Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Κριτικη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο : "ΔΩΜΑΤΙΟ 104" του Δημήτρη Αλεξόπουλου

ΔΩΜΑΤΙΟ 104

Συγγραφέας : Δημήτρη Αλεξόπουλου
Εκδόσεις : Ανώνυμο



Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Ο γοητευτικός Πάρης και η ρομαντική Μαρίνα, γνωρίστηκαν ένα ζεστό καλοκαίρι κάπου ανάμεσα στα γραφικά σοκάκια της Σαντορίνης και από εκεί, η ζωή τούς οδήγησε στο σταχτόχρωμο Παρίσι.
Ζούσαν τον απόλυτο έρωτα! Μια αξιοζήλευτη σχέση, με έντονο πάθος, αγάπη και ευτυχία…
Η μοίρα, ωστόσο, καιροφυλακτούσε... ώσπου τους αποκάλυψε ένα τρομαχτικό μυστικό που τους έστρεψε ενάντια ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή τους! Στην προσπάθειά τους να ξεχάσουν ό,τι τους στιγμάτισε και να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που ενώνει το σήμερα με το χθες, ξεδιπλώνεται μια ιστορία ξέχειλη από μυστήριο, έγκλημα, πάθος, τραγική ειρωνεία και ανισορροπίες. Ποια είναι επιτέλους η αλήθεια; Ποιο το τίμημα για τη σωτηρία της ψυχής τους; Πώς θα αντιμετωπίσουν το παρόν και το μέλλον; Αλλά κυρίως, ποιο είναι αυτό το μυστικό που επέστρεψε από την κόλαση για να τους πάρει μαζί του;
Το μυαλό παύει πλέον να λειτουργεί και ο αυθορμητισμός αναλαμβάνει τα ινία, με όποιο τίμημα κι αν είναι αυτό… κοιτάζοντας τη θέα, εικονική;… πραγματική;…μέσα από το δωμάτιο 104…

«Το πεπρωμένο για να το νικήσεις, θα πρέπει να το αποδεχτείς...»








Η άποψη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο :


Το «Δωμάτιο 104» είναι η 2η εκδομένη δουλειά του Δημήτρη Αλεξόπουλου, μετά 
«Το Πορτρέτο της Εύας», στο οποίο είχε ασχοληθεί με την ψυχολογικά ασταθή 
προσωπικότητα του ήρωα και που με το ανατρεπτικό του τέλος έκανε όσους το 
διάβασαν να το συζητήσουν και να το αγαπήσουν. Το «Δωμάτιο 104» με τις 
ακόμα περισσότερες ανατροπές του, έχει χαρακτηριστεί από αναγνώστες σαν 
«το βιβλίο της ανατροπής»! 
Δυο αδελφές, η Συλβί, δυναμική και προσγειωμένη και η Μαρίνα, ρομαντική και 
ευάλωτη, περνούν για πρώτη φορά μαζί, τις διακοπές τους στη Σαντορίνη. Εκεί, 
θα μπλεχτεί στις ζωές τους ο γοητευτικός Πάρης. Η παρουσία του, χωρίς να το 
επιδιώξει ιδιαίτερα κανείς τους, θα αναστατώσει τις ζωές όλων. Πλέον, είναι 
αδύνατο να ορίσουν το μέλλον τους.
Ο έρωτας που γεννήθηκε ανάμεσα στον Πάρη και τη Μαρίνα, έχει αποκτήσει 
τόσο πάθος που δεν μπορούν πια να τον ελέγξουν. Γράφει κάπου ο συγγραφέας:           
«Η αγάπη δεν βλέπει λεπτομέρειες και δεν μπαίνει σε καλούπια. Ούτε σε ζωτικά 
όργανα και αίματα. Η αγάπη είναι συναίσθημα. Είναι αναζωογόνηση και 
ευτυχία».
Και συνεχίζει:
« ....Την αγάπη δεν την επιδιώκεις. Δεν είναι κάτι υλιστικό, χειροπιαστό. Έρχεται 
και σε κυριεύει. Η αγάπη είναι το πιο δυνατό συναίσθημα που γεννάει και 
καλλιεργεί την ευτυχία, την καλοσύνη και τη γαλήνη μέσα μας. Εισβάλλει 
αναπάντεχα, όπως ένας σπόρος που καλλιεργείται και ωριμάζει μέσα στη μήτρα 
της ψυχής μας».
Χωρίς να το επιδιώξουν, λοιπόν, βιώνουν μια σχέση αξιοζήλευτη και απόλυτη, 
που κατάφερε να τους οδηγήσει από τη Σαντορίνη στην Αθήνα και από εκεί στο 
Παρίσι, όπου υποχρεωτικά ζουν απομονωμένοι από τον οικογενειακό τους 
κύκλο, με διάφορες προφάσεις. Ο λόγος όμως, που τους απομάκρυνε, αν και 
σοβαρός για κείνους, καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικά σατανικό παιχνίδι 
που τους έχει παίξει η μοίρα.
Ένα τρομαχτικό μυστικό τους αποκαλύπτεται εντελώς τυχαία, που τους έστρεψε 
ενάντια ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή τους. Η  ψυχή τους στιγματίζεται 
ανεπανόρθωτα, το μυαλό θολώνει. Στη ζωή τους μπαίνει ο θάνατος, το έγκλημα, 
ο παραλογισμός. Το γλυκό πάθος του έρωτά τους, μετατρέπεται σε κόλαση,
καθώς η ψυχή τους παλεύει να βρει σανίδα σωτηρίας. Το μυαλό παύει πλέον να 
λειτουργεί και ο αυθορμητισμός κυριεύει τις πράξεις τους, με όποιο τίμημα κι αν 
είναι αυτό. Μυστήριο, τραγική ειρωνεία και ανισορροπίες, κυριαρχούν από τη 
στιγμή της αποκάλυψης, μέχρι την κορυφαία ανατροπή στις τελευταίες γραμμές, 
εκεί που κλείνεις το βιβλίο και λες "απίστευτο"!! 
Ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να διακρίνει μέσα στην ιστορία, στοιχεία μιας 
αρχαίας τραγωδίας. Η Ειμαρμένη, η αναπότρεπτη μοίρα, το πεπρωμένο, είναι 
αυτό που προδιαγράφει και επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή των θνητών ανθρώπων. 
Η τραγικότερη φιγούρα όλων, ο Πάρης. Επωμίζεται όλη την ευθύνη των πράξεών 
του, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό, στις πράξεις του και στον ψυχικό του 
κόσμο.
Στο Δωμάτιο 104 κυριαρχούν οι έντονες περιγραφές και οι ζωντανές εικόνες, 
καθώς ο ανυπέρβατος ρομαντισμός και ο ερωτισμός, αλλά και ο ανισόρροπος 
ψυχισμός, αποτυπώνονται με μαεστρία. Είναι καταφανές, ότι ο Δημήτρης έχει 
μια ιδιαίτερη ικανότητα να ασχολείται, να αναλύει και να καταγράφει τον 
εσώτερο, ψυχολογικό κόσμο των ηρώων του, τους οποίους ακολουθεί με κάθε 
λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. Για δε τις ιδιαίτερες 
ψυχολογικές αντιδράσεις των ηρώων του, όπου απαιτείται, συζητά το θέμα με 
ειδικό, για να είναι όσο το δυνατό πιο πιστός στην πραγματικότητα. Αυτό όμως 
που δίνει μια επί πλέον ιδιαιτερότητα στα μυθιστορήματά του, είναι ότι το τέλος 
δεν έρχεται με το κλείσιμο του οπισθόφυλλου. Με εξαιρετική μαεστρία, βάζει 
τον αναγνώστη να συνεχίζει να ζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ίσως και για 
μέρες, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς βίωσε μαζί με τους ήρωες. 
Το ύφος της γραφής του γλαφυρό, ενίοτε λυρικό και πολύ χαρακτηριστικό, με 
ιδιαίτερα εμπλουτισμένο λεξιλόγιο. Έχει ήδη δώσει μια ιδιαίτερη σφραγίδα 
αναγνώρισης στη «γραφή Αλεξόπουλου»!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου