Κριτική της Popi Diavolaki για το βιβλίο : " Στεφάνι από Ασπάλαθο " της Σοφη Θεοδωριδου

Στεφάνι από Ασπάλαθο 

Συγγραφέας : Σοφη Θεοδωριδου
Εκδόσεις : Ψυχογίος


Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας.

Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία. Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν.

Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.

Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών. Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.

Η άποψη της  Popi Diavolaki για το βιβλίο :


Τελειώνοντας το καινούργιο βιβλίο "Στεφάνι από Ασπάλαθο" δικαιώνεται για μία ακόμα φορά η άποψη μου ότι η κυρία Θεοδωρίδου είναι μία από τις καλύτερες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.Ο τρόπος που χειρίζεται την ελληνική γλώσσα κι ο περιγραφικός και γλαφυρός της λόγος με έκαναν να σταματάω την ανάγνωση και να ξαναδιαβάζω αποσπάσματα για να απολαύσω και να θαυμάσω τη δεξιοτεχνία της στη γραφή.Χαίρομαι που σήμερα υπάρχουν τέτοιοι συγγραφείς που μας δίνουν τόσο προσεγμένα και καλογραμμένα βιβλία από άποψη γραφής αλλά και άρτια στις ιστορικές αναφορές.Παρακολουθούμε τη ζωή της Κασσιανής για μία εικοσαετία σε μία επαρχιακή πόλη από τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετία του '50.Δεκαπεντάχρονο κορίτσι ακόμα ζει περιορισμένα χωρίς να έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να εκφραστεί εξαιτίας του σκληρού και αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της ο οποίος την καταπιέζει με το πρόσχημα ότι τηρεί το λόγο του Θεού και πνίγει κάθε όνειρό της.Ένα αθώο εφηβικό φιλί αποτελεί την αφορμή να γνωρίσει την απόρριψη του πατέρα,την αδυναμία και παθητική στάση της μητέρας της,την αδιαφορία της αδελφής και τον πρώιμο έρωτα.Η Κασσιανή νομίζει ότι είναι αδύναμη σα τη μητέρα της και επιλέγει την απομόνωση,τη σιωπή όταν έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις και συνειδητοποιεί ότι το στεφάνι που της φόρεσε ο Λυκούργος είναι ένα στεφάνι από ασπάλαθο που ματώνει όχι το κεφάλι αλλά την ψυχή της.Σκύβει το κεφάλι και αφήνει τη ζωή να περνάει επιβιώνοντας απλώς.Αλλά στην ουσία είναι ένα δυναμικό πλάσμα που μπορεί να παραιτήθηκε από πολλά αλλά δεν έκανε το πιο βασικό...δεν εγκατέλειψε την ίδια τη ζωή η οποία ακόμα κι αν έχεις κλείσει όλες τις πόρτες της καρδιάς σου βρίσκει μία μικρή χαραμάδα για να τρυπώσει..Πάλεψε με όσα όπλα διέθετε σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία της και τον τρόπο που γαλουχήθηκε γιατί η σκιά του πατέρα της ποτέ δεν την άφησε οριστικά.Δε θα πω τίποτα άλλο για την πλοκή αλλά θα σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι σας τη ζωή της Κασσιανής κ την ιστορία της.Η συγγραφέας μας φέρνει αντιμέτωπους στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα με τη σκληρότητα των ανθρώπων,τον εγωισμό,την αδυναμία,το ρατσισμό κάθε είδους όταν βάζουμε ταμπέλες στους άλλους αλλά και μας διδάσκει τη συμπόνια,την ανθρωπιά και γενικά όλες τις αξίες που ακόμα και στις μέρες μας περνούν κρίση.Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος και σίγουρα αξίζει να διαβαστεί και αγαπηθεί!Συγχαρητήρια στην κυρία Θεοδωρίδου!!