Τ ΄ ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ

Του Γιώργου Τζιτζικάκη, με την δική μου ματιά

Μπορεί κανείς ν΄αλλάξει την ζωή του άν το θελήσει;

Είναι αυτό το κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Τζιτζικάκης με την αφήγηση της ιστορίας των ηρώων του. Ενα ερώτημα που τό απαντάει μέσα από τη ζύμωση της προσωπικής του ιστορίας, που ίσως άθελα, (όπως συνήθως συμβαίνει στούς συγγραφείς), εμπλέκει στο ξετύλιγμα του μύθου του, χαρίζοντας κομμάτια της ψυχής του στην ηρωίδα του Κλειώ, και άλλα, πραγματωμένων ή και απωθημένων ίσως επιθυμιών του, στον κεντρικό του ήρωα τον Γιώργο Αηδονάκη.

Ο Τζιτζικάκης δεν αφήνει τούς ήρωές του να πλανηθούν στην ουτοπική άποψη του Κοέλιο σχετικά με την συνωμοσία του σύμπαντος. Οι δικοί του, παίρνουν την ζωή στα χέρια τους, παλεύουν, επαναστατούν, κάνουν θυσίες, μετακινούνται από πάγιες θέσεις, εμμένουν στά '' θέλω '' τους , άλλοτε δέχονται τις ''στροφές'' της ζωής, απλά γιατί έτσι συμβαίνει, με την πίστη ότι δεν είναι τίποτα τυχαίο, κι άλλοτε θαρρείς πως αναρωτιούνται όπως ο Σεφέρης στούς στίχους του: ''Αηδόνι αηδόνι, αηδόνι τ΄είναι θεός; τι μή θεός; και τι τ΄αναμεσό τους; ''

Η χρήση των μεταφυσικών στοιχείων, όπως η κατάρα και το λύσιμό της, η κρητική ντοπιολαλιά, οι περιγραφές των τόπων, των σπιτιών των ηρώων, φέρνουν στον αναγνώστη τη γεύση της πικρής ελιάς, του κρητικού λαδιού, της μυρωδάτης βουνίσιας ρίγανης, μαζί με την αλμύρα της κρητικής θάλασσας. Ο πόθος για νόστο στην ακριβή πατρίδα, το αντάμωμα με τις ρίζες, η εξιχνίαση γεγονότων της παιδικής ηλικίας είναι στοιχεία που βασανίζουν την ηρωίδα του, που δεν αφήνεται απλά στην επιθυμία των αναζητήσεών της, την πραγματώνει.

Η αγάπη του Τζιτζικάκη για τη γυναίκα ολοφάνερη όπως και από το προηγούμενο βιβλίο του '' Γυναίκα η κόλαση ... Γυναίκα κι ο παράδεισος '' και χάρη σ΄αυτήν μεταλαμπαδεύει την δύναμη στην ηρωίδα του ν΄αψηφήσει αυτό που θεωρούνταν ως ''μοίρα '' της.

Οι συνεχείς ανατροπές, οι κινηματογραφικά δοσμένες εικόνες, οι υπαρξιακές ανησυχίες των ηρώων που απαντούνται συχνά αποφθεγματικά, δίνουν την αίσθηση και την ελπίδα ότι ο Γιώργος Τζιτζικάκης, παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι από στόφα συγγραφέα , με ελπιδοφόρες δυνατότητες!

Λέγεται ότι κανένας δεν μπορεί να γράψει κάτι καλό αν δεν είχε δύσκολη παιδική ηλικία. Ισως αυτό έχει κάποια βάση, αλλά αντιπαραθέτει ο Ελύτης  '' με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ‘χει από μιας αρχής δοθεί; '' κι αυτό δείχνει να ισχύει για τον Τζιτζικάκη όπως επίσης και οι ακόλουθοι στίχοι του ίδιου μεγάλου μας ποιητή:

''Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.''.

Η ζωή για τον συγγραφέα : '' περπατά,κι όμως εμείς της δίνουμε βήμα'' .Και ο βηματισμός του Τζιτζικάκη είναι σταθερός και του εύχομαι από καρδιάς πάντα με ανοδική πορεία

ΤΖΕΝΗ ΜΑΝΑΚΗ