Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Κριτική του Στέφανος Τσατάλμπασης για το βιβλίο ¨ Το στίγμα " της Ρούλα Σαμαϊλίδου

Το στίγμα
Συγγραφέας : Ρούλα Σαμαϊλίδου
Εκδόσεις : Μιχάλη Σιδέρη



Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Στο χωριό τους, μια κοινωνία κλειστή, όπου μοιραία βασίλευαν και όριζαν τη ζωή των ανθρώπων παμπάλαια ήθη και έθιμα, προκαταλήψεις και άγραφοι νόμοι, έφτανε και μια κουβέντα μόνο να στιγματίσει κάποιον βάζοντάς τον στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όλο αυτό που έγινε...
Σήκωσαν λοιπόν γύρω τους τείχη ψηλά και έκλεισαν όλους τους άλλους απέξω. Οι πληγές τους ποτέ δεν έκλεισαν. Κακοφόρμισαν μάλιστα και μόλυναν και τους ίδιους.
Ξεκομμένοι ζούσαν εκεί στην άκρη του χωριού, μέχρι που έφυγαν οι παλιοί και έμειναν οι καινούριοι.
Η ιστορία τους όμως κάθε άλλο παρά ξεχάστηκε. Πέρασε από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι.
Παραμύθι που ακόμη και ο θάνατος των παλιών δεν μπόρεσε να φέρει και τη δική του λήθη, αλλά σαν ποτάμι παρέσυρε στο διάβα του όλους τους ζωντανούς, επηρεάζοντάς τους και διατηρώντας τους σκιές μέσα στη ζωή.
Πώς να αντέξουν ακόμη ένα στίγμα που θα έφερνε η γέννηση του εξώγαμου παιδιού της Χρυσάνθης;




Η κριτικη του Στέφανου Τσατάλμπαση :


Όταν το θέμα ενός βιβλίου όπως «Το στίγμα» είναι ευαίσθητο, ταμπού ίσως, αντιμετωπίζεις με σκεπτικισμό την ιδέα του συγγραφέα να ασχοληθεί μαζί του. Και πριν αρχίσεις την ανάγνωση, υποσυνείδητα ίσως, παίρνεις θέση δίπλα ή απέναντι στους «στιγματισμένους» ήρωες του βιβλίου, ανάλογα και με τη δική σου ψυχοσύνθεση, τις κοινωνικές σου καταβολές και την άποψή σου απέναντι στα πράγματα και στη ζωή.
Όσο όμως προχωράς κι ανακαλύπτεις βήμα βήμα τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες υποχρεώνονται να ζουν οι κάθε είδους «στιγματισμένοι», μέσα από την αριστοτεχνική διήγηση της Ρούλας Σαμαϊλίδου, τόσο ταυτίζεσαι μαζί τους ή με κάποιον από τον περίγυρό τους, αδιαφορώντας για την αρχική σου τοποθέτηση (δίπλα ή απέναντι), και στο τέλος παρακολουθείς τη δράση σαν να πρόκειται για τη ζωή τη δική σου ή κάποιου πολύ οικείου σου προσώπου.
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το κυριώτερο προσόν του βιβλίου. Ότι σε κάνει συμμέτοχο της δράσης, της χαράς και του πόνου των ηρώων του, χωρίς να σε κουράζει σε κανένα σημείο, αλλά και κάνοντάς σε να μη μπορείς να σταματήσεις πριν φτάσεις στο τέλος!
Ένα ευρηματικό τέλος, για ένα υπέροχο μυθιστόρημα, γραμμένο με το γνωστό, γλαφυρό στις περιγραφές και ταυτοχρόνως σκληρά δημοσιογραφικό στην παράθεση ιστορικών γεγονότων, ύφος της Ρούλας Σαμαϊλίδου. Με στιγμές που αυθόρμητα χαμογελάς, ή ξεκαρδίζεσαι, η κλαις μαζί με το πρόσωπο που θρηνεί για την ευτυχία που δεν του ανήκει και ίσως ποτέ δε γνώρισε.
Έχοντας διαβάσει σχεδόν το σύνολο των βιβλίων της, κατά την προσωπική μου άποψη έχουμε στα χέρια μας το καλύτερο ως τώρα δείγμα του συγγραφικού της ταλέντου. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!
Στέφανος Τσατάλμπασης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου