Συγγραφέας: Ισίδωρος Ζουργός
Εκδόσεις: Πατάκης
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδικού χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες.
Είναι ακόμη ένα μυθιστόρημα-έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια ελεγεία των "αποτυχημένων", του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια, οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα.
Είναι ακόμη ένα μυθιστόρημα-έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια ελεγεία των "αποτυχημένων", του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια, οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα.
Τι να πω για τον Ισίδωρο Ζουργό; Τον πρωτογνώρισα με τον Ματίας Αλμοσίνο πριν δύο χρόνια και τον λάτρεψα. Πέρυσι διάβασα την Αηδονόπιτα και το θεώρησα αριστούργημα. Φέτος είχα τη χαρά να γνωρίσω την πεταλούδα του. Κάθε χρόνο διαβάζω και ένα βιβλίο του και δεν το χορταίνω. Και συμπτωματικά τα διαβάζω πάντα σε διακοπές ή όταν βρίσκομαι μακριά από την Αθήνα. Το πρώτο το διάβασα στην Αίγινα, το δεύτερο στα Γιάννενα, το τρίτο στο Λουτράκι.
Δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω τα μυθιστορήματα σε λογοτεχνικά και μη, αλλά στην περίπτωση του Ζουργού, έχουμε να κάνουμε με πανέμορφα κείμενα, με σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, με ευαισθησίες, με λυρισμούς πραγματικούς και όχι απλά καλαισθητικά στοιχεία, με ψυχή! Ο άνθρωπος γράφει με την ψυχή του, δίνει μαθήματα γραφής σε όλους μας. Θεωρώ ότι είναι ο σύγχρονος Καραγάτσης. Κλασικός πλέον!
Αρκετά αυτοβιογραφικό η Σκιά της πεταλούδας, αρχίζει από το 1890 και φτάνει στις μέρες μας, μέσα από τις σελίδες του παρακολουθούμε την ιστορία δύο οικογενειών της Βορείου Ελλάδας, τρεις γενιές παλεύουν για να επιζήσουν σε μια Ευρώπη που αλλάζει ταυτότητες καθημερινά. Θρησκείες, ανταλλαγή πληθυσμών, διαμόρφωση κρατών και χαρτών, πόλεμοι, κουμουνισμός και εθνικισμός, έρωτας, μεγαλείο! Μόνο συγχαρητήρια μπορεί κανείς να πει σε αυτόν τον άνθρωπο!!
Δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω τα μυθιστορήματα σε λογοτεχνικά και μη, αλλά στην περίπτωση του Ζουργού, έχουμε να κάνουμε με πανέμορφα κείμενα, με σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, με ευαισθησίες, με λυρισμούς πραγματικούς και όχι απλά καλαισθητικά στοιχεία, με ψυχή! Ο άνθρωπος γράφει με την ψυχή του, δίνει μαθήματα γραφής σε όλους μας. Θεωρώ ότι είναι ο σύγχρονος Καραγάτσης. Κλασικός πλέον!
Αρκετά αυτοβιογραφικό η Σκιά της πεταλούδας, αρχίζει από το 1890 και φτάνει στις μέρες μας, μέσα από τις σελίδες του παρακολουθούμε την ιστορία δύο οικογενειών της Βορείου Ελλάδας, τρεις γενιές παλεύουν για να επιζήσουν σε μια Ευρώπη που αλλάζει ταυτότητες καθημερινά. Θρησκείες, ανταλλαγή πληθυσμών, διαμόρφωση κρατών και χαρτών, πόλεμοι, κουμουνισμός και εθνικισμός, έρωτας, μεγαλείο! Μόνο συγχαρητήρια μπορεί κανείς να πει σε αυτόν τον άνθρωπο!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου