ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ" του ΚΩΣΤΑ ΚΡΟΜΜΥΔΑ απο τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, με την ματιά της Dora Avramopoulou

Σημερα τελειωσα το βιβλιο Η ζωη που ελειπε του ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ.
Πρωτη φορα διαβασα βιβλιο του και μπορω να πω πως με κερδισε! Η γραφη του, η ιστορια ολη εχει πραγματι κατι που σε μεταφερει και σε κανει μερος της ιστοριας, σα να εισαι και εσυ ενας απο τους ανθρωπους του βιβλιου! Ηταν σα να εβλεπα μια καλογυρισμενη ταινια. Η εναλλαγη του παρελθοντος με το παρον δεν ειναι καθολου κουραστικη ουτε σε κανει να λες οτι ξερεις τι θα γινει στη συνεχεια! Το αντιθετο θα ελεγα πως σε κραταει σε αναμονη για το τι αλλα μυστικα θα αποκαλυφθουν! Ανυπομονω να διαβασω και αλλα του βιβλια!
Κωστα Κρομμυδα κερδισες αλλη μια θαυμαστρια!!!

                                                                ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Η ζωή που έλειπε

Μπορεί η αγάπη να αντέξει στον χρόνο, ακόμα κι αν αυτοί που τη μοιράζονταν έχουν φύγει πια από τη ζωή; Μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιούνται και ερωτεύονται παράφορα στο σήμερα να αποτελέσουν τη συνέχεια ενός έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έζησαν εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν;

 Λίγο πριν οι άνεμοι του πολέμου παρασύρουν τον έναν μακριά από τον άλλον, ο Μανόλης και η Ελένη ενώνονται σε έναν έρωτα που τρέφεται από το πάθος της επανένωσής τους, αψηφώντας το κόστος που αυτός θα έχει για τους ίδιους, αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους.
Όταν ο Δημήτρης επισκεφθεί το νησί της μητέρας και του θείου του, θα βρεθεί –μέσ’ από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων– αντιμέτωπος με παλιές μνήμες και αλήθειες βαθιά θαμμένες. Την ίδια στιγμή, η Ανίτα θα καταλήξει να κρατά στα χέρια της ένα παλιό ρολόι τσέπης, οι δείκτες του οποίου έχουν σταματήσει για πάντα στη στιγμή που ο έρωτας δύο ανθρώπων πέρασε ανεξίτηλα στην αιωνιότητα. Μαζί με το ρολόι, θα φορέσει στο χέρι της ένα δαχτυλίδι, ανάμνηση του όρκου μιας θυελλώδους αγάπης που έσπασε παντοτινά το φράγμα του χρόνου.
Μια αληθινή ιστορία που δείχνει πόσο ιδιότροπη είναι η μοίρα, πόσο αντέχει μια αγάπη στον χρόνο και πόση ανάγκη έχουμε τον έρωτα και τη συγχώρεση.
«Ο αναγνώστης, καθισμένος σαν σε θερινό σινεμά, παρακολουθεί μέσ’ από τις περίτεχνα γραμμένες λέξεις την καταιγιστική πλοκή που ξεδιπλώνει τούτος ο νέος συγγραφέας...»
Μάνος Ελευθερίου