Ένα μυθιστόρημα όπου ο τίτλος, το εξώφυλλο και η περίληψη στο οπισθόφυλλο σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον το πρώτο πόνημα της Μαρίας Ράπτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell, μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Πρόκειται για μια υπόθεση βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η οποία διαδραματίστηκε στην Κερατέα το 1950 και τότε τάραξε συθέμελα την ελληνική κοινή γνώμη και τα δικαστικά δρώμενα της εποχής. Παραλλαγμένη η πλοκή στο βιβλίο και βρισκόμαστε σε ένα χωριό της ορεινής υπαίθρου το 1975, όπου η Λίζυ μια νεαρή εκπαιδευτικός καταφθάνει για να μετατρέψει ένα παλιό μοναστήρι σε πρότυπο σχολείο. Πολλά ανατριχιαστικά και ανεξήγητα γεγονότα συμβαίνουν και τρομάζουν τη νεαρή γυναίκα. Άνθρωποι γύρω της μπορεί να μην είναι αυτό που δείχνουν και να κρύβουν σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν. Όταν συναντάται η αλήθεια με το ψέμα και ο φόβος με τον στόχο η Λίζυ καταλαβαίνει πως πρέπει να μάθει τι είναι αυτό που ελλοχεύει, γιατί όλα έχουν όρια μα πάνω από όλα οι πληγές του παρελθόντος ζητάνε επιτακτικά «επούλωση».
