ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΑΓΡΙΛΙΑ" της ΖΟΕΛ ΛΟΠΙΝΟ εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, με την ματια της Δώρα Τριανταφύλλου

Πριν πάρω στα χέρια μου τι βιβλίο της κυρίας Λοπινό, Αγριλια, άκουγα συνέχεια ότι είναι ένας ύμνος στην γυναίκα.
Πράγματι έτσι είναι. Ένας ύμνος στην γυναίκα, την σύζυγο, την μάνα.
Η ηρωίδα του βιβλίου, γιατί περί ηρωίδας πρόκειται, η Καλλιόπη είναι μια νεαρή δυναμική γυναίκα με τσαγανό που μεγάλωσε στα βουνά της Κρήτης. Από μικρή ηλικία έρχεται αντιμέτωπη με τα βάσανα της ζωής. Μεγαλώνει χωρίς γονείς, μόνο με τα αδέλφια της σε μια κλειστή κοινωνία. Καθώς παντρεύεται οι κακουχίες της ζωής την ακολουθούν κατά πόδας.
Αν και αληθινή ιστορία αδυνατεί κανείς να πιστέψει ότι αυτή η γυναίκα πέρασε τόσες συμφορές και άντεξε ως το τέλος της ζωής της. Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να την θαυμάσιες και να παραδειγματιστεις.
Η Αγριλια είναι ένα βιβλίο ζωντανό και από εικόνες και από συναισθήματα. Σε κρατάει σε αγωνία και όλο αγωνία θέλεις να δεις τι θα συμβεί παρακάτω. Τι άλλο θα μπορούσε να σκαρφιστεί η μοίρα για να δοκιμάσει την Καλλιόπη.
Κατά την άποψη μου αυτό που την κράτησε ζωντανή ήταν η πίστη της στην αγάπη. Με γνώμονα το μεγαλύτερο συναίσθημα του κόσμου μπορούν να ξεπεραστούν οι δυσκολίες.
Πείτε με ρομαντική ή ονειροπόλα. Όταν αγαπάς αληθινά μένεις, υπομενεις,επιμένεις, παραμένεις