ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΑ στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

     Ο Γιώργος Κατσούλας αποτελεί μια ιδιαίτερη όσο και εντυπωσιακή περίπτωση στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Διαγνωσμένος με σύνδρομο Άσπεργκερ, υψηλής νοημοσύνης και όντας τελείως αυτοδίδακτος, κατόρθωσε να μας χαρίσει μέχρι στιγμής έργα-διαμάντια, όπως είναι οι νουβέλες και τα θεατρικά του, αποσπώντας πλήθος βραβείων και διακρίσεων. Γεννήθηκε στις 16-2-1981 στην Αθήνα και αποφοίτησε από το τεχνικό λύκειο Νέας Ιωνίας με βαθμό 11 & 13/19. Δεν κατόρθωσε ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη σκηνοθεσία και στην υποκριτική λόγω διαφωνιών και όντας ένας από τους χειρότερους μαθητές στο τεχνικό λύκειο που φοιτούσε, έχει εργαστεί σε πάνω από τριάντα δουλειές, μεταξύ άλλων λαντζιέρης, πωλητής και σερβιτόρος. 

Παράλληλα όμως με τις επίπονες και σκληρές δουλειές που έκανε, διατηρούσε τη φλόγα του για δημιουργία άσβεστη. Έτσι, παρ’ όλη την ψυχική και σωματική καταπόνηση εξαιτίας των απαιτητικών ωραρίων, πάντα έβρισκε χρόνο να γράψει. Έχει καταπιαστεί σχεδόν με όλα τα είδη του γραπτού λόγου -ποίηση, θεατρικά, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, δοκίμια, φιλοσοφία, μονολόγους, κριτικές ταινιών- και είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συλλέκτες κινηματογραφικής μουσικής, που αποτελεί και το μεγάλο του πάθος. Όνειρό του είναι να δουλέψει για τον αμερικανικό κινηματογράφο και την τηλεόραση. Από το 2014, όταν συμμετείχε στον πρώτο του διαγωνισμό, άρχισε να παίρνει το ένα βραβείο μετά το άλλο. Το 2014 αποσπά έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για τη νουβέλα του "Το Πιόνι απέναντι στον Βασιλιά". Το 2016 παίρνει δύο επαίνους από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για τη νουβέλα του "Σονάτα για Βιολί και Τσέλο" και για το θεατρικό του "Παραδώστε τους Αντιστασιακούς", το οποίο κερδίζει και το Α' βραβείο από τον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός". Το 2017 κατακτά το Α' βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το θεατρικό "Ψυχή και ατσάλι" και δύο βραβεία από τον Ε.Π.Ο.Κ. (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων), ένα για τη νουβέλα "Σονάτα για βιολί και τσέλο", με τη δεύτερη θέση, και ακόμη ένα για το θεατρικό του "Παραδώστε τους Αντιστασιακούς", με την τρίτη θέση, και είναι ο νεότερος συγγραφέας που έχει αποσπάσει τόσα βραβεία από τους σημαντικότερους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα

1.                   Πρώτα από όλα ποιο το κίνητρο που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή. Θα σας ενδιέφερε κάποιο άλλο είδος πέρα του μυθιστορήματος όπως είναι πχ η ποίηση, σενάριο, ή οτιδήποτε άλλο;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο κίνητρο πίσω από την συγγραφή. Ανάγκη είναι. Τίποτα περισσότερο τίποτε λιγότερο. Με ενδιαφέρει και έχω ασχοληθεί με όλα τα είδη του γραπτού λόγου.

2.                   Ένας συγγραφέας πιστεύετε ότι πρέπει να κρατάει σταθερά το είδος που έχει επιλέξει; Το να μπει στη διαδικασία να δοκιμάσει κι΄άλλα είδη γραφής είναι ρίσκο για τον ίδιο αλλά και για τον κόσμο του;

Όχι. Πρέπει να ρισκάρει. Αν έχει ταλέντο μπορεί να τα καταφέρει παντού. Μπορεί η προβληματική του και οι στοχασμοί του να είναι στο βάθος ίδιοι, αλλά η φόρμα του καλό είναι να αλλάζει. Ξέρετε αυτήν την συζήτηση είχα και με τους εκδότες μου. Οι κανόνες της αγοράς ορίζουν τα πάντα και σύμφωνα με το μάρκετινγκ ένας συγγραφέας πρέπει να μένει πιστός σε ένα είδος για να μην χάνει το κοινό του. Τα ίδια που λέγανε και για την Βουγιουκλάκη. Ότι αν κάνει δράμα δεν θα την δει κανένας. Ανοησίες στο τετράγωνο. Αδιαφορώ για τους κανόνες του μάρκετινγκ. Εγώ ενημέρωσα τους εκδότες μου ότι από μένα δεν θα περιμένουν ένα είδος. Εγώ δουλεύω με τον τρόπο που δουλεύει ο Κιούμπρικ. Ο Κιούμπρικ ξέρετε ασχολήθηκε με όλα τα είδη και μεγαλούργησε σε όλα τα είδη. Στην ταινία τρόμου, στο νουάρ, στο πολεμικό έπος στην επιστημονική φαντασία. Και το λέω από τώρα στους αναγνώστες μου ότι θα γράψω ένα μυθιστόρημα από το κάθε είδος. Έτσι γιατί ζηλεύω τον Κιουμπρικ. Τώρα αν γίνω ρεζίλι ή αν θα βγω νικητής η ιστορία θα το κρίνει. Εμένα μου αρέσουν οι χαμαιλέοντες καλλιτέχνες και όχι αυτοί που πατάνε σε μια μανιέρα. Όπως και στην υποκριτική. Το ίδιο είναι ο Αλ Πατσίνο και ο Ντάνιελ Νταυ Λουΐς που αλλάζουν συνέχεια και το ίδιο είναι ο Χάρισον Φορντ; Πάρτε για παράδειγμα έναν από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20^ουαιώνα. Τον Στίβεν Κινγκ. Ποιο είναι το κοινό του Στίβεν Κινγκ; Αυτοί που τους αρέσει να διαβάζουν ιστορίες τρόμου ή κοινωνικά δράματα; Ή αστυνομικά μυθιστορήματα και νουάρ; Μα θα μου πεις δεν είσαι ο Στίβεν Κινγκ. Δεν πειράζει είμαι ο Γιωργος ο Κατσούλας όμως. Εγώ έχω γράψει ένα μυθιστόρημα φαντασίας όπως είναι ο μεγάλος παραμυθάς, ένα ιστορικό όπως είναι το παραδώστε τους αντιστασιακούς, τον Μάιο θα βγει ένα αστυνομικό ψυχολογικό, μετά θα κάνω ένα κοινωνικοπολιτικό μυθιστόρημα και στην συνέχεια ένα τρόμου. Μεγάλο ρίσκο αυτό, αλλά αυτός είμαι. Ο απρόβλεπτος και ο αψυχολόγητος. Δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος. Μπορεί να αποτύχω πλήρως , μπορεί όμως και να θριαμβεύσω. Ποιος ξέρει; Έτσι κι αλλιώς κερδίσεις χάσεις δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να τολμάς.Να ανοίγεις νέους ορίζοντες. Να σπας τους κανόνες, να βρίσκεις καινούργιους, να τους σπας κι αυτούς, να μην αποδέχεσαι την σιγουριά και ασφάλεια.

3.                   Η δημιουργία ενός μυθιστορήματος επιβάλλει μια διαδικασία στο μυαλό του κάθε συγγραφέα να δημιουργήσει χαρακτήρες, τοπία, εποχές και όλα όσα χρειάζονται ώστε στο αποτέλεσμα να προσφέρει στον αναγνώστη αυτή την αμεσότητα και να τον κάνει να "δεθεί" με αυτό που διαβάζει! Από που αντλείτε αυτή την έμπνευση σε κάθε έργο σας και ποσό δύσκολο μπορεί να είναι όλο αυτό;

Χρειάζεται μελέτη, οργάνωση και πειθαρχία. Πρώτα σκέφτεσαι σαν ιστορικός. Μετά έρχεται η αναρχία και η απειθαρχία. Η καλλιτεχνική δημιουργία δηλαδή. Κρατάω αυτά που με βολεύουν. Με ενδιαφέρει η δραματική αλήθεια και όχι η ιστορική. Και αυτό είναι το δύσκολο. Απ’όλες αυτές τις πληροφορίες που θα συλλέξεις ποια θα αφήσεις έξω και ποια θα χρησιμοποιήσεις. Σε αυτό το θέμα εγώ ευτυχώς λόγω του αυτισμού μου δεν έχω πρόβλημα. Τα επεξεργάζομαι όλα πολύ γρήγορα.

4.                   Για κάθε βιβλίο σας, υπήρξε κάποιο κίνητρο-αφορμή ώστε να σας δώσει το πράσινο φως για να κάνετε την αρχή στη συγγραφή του;

Ναι η αγάπη για δημιουργία. Κάποιες φορές για να ευχαριστήσω ένα πρόσωπο που αγαπάω και άλλες για να μπορέσω απλά να κοιμηθώ. Πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου αν θέλω να μην τρελαθώ. Φωνάζουν να βγουν έξω.

5.                   Πες μας λίγα λόγια για το τελευταίο σου βιβλίο 

Τι να λέμε τώρα; Το ένα τ’ άλλο ξέρω‘γω; Δεν έχουν σημασία τα δικά μου λόγια αλλά αυτών που θα το διαβάσουν. Εγώ μπορεί να πιστεύω ότι έγραψα το κορυφαίο έπος όλων των εποχών ή την μεγαλύτερη βλακεία. Οι καλλιτέχνες δεν εκτιμάνε σωστά το έργο τους πολλές φορές. Και πρέπει να μην παίρνουμε στα σοβαρά τα λόγια τους.

6.                   Μετά την ολοκλήρωση του έργου σας, χρειάζεστε μια δεύτερη γνώμη από κάποιο οικείο πρόσωπο πριν προχωρήσει επίσημα στα χέρια του εκδότη;

Πάντα. Το λόγο έχει η μέντορας μου η Τέρψη η Κολοζώφ μια γυναίκα 85 χρονών που έχει ένα απίστευτο ιστορικό και την ακούω σχεδόν πάντα και η επιμελήτρια μου η Ελπίδα η Βουρλιώτη. Από κει και πέρα βέβαια ανάλογα με το είδος που κάνω υπάρχουν και άλλες γνώμες. Στο επόμενο που θα κυκλοφορήσω το κυριότερο κοουτσάρισα έγινε από τον εξαιρετικό Γρηγόρη Αζαριάδη.

7.                   Πως αντιμετωπίζετε τυχών αρνητικές κριτικές;

Ε πώς να τις αντιμετωπίζω; Με ψυχραιμία. Βρισκω που μένει αυτός που την έγραψε και του καίω το σπίτι. (χαχα). Σοβαρά τώρα. Τις αντιμετωπίζω όπως και τις θετικές. Τις αποδέχομαι πλήρως. Υπάρχουν όλα μέσα στο παιχνίδι. Έτσι είναι αυτά. Από την στιγμή που εκτεθόμαστε θα υπάρχει  και αρνητική κριτική. Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει πάρει αρνητικές κριτικές. Από τον "Άμλετ" μέχρι το "Eγκλημα και τιμωρία". Εκείνο όμως που δεν δέχομαι με τίποτα είναι όταν η αρνητική κριτική είναι επηρεασμένη από τον χαρακτήρα μου και όχι από το έργο μου. Πχ. Μπορεί για έναν αναγνώστη να ψηφίζω ένα Κόμμα που μισεί. Δεν θα δεχτώ την αρνητική του κριτική επειδή ψηφίζω κάτι που σιχαίνεται. Δηλαδή για να χτυπήσει εμένα να χτυπάει το έργο μου. Άλλο πράγμα το ένα, άλλο πράγμα το άλλο. Και είναι απαράδεκτο αυτό που γίνεται στον Τσαφούλια, που τον χτυπάνε επειδή είναι εφοπλιστής και πήγαινε στα γυρίσματα με φεράρι. Επειδή έχουμε φάει όλη αυτή την προπαγάνδα ότι ένας πραγματικός καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι φτωχός, σεμνός, μισότρελος και δεν ξέρω τι άλλη βλακεία έχει ειπωθεί κάποιοι ανόητοι, που ευτυχώς είναι λίγοι, χτυπάνε τον καλύτερο Έλληνα κινηματογραφιστή επειδή είναι εφοπλιστής και δεν ανήκει στην εργατιά. Αν είναι δυνατόν. Ε, λοιπόν πως θα δεχτώ τέτοια κριτική; Το ταλέντο και η ιδιοφυΐα δεν φαίνεται από το σε ποια τάξη ανήκει ο άλλος. Υπάρχουν ιδιοφυΐες στους αστούς, στους αριστοκράτες, στην πλουτοκρατία και στην φτωχολογιά και δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε. Όταν λοιπόν βλέπω μια κριτική η οποία δεν έχει να κάνει με το έργο μου, αλλά με τον χαρακτήρα μου, την οικονομική μου κατάσταση, τα σεξουαλικά ή θρησκευτικά πιστεύω αντιδρώ. Και πρέπει να αντιδρώ! Όχι δεν δέχομαι τέτοιες κριτικές από τέτοιους πανηλίθιους.

8.      Πείτε μας τη γνώμη σας για την πορεία του βιβλίου και την εξέλιξη του σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Τραγική πορεία. Φτηνό χαρτί, φτηνό δέσιμο, κοινότυπο εξώφυλλο. Εγώ θέλω το βιβλίο με            σκληρό εξώφυλλο, δεμένο με ραφή και όχι με κόλλα, χαρτί σαμουά 120ρι και καλλιτεχνικό εξώφυλλο. Να είναι βαρύ, επιβλητικό. Όχι πανάλαφρο για να το παίρνει ο άλλος στην παραλία. Εγώ το θέλω όπως ήταν πριν εκατό χρονιά. Κάτι προσπαθούν να κάνουν οι εκδόσεις Καρακώτσογλου με την κλασική λογοτεχνία και οι εκδόσεις τους είναι πραγματικά διαμάντια αισθητικής, αλλά χρειάζεται να προσέξουν λίγο και την μετάφρασή τους και να βάλουν και ένα επίμετρο στο τέλος. Από την άλλη οι εκδόσεις Γκούτεμπεργκ που πιστεύω ότι είναι και ο κορυφαίος εκδοτικός της χώρας κάνουν συγκλονιστική δουλειά στην μετάφραση, αλλά χάνουν στην αισθητική.

        9.     Είστε αισιόδοξη/ος για το μέλλον της λογοτεχνίας, με τη μορφή του χειροπιαστού          βιβλίου και όχι των e-books; Πιστεύετε πως ο κόσμος θα συνεχίσει να βρίσκει τρόπους να διαβάζει παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει

Εγώ είμαι υπερ του βιβλίου όπως είπα και πιο πάνω. Τώρα δεν ξέρουμε πως θα είναι ο άνθρωπος μετά από εκατό χρόνια καθώς η νέα γενιά δεν δυσκολεύεται να διαβάσει ηλεκτρονικά, αλλά πιστεύω ότι θα κρατήσει η παράδοση, όπως γίνεται και με το βινύλιο που σιγά σιγά ξαναπαίρνει τα πάνω του. Πιστεύω ότι είναι μια ανθρώπινη εσωτερική ανάγκη, το γούστο και η καλαισθησία και δεν νομίζω ότι θα καταργηθεί ποτέ. Μπορεί να μειωθεί, αλλά όχι να καταργηθεί.

10..   Συγγραφή και παράλληλη εργασία. Πόσο εφικτό μπορεί να είναι για έναν συγγραφέα αυτός ο συνδυασμός χωρίς τις ανάλογες συνέπειες αντίστοιχα γνωρίζοντας ότι η συγγραφή "επιβάλλει" καθαρό μυαλό και ένα είδος ηρεμίας από οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες;

Εξαρτάται την εργασία. Αν είσαι δάσκαλος ή καθηγητής και έχεις αρκετό χρόνο είναι πιο εύκολο. Αν όμως δουλεύεις δωδεκά ωρες στην λάντζα τι γίνετε; Μια σελίδα πας να διαβάσεις και κλείνει το μάτι σου. Χρειάζεται υπέρβαση και τεράστια αντοχή. Εγώ αν δεν είχα το σύνδρομο Άσπεργκερ που μου δίνει υπερλειτουργία παραπάνω από το κανονικό δεν θα έγραφα. Δεν θα μπορούσα να το κάνω. Ή θα έγραφα ένα βιβλίο κάθε πέντε χρόνια. Γι’ αυτό και το συγγραφικό επίπεδο στην Ελλάδα δεν είναι υψηλό και οι περισσότεροι συγγράφεις είναι μέτριοι. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα όταν έχεις τριάντα σκέψεις  στο κεφάλι σου. Όταν σχολάς τρεις το βράδυ και σου λένε έλα εννιά το πρωί τι πρόγραμμα να κάνεις έτσι; Όταν μιλάς με πεντακόσια άτομα κάθε μέρα και το κεφάλι σου είναι καζάνι. Πως θα μελετήσεις; Πως θα μάθεις για τα σκηνικά για τα κοστούμια για τα ήθη της εποχής αν έχεις να γράψεις ένα ιστορικό μυθιστόρημα; Πως θα μελετήσεις τα ψυχογραφήματα αν δεν έχεις χρόνο να μιλήσεις με ψυχολόγους να δεις από κοντά τι γίνεται; Απλα δεν γίνεται.

11.    Αγαπημένα βιβλία όπως και αγαπημένοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;

Πρώτα είναι οι “Πύλες της φωτιάς”. Μετά όλα τα υπόλοιπα. Καζαντζάκης Λόντον Κινγκ και γενικά οι Αμερικανοί συγγραφείς.

12.      Θεωρείτε πως η φαντασία, οι εμπειρίες  και το ταλέντο είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στην συγγραφή ενός βιβλίου ή επιβάλλεται και μια περισσότερο μόρφωση ώστε να είναι δεδομένη και η επιτυχία;

Αυτά τα πρώτα που είπατε είναι για τις τέχνες που απευθύνονται στο συναίσθημα  όπως η μουσική και η ζωγραφική, όπου δεν χρειάζεται νόηση και έτσι μπορούμε να έχουμε παιδιά θαύματα. Στην λογοτεχνία όμως δεν γίνεται ένας οχτάχρονος να γράψει ένα αριστούργημα. Χρειάζεται μια ισορροπία και στα δυο.

13.      Έμπνευση. Υπάρχουν στιγμές που σε ανύποπτο χώρο και χρόνο απρόοπτα χτυπάει το καμπανάκι; Τι γίνετε όταν έρθει απρόσμενα και σας βρει μακριά από τον προσωπικό σας χώρο;

Κλειδώνει στο μυαλό μου. Και άμα κλειδώσει μπορώ να το βγάλω την κατάλληλη ώρα. Δεν το ξεχνάω ποτέ.

14.      Προσωπικά βιώματα και εμπειρίες παίρνουν θέση στην γραφή σας; Και αν ναι πόσο εύκολο είναι να εκτίθεται κάτι προσωπικό δικό σας δημόσια;

Φυσικά. Δεν υπάρχει συγγραφέας που να μην βάζει προσωπικά βιώματα. Εύκολο είναι γιατί κρύβεσαι πίσω από έναν χαρακτήρα και ο κόσμος άντε να καταλάβει ποιος είσαι εσύ. Ειδικά αν έχεις γράψει πολλά βιβλία ή κάνεις πολυφωνικά μυθιστορήματα. Μόνο κάποιοι ελάχιστοι που σε ξέρουν μπορούν να πουν με βεβαιότητα ποιος είσαι. Εσείς ξέρετε ποιος χαρακτήρας απ’όλους αυτούς που έχει γράψει ο Στίβεν Κινγκ είναι και ο πιο κοντά στον εαυτό του; Ή ο Ιούλιος Βερν; 

15.       Ελεύθερος χρόνος; Και πως αξιοποιείται;

Μελέτη, γυμναστική, ταινίες, υποκριτική, μουσική, σειρές, διάβασμα, παιχνίδια στρατηγικής στον υπολογιστή, λύσιμο στον κύβο του Ρούμπικ, όνειρα, συζήτηση με τον εαυτό μου.

16.       Τελειώνετε συγγραφικά ένα βιβλίο...και ολοκληρωμένο πλέον στα χέρια σας εσείς από τη θέση του αναγνώστη έχει υπάρξει φορά που σας έβαλε στη διαδικασία να σας κάνει να σκεφτείτε, να αναλογιστείτε ,να γίνετε πιο ώριμος κατά κάποιο τρόπο από αυτό το οποίο εσείς ο ίδιος δημιουργήσατε;

Όχι. Τα έργα μου είναι πολύ πιο ώριμα από εμένα.

17.      Τι θεωρείτε επιτυχία για εσάς από το αναγνωστικό κοινό σε κάθε δημιούργημα σας;

Επιτυχία για μένα είναι αυτό που νιώθω εγώ βλέποντας ταινίες, ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας βιβλία. Να μπει το έργο μου σε κάθε κύτταρο του και να του αλλάξει τον μεταβολισμό. Το “με έπιασαν τα κλάματα”, το “συγκινήθηκα” “το βρήκα αριστούργημα” είναι βράσε φάκες. Δεν δίνω σημασία. Τι θα πει συγκινήθηκα; Ο κόσμος συγκινείτε και έβαζε τα κλάματα και με τον Ξανθόπουλο και την Μάρθα Βούρτση. Δεν μου λέει κάτι παρόλο που το έχω ακούσει πολλές φορές. Το θέμα είναι να σου διαλύσει όλη την υπόσταση σου και να σε κάνει να καταπιείς φωτιές. Όπως νιώθεις όταν βλέπεις το braveheart, τον Άρχοντα των δακτυλιδιών, όταν ακούς την πέμπτη του Μπετόβεν την εβδόμη του Σοστακόβιτς. Όταν ακούς τους Άθλιους. Όταν ακούς την Σίρλευ Μπάσευ. Όταν διαβάζεις τις πύλες της φωτιάς. Όταν βλέπεις έναν Αλ Πατσίνο να παίζει. Όταν διαβάζεις Σαίξπηρ, Όμηρο. Νιώθεις ότι τα κύτταρά σου αναγεννιόνται ρε παιδί μου.  Ότι γίνεσαι κατακτητής της αβύσσου και όχι ένας Λάκης. Αν δεν το καταφέρω αυτό απέτυχα και ας βάζει ο άλλος πέντε αστέρια.

18.      Ο κάθε ήρωας του βιβλίου σας, έχει κατά κάποιο τρόπο δρομολογηθεί στον χαρακτήρα του εξ'αρχης  ή στην πορεία οι ανατροπές και οι απρόοπτες εξελίξεις επηρεάζουν και γίνονται και οι ανάλογες εναλλαγές;

Συνήθως όταν κάθομαι και γράφω ένα βιβλίο αυτόν είναι τελειωμένο κατά 90% στο μυαλό μου. Οπότε είναι όλα καθορισμένα πλην ένος μικρού μέρους.

19.       Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο υποψήφιο συγγραφέα που θέλει να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα μέσα από τον χώρο του βιβλίου;

Υπομονή, επιμονή και θέληση. Συνήθως οι περισσότεροι συγγραφείς γράφουν ένα βιβλίο και νομίζουν ότι είναι ο Ντοστογιέφσκι και θα πρέπει ο εκδοτικός οίκος να τους κάνει παπάδες. Λοιπόν δεν είναι ο Ντοστογιέφσκι. Πρώτα θα ξεκινήσουν από έναν μικρό εκδοτικό και αν το βιβλίο τους ακουστεί και κάνει φασαρία τότε μπορεί να χτυπήσουν καλή μεταγραφή. Είναι ακριβώς όπως και ο πρωταθλητισμός. Όλοι θέλουν να παίξουν δίπλα με τον Μέσι, αλλά δεν γίνεται. Δεν είναι όλοι για την Μπαρτσελόνα. Κάποιοι είναι για το Παγκράτι, άλλοι για τον Ολυμπιακό και κάποιοι για το  καραφλοβούνι. Κάνε εσύ καλές εμφανίσεις με την ομάδα σου, γίνε μέσα από την δουλειά σου πρώτο όνομα και θα ‘ρθει η στιγμή που θα παίξεις σε μεγαλύτερη κατηγορία. Κάθε εκδοτικός έχει σκάουτινγκ και δεν αφήνει τίποτα να πέσει, γιατί απλά δεν τον συμφέρει ένα ταλέντο να τον πάρει κάποιος άλλος ανταγωνιστής. Έντεκα χρόνια περίμενα να κλείσω συμβόλαιο με καλό εκδοτικό και ας είχα εφτά βραβεία με δυο πρώτες θέσεις. Υπομονή και δουλειά. Και όχι μόνο συγγραφικά δουλειά. Αλλά και δουλειά πώλησης. Πρέπει να τρέξεις ο ίδιος. Να βρεις ομάδες βιβλιοκριτικούς, κριτικούς λογοτεχνίας να σου πέσει η μύτη κάτω και να ψάξεις να τους βρεις. Αν είσαι στο θεό και λες εγώ δεν κάνω τίποτα απ’ αυτά γιατί είμαι συγγραφέας και όχι μάνατζερ τότε πήγαινε σπίτι και βράσε σαλέπι. Χρειάζεται κυνήγι.

20.       Έχετε αποσπάσει 9 βραβεία τα τελευταία πέντε χρόνια από πολύ σημαντικούς θεσμούς. Θεωρείτε ότι έχετε καταφέρει κάτι σπουδαίο; 

Δεν θέλω να υποτιμήσω κανέναν απ’αυτούς τους θεσμούς αλλά γελάει και η κατάθλιψη. Τίποτα σημαντικό δεν έχω καταφέρει. Ας πούμε ότι αύριο παίρνω βραβείο public και κρατικό βραβείο μυθιστορήματος. Κατάφερα κάτι; Όχι. Τίποτα. Μηδέν. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο να πάει να κάνει τον μάγκα έξω. Μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Παγκόσμιος. Αυτός που δοξάζει την Ελλάδα και όχι αυτός που τον δοξάζει η Ελλάδα. Ας πάει λοιπόν ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης να κάνει τον μάγκα στην Αμερική. Να τον κάνει στην Αγγλία. Στην Γαλλία. Στην Ισπανία. Αλλά δεν θα πάει. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες σαν κι αυτόν. Μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Καβάκος. Μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Σγούρος. Μεγάλος καλλιτέχνης αν και δεν συμφωνώ με την αισθητική του ήταν ο Αγγελόπουλος. Ο Λάνθιμος. Αυτοί έχουν καταφέρει κάτι σπουδαίο. Και να κάνω και μια πρόβλεψη. Μεγάλος καλλιτέχνης είναι και ο Τσαφούλιας. Και ο Αλέξιου. Και αυτοί θα μας δοξάσουν έξω. Όπως και ο Χρίστος ο Παπαγεωργίου. Αυτοί είναι καλλιτέχνες. Τώρα εδώ τα κρατικά βραβεία και τα υπόλοιπα είναι της πλάκας ιστορίας. Σιγά τον ανταγωνισμό. Εύκολο είναι να γίνεις νούμερο ένα εδώ. Είτε στην μουσική, είτε στην υποκριτική, είτε στην συγγραφή. Για πήγαινε έξω όμως. Να αναμετρηθείς με τα θηρία. Αντέχεις; Το έχεις; Να δούμε για πότε θα γυρίσεις. Τίποτα σημαντικό δεν έχω καταφέρει.

21.        Ποιο είναι το ΜΟΤΟ που ακολουθείτε; Η τελευταία λέξη δικιά σας!

      Πάντα υπάρχει ένα πέρασμα. Τίποτα δεν είναι αήττητο.

ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ - ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ

        ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:  

(2017)	Παραδώστε τους αντιστασιακούς, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη  (2017) Ο μεγάλος παραμυθάς, Εκδόσεις Οστρια
(2016)	Παραδώστε τους αντιστασιακούς, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2016)	Σονάτα για βιολί και τσέλο, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2015)	15 ταινίες στο φως της κριτικής, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2015)	Μακελειό στη σκιά της κοιλάδας του θανάτου, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2015)	Το ξημέρωμα της μεγάλης σφαγής, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2015)	Του έρωτα και του πολέμου, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2014)	Κονσέρτο για έναν Δον, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2014)	Το πιόνι απέναντι στον βασιλιά, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2014)	Ψυχή από ατσάλι, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2013)	Άνθρωπος, αυτός ο δρομέας, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2011)	Αγωνιστικοί χαιρετισμοί, Αγγελάκη Εκδόσεις
(2010)	Ψυχή από ατσάλι, Δωδώνη
(2009)	Κονσέρτο στην άκρη της γης, Δωδώνη
(2007)	Κονσέρτο για έναν Δον, Δωδώνη