" Μνήμες χαμένες στην άμμο"
Συγγραφέας : Ιφιγένειας-Ειρήνης Τέκου
Εκδόσεις : Κέδρος
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, δύο αδελφές χωρίζονται εξαιτίας συνταρακτικών γεγονότων που σημαδεύουν τη ζωή τους αλλά και τη ζωή των περισσότερων Ελλήνων της Πόλης.
Η μία αδελφή, η Άννα, έτοιμη να κάνει το ντεμπούτο της στην όπερα, καταδιώκεται από μια ομάδα Τούρκων και στη συνέχεια βρίσκεται τραυματισμένη σ’ ένα πλοίο με προορισμό τον Πειραιά.
Από το σοκ δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα σχετικά με το παρελθόν της. Μοναδικό της στήριγμα η Ελίζ, μια Aρμένισσα εγκυμονούσα που αναζητά μια καλύτερη τύχη στην ελληνική πρωτεύουσα. Μια νέα ζωή με νέα ταυτότητα αρχίζει για την ηρωίδα στη μεταπολεμική Αθήνα. Η Άννα στα επόμενα χρόνια θα βιώσει απώλειες, θα γνωρίσει τον έρωτα και την καταξίωση.
Η άλλη αδελφή, η Μαρίκα, λόγω των οδυνηρών εμπειριών που είχε εκείνο το απόγευμα, παίρνει αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή της. Παντρεύεται έναν Τούρκο, ενώ η καρδιά της είναι δοσμένη σε άλλον άντρα, μόνο και μόνο για να βοηθήσει την οικογένειά της. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι αγνοεί τον πραγματικό χαρακτήρα του συζύγου της και την επικίνδυνη, σκοτεινή πλευρά του.
Δύο γυναίκες, δύο αγαπημένες αδελφές, χωρίζονται και αντιμετωπίζουν μόνες τις προκλήσεις της ζωής. Άραγε θα κατορθώσουν να ξανανταμώσουν; Η μαγεία της Πόλης θα τις ξαναφέρει κοντά ή όσα τις δένουν θα παραμείνουν μνήμες χαμένες στην άμμο;
Κριτική για το βιβλίο :
"Μνήμες χαμένες στην άμμο"της Ιφιγένειας-Ειρήνης Τέκου είναι ένα αξιόλογο βιβλίο που διαβάζεται χωρίς ανάσα.Πρωταγωνίστριες δύο αγαπημένες αδελφές που εξαιτίας των οδυνηρών γενονότων που έγιναν στην Πόλη το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955,χωρίζουν και βλέπουμε πως εξελίσεται η ζωή τους.Το βιβλίο είναι καλογραμμένο και μέσα από την ιστορία των πρωταγωνιστών μαθαίνουμε για τις οδυνηρές στιγμές που έζησαν οι Έλληνες από τους φανατισμένους Τούρκους που βίαζαν άντρες και γυναίκες,σκότωναν και ατίμαζαν.Βέβαια βλέπουμε και τους Τούρκους που βοηθούν τους Έλληνες,γιατί όπως διαβάζουμε οι πολιτικοί ευθύνονται και γι αυτά τα γεγονότα ενώ ο απλός λαός ζουν αγαπημένοι μεταξύ τους.Η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική και διαβάζοντάς την ,σε κατακλείζουν ανάμεικτα συνασθήματα.Στην σελίδα 267 διαβάζουμε:<<Ο πόνος δεν πρέπει να φεύγει κορίτσι μου.Πρέπει να είναι εκεί,για να μα θυμίζει αυτά που χάσαμε και να μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι.>>
Τί όμορφα μηνύματα περνά η συγγραφέας μέσα από την συζήτηση της γιαγιάς Μαρίκας και των κοριτσιών,όπως θυμάται η Άννα στην σελίδα 306!
Η Σμυρνιά γιαγιά της,η Μαρίκα σε κάθε ιστορία που αφηγούνταν σ εκείνη και στην αδελφή της για την αγαπημένη της πατρίδα,τη Σμύρνη,δεν παρέλειπε να τους επισημαίνει όσα πίστευε.
<<Κανείς από εμάς,γιαβριά μου,δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν ξέρει από πού προέρχεται.Άνθρωπος χωρίς παρελθόν είναι άνθρωπος χωρίς μέλλον.Αυτό που είμαστε πάντα θα καθορίζει αυτό που μπορούμε να γίνουμε>>.
<<Μα,γιαγιά,δε θα προτιμούσες να μην είχε καταστραφεί ο τόπος που μεγάλωσες;Δε θα ήθελες με ένα μαγικό ραβδί να ξεχάσεις τα άσχημα που έζησες;>>ρώτησε η Άννα απορημένη.
<<Οι μνήμες μου από αυτά που έζησα,όσο πικρές κι αν είναι,διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου.Φυσικά και θα προτιμούσα να μην είχα ζήσει κανένα από τα φρικτά γεγονότα που σημάδεψαντη δική μου ζωή αλλά και τις ζωές τόσων ανθρώπων,όμως ό,τι έγινε έγινε,και δεν αλλάζει.Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να μην τα ξεχάσουμε για να μην επαναληφθούν>>.
<<Γιαγιά μισείς τους Τούρκους που σας έδιωξαν από τον τόπο σας και σκότωσαν τον παππού;>>
<<Μικρή μου Άννα,δε μισώ κανέναν.Τα χρόνια που περνάνε φέρνουν μαζί με τις ρυτίδες και ωριμότητα.Εκτός από αυτά τα άσχημα γεγονότα,είχα την τύχη να ζήσω και πολλές καλές στιγμές.Η Σμύρνη και ο παππούς σας θα είναι πάντα μέσα στην ψυχή μου όσο ζω.Γιατί ακόμη κι αν κάποιος σ τα πάρει όλα,αυτό που δεν μπορεί ποτέ να σου κλέψει είναι οι αναμνήσεις σου,κι αυτές είναι που αξίζουν τελικά>>.
Αλλά και πόσο καταλειτικά για τον καθένα μας,τα λόγια της Άννας στην σελίδα 331:Βλέποντας αγκαλιασμένους τους γονείς μας και συμφιλιωμένους με τη νέα πραγματικότητα,η Μαρίκα κι εγώ πήραμε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε.Αφού μπόρεσαν εκείνοι,θα μπορούσαμε κι εμείς.
Πραγματικά το προτείνω να διαβαστεί απ όλους.
Συγχαρητήρια στην Ιφιγένεια-Ειρήνη Τέκου γιατί αυτό το πρώτο της βιβλίο δείχνει πω έχει να μας δώσει πολλά.Θα περιμένω με αγωνία το επόμενο βιβλίο της. Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!!!
Flora Matte
Συγγραφέας : Ιφιγένειας-Ειρήνης Τέκου
Εκδόσεις : Κέδρος
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, δύο αδελφές χωρίζονται εξαιτίας συνταρακτικών γεγονότων που σημαδεύουν τη ζωή τους αλλά και τη ζωή των περισσότερων Ελλήνων της Πόλης.
Η μία αδελφή, η Άννα, έτοιμη να κάνει το ντεμπούτο της στην όπερα, καταδιώκεται από μια ομάδα Τούρκων και στη συνέχεια βρίσκεται τραυματισμένη σ’ ένα πλοίο με προορισμό τον Πειραιά.
Από το σοκ δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα σχετικά με το παρελθόν της. Μοναδικό της στήριγμα η Ελίζ, μια Aρμένισσα εγκυμονούσα που αναζητά μια καλύτερη τύχη στην ελληνική πρωτεύουσα. Μια νέα ζωή με νέα ταυτότητα αρχίζει για την ηρωίδα στη μεταπολεμική Αθήνα. Η Άννα στα επόμενα χρόνια θα βιώσει απώλειες, θα γνωρίσει τον έρωτα και την καταξίωση.
Η άλλη αδελφή, η Μαρίκα, λόγω των οδυνηρών εμπειριών που είχε εκείνο το απόγευμα, παίρνει αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή της. Παντρεύεται έναν Τούρκο, ενώ η καρδιά της είναι δοσμένη σε άλλον άντρα, μόνο και μόνο για να βοηθήσει την οικογένειά της. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι αγνοεί τον πραγματικό χαρακτήρα του συζύγου της και την επικίνδυνη, σκοτεινή πλευρά του.
Δύο γυναίκες, δύο αγαπημένες αδελφές, χωρίζονται και αντιμετωπίζουν μόνες τις προκλήσεις της ζωής. Άραγε θα κατορθώσουν να ξανανταμώσουν; Η μαγεία της Πόλης θα τις ξαναφέρει κοντά ή όσα τις δένουν θα παραμείνουν μνήμες χαμένες στην άμμο;
Κριτική για το βιβλίο :
"Μνήμες χαμένες στην άμμο"της Ιφιγένειας-Ειρήνης Τέκου είναι ένα αξιόλογο βιβλίο που διαβάζεται χωρίς ανάσα.Πρωταγωνίστριες δύο αγαπημένες αδελφές που εξαιτίας των οδυνηρών γενονότων που έγιναν στην Πόλη το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955,χωρίζουν και βλέπουμε πως εξελίσεται η ζωή τους.Το βιβλίο είναι καλογραμμένο και μέσα από την ιστορία των πρωταγωνιστών μαθαίνουμε για τις οδυνηρές στιγμές που έζησαν οι Έλληνες από τους φανατισμένους Τούρκους που βίαζαν άντρες και γυναίκες,σκότωναν και ατίμαζαν.Βέβαια βλέπουμε και τους Τούρκους που βοηθούν τους Έλληνες,γιατί όπως διαβάζουμε οι πολιτικοί ευθύνονται και γι αυτά τα γεγονότα ενώ ο απλός λαός ζουν αγαπημένοι μεταξύ τους.Η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική και διαβάζοντάς την ,σε κατακλείζουν ανάμεικτα συνασθήματα.Στην σελίδα 267 διαβάζουμε:<<Ο πόνος δεν πρέπει να φεύγει κορίτσι μου.Πρέπει να είναι εκεί,για να μα θυμίζει αυτά που χάσαμε και να μας βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι.>>
Τί όμορφα μηνύματα περνά η συγγραφέας μέσα από την συζήτηση της γιαγιάς Μαρίκας και των κοριτσιών,όπως θυμάται η Άννα στην σελίδα 306!
Η Σμυρνιά γιαγιά της,η Μαρίκα σε κάθε ιστορία που αφηγούνταν σ εκείνη και στην αδελφή της για την αγαπημένη της πατρίδα,τη Σμύρνη,δεν παρέλειπε να τους επισημαίνει όσα πίστευε.
<<Κανείς από εμάς,γιαβριά μου,δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν ξέρει από πού προέρχεται.Άνθρωπος χωρίς παρελθόν είναι άνθρωπος χωρίς μέλλον.Αυτό που είμαστε πάντα θα καθορίζει αυτό που μπορούμε να γίνουμε>>.
<<Μα,γιαγιά,δε θα προτιμούσες να μην είχε καταστραφεί ο τόπος που μεγάλωσες;Δε θα ήθελες με ένα μαγικό ραβδί να ξεχάσεις τα άσχημα που έζησες;>>ρώτησε η Άννα απορημένη.
<<Οι μνήμες μου από αυτά που έζησα,όσο πικρές κι αν είναι,διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου.Φυσικά και θα προτιμούσα να μην είχα ζήσει κανένα από τα φρικτά γεγονότα που σημάδεψαντη δική μου ζωή αλλά και τις ζωές τόσων ανθρώπων,όμως ό,τι έγινε έγινε,και δεν αλλάζει.Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να μην τα ξεχάσουμε για να μην επαναληφθούν>>.
<<Γιαγιά μισείς τους Τούρκους που σας έδιωξαν από τον τόπο σας και σκότωσαν τον παππού;>>
<<Μικρή μου Άννα,δε μισώ κανέναν.Τα χρόνια που περνάνε φέρνουν μαζί με τις ρυτίδες και ωριμότητα.Εκτός από αυτά τα άσχημα γεγονότα,είχα την τύχη να ζήσω και πολλές καλές στιγμές.Η Σμύρνη και ο παππούς σας θα είναι πάντα μέσα στην ψυχή μου όσο ζω.Γιατί ακόμη κι αν κάποιος σ τα πάρει όλα,αυτό που δεν μπορεί ποτέ να σου κλέψει είναι οι αναμνήσεις σου,κι αυτές είναι που αξίζουν τελικά>>.
Αλλά και πόσο καταλειτικά για τον καθένα μας,τα λόγια της Άννας στην σελίδα 331:Βλέποντας αγκαλιασμένους τους γονείς μας και συμφιλιωμένους με τη νέα πραγματικότητα,η Μαρίκα κι εγώ πήραμε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε.Αφού μπόρεσαν εκείνοι,θα μπορούσαμε κι εμείς.
Πραγματικά το προτείνω να διαβαστεί απ όλους.
Συγχαρητήρια στην Ιφιγένεια-Ειρήνη Τέκου γιατί αυτό το πρώτο της βιβλίο δείχνει πω έχει να μας δώσει πολλά.Θα περιμένω με αγωνία το επόμενο βιβλίο της. Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!!!
Flora Matte
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου