Κριτική απο την Flora Matte για το βιβλίο : Τ’ αηδονιού το δάκρυ

Τ’ αηδονιού το δάκρυ

Συγγραφέας :  Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης

Εκδόσεις : Ωκεανίδα

Λιγα λόγια για το βιβλίο : 

Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια. Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, και παρ’ όλα όσα τους βρήκαν η αγάπη τους δεν λύγισε στιγμή. Ένας χρησμός, μια αυτοθυσία και ένας ύπουλος εχθρός φυλακίζουν τον Γιώργη, αφήνοντας την Κωστούλα να μεγαλώσει μόνη την κόρη της απέναντι σε μια κατάρα που κάθε φορά ξετυλίγεται πιο δυνατή. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει το αγρίμι της ψυχής της. Άραγε η ζωή αλλάζει αν το θελήσεις; Σε δεύτερους ρόλους, η κυρα-Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη. Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη – ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.

Η κριτική ειναι της Flora Matte  :

Ένα πραγματικό διαμάντι της Ελληνικής Λογοτεχνίας,που αξίζει να είναι σε όλες τις βιβλιοθήκες και να διαβαστεί απ όλους.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα στις σελίδες αυτού του εκπληκτικού βιβλίου,κρύβεται όλη η σοφία του κόσμου.
Πολύ συγκινητική η αφιέρωση του συγγραφέα στην αρχή του βιβλίου:Στις οικογένειες που διαλύθηκαν,στις μανάδες που έχασαν την επανάστασή τους,στους πατεράδες που πνίγηκαν στα λάθη τους,μα,κυρίως,σ εκείνα τα παιδιά που δεν έφταιξαν σε τίποτα..
Όλο το βιβλίο είναι γραμμένο σε παρόν και παρελθόν χρόνο για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτή την τόσο περίπλοκη ιστορία που σε κάνει να μη θέλεις ν αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου για να δεις τι θα γίνει παρακάτω.Ακόμη και η επιλογή του αποσπάσματος του Νίκου Καζαντζάκη από τον Βίο και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά δείχνει με πόση προσοχή,αγάπη,μελέτη και σοφία,έχει γράψει ο συγγραφέας αυτό το βιβλίο:Μια μέρα περνούσα από ένα χωριουδάκι.
Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά.
-Ε,παππούλη,του κάνω,μυγδαλιά φυτεύεις;
Κι αυτός,έτσι σκυμμένος που ήταν,στράφηκε και μου κάνει.
-Εγώ,παιδί μου,ενεργώ σα να ήμουν αθάνατος!
-Κι εγώ,του αποκρίθηκα,ενεργώ σα να ταν να πεθάνω την πάσα στιγμή.
Ποιός από τους δυο μας είχε δίκιο,αφεντικό;
Μέσα από την ιστορία του Γιώργη,της Κωστούλας και της Κλειώς ,ο συγγραφέας μας κάνει αισθανθούμε όλα τα συναισθήματα,όπως αγάπη,αγωνία,γέλιο,συγκίνηση,ελπίδα,αγάπη για την ζωή,αισιοδοξία,ακόμη και μίσος για τον κακό της ιστορίας,τον Σήφη τον Παπαδομανωλάκη.Η κρητική λεβεντιά κυριαρχεί στο βιβλίο και βλέπουμε ένα γνήσιο κρητικό τον Γιώργη που δεν διστάζει για τα πιστεύω του,να περνά τα πάνδεινα με μεγαλοψυχία και υπομονή.Όμως βράχος δίπλα του στέκει η Κωστούλα που τον στηρίζει ακόμη και τις στιγμές που εκείνος κουράζεται ν αγωνίζεται ενάντια του κακού.Η υπομονή και η μεγαλωσύνη αυτής της γνήσιας κρητικιάς πόσα μήνύματα μας περνά!!!!!!!!Αλλά και ο Ζαμπετάκης πόσα δεν μας διδάσκει με την συμπεριφορά του ,που σαν γνήσιος κρητικός έχει πάνω απ όλα την φιλία
.Όμως και η Κλειώ η κόρη τους που έχει πάρει την λεβεντιά,την γλύκα,την τρυφερότητακαι των δύο της γονιών πόσα περνά και όμως τα καταφέρνει.Τί σοφία κουβαλά αυτή η κοπέλα όταν ο Αντώνης ο αγαπημένος της, της ζητά να φύγει από τα Χανιά,στην σελίδα 443:<<Σίγουρα θες να ρθεις,Κλειώ;Δε θέλω να σε πιέσω να το κάνεις για μένα...>>
<<Το θέλω μ όλη μου την καρδιά.Μαζί σου κι όπου βγάλει!>>
<<Θα είναι πολύ δύσκολο στην αρχή!>>
<<Και λοιπόν:Αντράκι μου,το κρινάκι,όσο κι αν γέρνει στον άνεμο,έχει μάθει να χαμογελά.Γνωρίζει πως για να έχει ρίζες στην άμμο,πρέπει να ξέρει κι από κάψες!>>απάντησε για να του δώσει κουράγιο και τότε πραγματικά δεν φοβόταν τίποτα,αρκούσε που χε εκείνον πλάι της.
Και αφού έρχονται στην Αθήνα και η Κλειώ αντιμετωπίζει μια πολύ δύσκολη ζωή που δεν φανταζόταν, βαλτώνει και χάνει το κουράγιο της,αλλά κάποια στιγμή συνέρχεται και ανακτά την χαμένη της δύναμη και επιστρέφει στα Χανιά όπου την περιμένουν πολλές εκπλήξεις που της αλλάζουν όλη της την ζωή.
Στην σελίδα 508 διαβάζουμε τα σοφά λόγια της Κωστούλας στην Κλειώ:<<Ελησμόνησα τα λόγια της.Ξέμεινα με την ανάμνηση του χαμού της.Σ ένα όνειρο πριν από λίγο τα θυμήθηκα ξανά."Μην την αφήσεις την ελπίδα ποτέ να χαθεί! Ποτέ! Να γυρεύεις! Να γενείς το αγρίμι που πάντα σου ήτονε γραφτό να είσαι".Προτού κλείσει τα μάτια της αυτά μου χε πει και...λες κι επέστρεψε σήμερα για να μου τα θυμίσει...>>
Στην σελίδα 521 τι σοφία κρύβουν τα λόγια του Αηδονάκη:<<Έεις πολύ θυμό μέσα σου,καλό μου.Τον γροικώ εγώ.Μην αφήκεις να ριζώσει και να γενεί θυμός.Εγώ επλέρωσα στην ζωή μου,μην πλερώσεις κι εσύ Ούλα μπορούνε να αλλάξονε....>>
Αλλά και στην σελίδα 603 διιαβάζουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: Κι όμως αλλάζει η ζωή,Κλειώ! Αλλάζει!
Έδωσε επιτέλους την απάντηση μέσα της και χαμογέλασε.Κατέληξε πως η ζωή αλλάζει.Αλλάζει αρκεί να μην παραιτηθείς.Αρκεί να μην περιμένεις όλα η ζωή να σ τα κάνει και φυσικά να μην περιφρονήσεις την ακατάλυτη δύναμή της.Πρέπει να βρεις τη σωστή αναλογία,την κατάλληλη πορεία,το σωστό δρομολόγιο για να βγεις στον προορισμό σου.Το ποτάμι σε χτυπά σε κάμποσες πέτρες μέχρι να σε βγάλει στον ωκεανό.Θα πρέπει την ψυχούλα σου να την αγαπάς περισσότερο,έχει κιεκείνη μικρά κοκαλάκια που αν σπάσουν,νάρθηκα δεν σηκώνουν.
Και τελειώνοντας το βιβλίο διαβάζουμε όλη την σοφία του κόσμου μέσα σε λίγες γραμμές που πρέπει να γίνει το μότο όλων μας: <<Ωσαν τη ρίγανη,πάντα κι η ζωή αλλάσσει,καλό μου αρκεί να το θέλουμε. Ε, και να κουνούμε κι εμείς μια ολιά τη χέρα μας! Μον ,όπως είπες,θέλει υπομονή.Θέλει ήλιο κι ας είν η ίδια ήλιος.Ζεσταίνει και ζεσταίνεται,κάμει πορείες κι αλλάσσει,άλλοτε καίει,άλλοτε ζεσταίνει.Περνά σύννεφα,δίχως βροχές,αλλάσσει εποχές,δύει κι ανατέλλει,άλλοτε αγλήγορα,άλλοτε αργά μα ξέρει γιάντα τα κάνει ούλα...>>
<<Μάθε λοιπόν να έεις υπομονή και τη γνώση να την εγουλαντρίζεις! Και να μη θες να τα μαθαίνεις κι ούλα!>>
Πολλά συγχαρητήρια στον Γιώργο Τζιτζικάκη για το εκπληκτικό βιβλίο που μας χάρισε και του εύχομαι από καρδιάς να παραμείνει το γλυκό παιδί που είναι.γεμάτο ομορφιά και σοφία ψυχής ,και πάντα χαμογελαστό και να να συνεχίσει να μας προσφέρει τέτοια αριστουργήματα!!!!!!!!!!!!
Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!