Άποψη από την Anastasia Singleftw για το βιβλίο 219 ήμερες βροχής-Αφροδίτη Βακαλη

219 ήμερες βροχής

Συγγραφέας : Αφροδίτη Βακαλη
Εκδόσεις : Ψυχογιός


Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Βρέχει στη μικρή επαρχιακή πόλη. Μήνες ολόκληρους βρέχει διαρκώς νύχτα και μέρα. Κανένας δε θυμάται ξανά κάτι τέτοιο και όλοι απορούν. Πρώτα ήρθε το νερό, ασυγκράτητο ξεχύθηκε παντού, στους δρόμους, στα σοκάκια, μέσα στα σπίτια πάλευε να μπει. Ήρθε η υγρασία. Στον αέρα κάθισε, στους τοίχους, στα κόκαλα των ανθρώπων. Ήρθε κι η λάσπη, που κολλημένη πάνω στα παπούτσια τη σέρνανε μαζί τους. Η γκρίνια, η φαγωμάρα τούς κατάτρωγε. Φτάσαν στα όριά τους. Ώσπου συνήθισαν. Σιωπηλά το αποδέχτηκαν και συνέχισαν τη ζωή τους χολωμένοι. Τέλος, ήρθε και το μεγάλο κακό. Η συμφορά που αδιακρίτως χτύπησε τα σπιτικά τους. Ήρθαν οι φόνοι. Ο θάνατος. 

Σάββατο μεσημέρι βρήκαν το πρώτο θύμα, τη δωδεκάχρονη Κατίνα Τσαπακίδη. Ο Αστυνόμος Σκιάδας, ανήσυχος κι εξοργισμένος, ψάχνει να βρει το «ποιος» και το «γιατί». Κι αυτά που ανακαλύπτει τον τρομάζουν. Ο Τύπος, η κοινωνία, οι ανώτεροί του, μα πάνω απ’ όλα η συνείδησή του τον καταδιώκουν. Πολλά τα πρόσωπα, πολλά τα θύματα κι ο χρόνος τον πιέζει. Χάος γύρω του, βροχή και αίμα. Καράβι ακυβέρνητο ο κόσμος και ο Θεός απών. Ή μήπως όχι;

Άποψη για το βιβλίο από την Anastasia Singleftw

Ένα μεγάλο ταξίδι μόλις έφτασε στο τέλος του! Ξεκίνησα αυτό το βιβλίο ενώ ήμουν ακόμα Θεσσαλονίκη,πριν 4 περίπου μήνες,πέρασε μαζί μου από πολλές αλλαγές,ήταν το παρεακι μου στα δύσκολα και σήμερα βρήκα επιτέλους τη δύναμη να το αφήσω να φύγει,στα Χανιά πλέον απαλλαγμένη από το βάρος των όσων συνέβησαν αυτό το καιρό!Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές...Ακόμα και μέσα σε ένα μικρο χρονικό διάστημα μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω!Όπως ακριβώς και στη βροχή της Αφροδίτης.

Μέσα σε αυτούς τους 4 μήνες χώρισα,μετακόμισα,μάλωσα κι έχασα φίλους,κάποιους τους ξαναβρήκα και τους ξαναεχασα,γνώρισα ανθρώπους,γέλασα,έκλαψα,ψήφισα σε σημαντικό ερώτημα για τη πορεία της χώρας μου,με βρήκαν ταυτόχρονα διάφορα θέματα υγείας όπου μου απαγόρευσαν την έξοδο από το σπίτι και διάφορα άλλα.Όλα αυτά σε 4 μήνες.Και σε όλα αυτά η παρέα μου ήταν η βροχή,πράγμα οξύμωρο καθώς είμαι φανατικά παιδί του καλοκαιριού και του ήλιου!Καθυστερούσα επίτηδες να τη τελειώσω.Διάβαζα λίγο,λίγο,ίσα για να πάω στο επόμενο στοιχείο και σταματούσα να το επεξεργαστώ!

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν η γραφή της Αφροδίτης.Πολύ ιδιαίτερη,πολύ διαφορετική,κάπως ποιητική,κάπως λυρική,κάπως...Μοναδική!

Το δεύτερο πράγμα ήταν η παρουσία του δολοφόνου στην αρχή των κεφαλαίων!Ήταν λες και έπαιζε μαζί σου!Ερχόταν,σου μιλούσε και εσύ ως άλλος Σέρλοκ Χολμς προσπαθούσες να καταλάβεις από το τρόπο που εκφράζεται και από τα λεγόμενα του το ποιος είναι!Βασανιστήριο σκέτο για τους πωρωμένους του είδους σαν του λόγου μου!Στο ποιος είναι τελικά,πέρασα και δεν άγγιξα που λένε.Ειχα υποψιαστει μεχρι και το σκυλακι που φανηκε σε μια σκηνη του βιβλιου.Εχω επηρεαστει απο τον Στεφανο Βασιλια.Βρεθηκα αρκετα κοντα αλλα μια εμμονη μου για το φυλο του δολοφονου με απετρεψε απο το να δω αυτο που ηταν ξεκαθαρα μπροστα μου εξ αρχης!

Αυτο που με τρομαξε στην αρχη ηταν ο αριθμος των χαρακτηρων και η ταχυτητα με την οποια ξετρυπωναν.Λεω ο.κ...εδω ειμαστε..εγω δε θυμαμαι τι εφαγα χθες και θα θυμαμαι ολους αυτους οποτε πιανω το βιβλιο?Κι ομως ναι...τους θυμασαι.Σε κανουν αυτοι να τους θυμασαι με την ιστορια τους,με τον τροπο τους με τα πιστευω και τα θελω τους που αγγιζουν τα δικα σου θελω και πιστευω και με τον αρμονικο τροπο με τον οποιο δενουν μεταξυ τους οσο προχωραει η ιστορια.

Και καθως ψαχνεσαι λοιπον ασταματητα μεσα σε ολο αυτο το χαμο να δεις ποιος την εκανε τη μπινια,τσαααακ ερχεται προς το τελος ο ιδιος και σου συστηνεται αφηνοντας σε παγωτο.Κι αφου το κανει μετα αρχιζει η δικαιωση!Ο ενας χαρακτηρας μετα τον αλλο παιρνει αυτο που του αξιζει κανοντας σε να αρχιζεις να χοροπηδας φωναζοντας yes,yes,yes!Το μονο που θα ηθελα ακομα απο το τελος θα ηταν ο αγαπημενος μου Σκιαδας αραγμενος στη βεραντα του σπιτιου του μαζι με τη γυναικα του μετα απο χρονια να πινει καφε και απο μια μικρη λεπτομερεια να καταλαβαινε ξαφνικα ολη την αληθεια.Το ποιος και το γιατι!

Αγαπημενος χαρακτηρας...οχι δε θα διαφοροποιηθω ιδιαιτερως.Ο λατρεμενος ολων προαναφερθεντας αστυνομικος.Ο Σκιαδας.Επιτελους ενας αστυνομικος ανθρωπινος.Με την εξυπναδα του μεν,με τον επαγγελματισμο του με τα ολα του αλλα και με τις αδυναμιες του,με τα παθη του και τις αναγκες του!Ενας ανθρωπος που θα μπορουσε να μενει διπλα σου και να καλημεριζεστε καθε πρωι στο δρομο.

Αν θελετε λοιπον ενα βιβλιο καλογραμμενο που θα σας κεντρισει το ενδιαφερον και θα σας βαλει στο τριπακι να το ζησετε,αυτο το βιβλιο ειναι ο,τι πρεπει!Και θα κλεισω με ενα αποσπασμα οπως παντα:
''Μα ηταν λασπωμενα τα παπουτσια του και φοβοταν.Φοβοτανε ν'αφησει σημαδια πανω σ'εκεινα τα καθαρα σκαλια.Φοβοτανε μηπως με τη βρομια που κουβαλουσε λερωνε την καθαρη ψυχη της.Η ζωη του ηταν βουτηγμενη στη λερα,η δικη της οχι.Ειχε αραγε το δικαιωμα να φερει τη λασπη και τη βρομα στη ζωη της; Μα ηταν μεγαλη η αναγκη του για κεινη.Πιο μεγαλη απο τους φοβους του.Εγωιστης ο ανθρωπος και σκληρος σαν κυνηγα την ευτυχια....''