" Η άγνωστη δίπλα μου "
Συγγραφέας :Μαρία Κωνσταντούρου
Εκδόσεις : Λιβάνης
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Όσο μεγαλώνει η ηλικία, τόσο μικραίνουν τα όνειρα. Το σεντούκι του χρόνου στενεύει και δεν τα χωράει όλα μέσα».
Σοφά λόγια. Αληθινά. Όμως η Μελίνα ήταν νέα ακόμα και το δικό της το σεντούκι ξεχείλιζε από όνειρα.
Για να τα πραγματοποιήσει, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Αθήνα και όσα την πονούσαν εκεί και να κάνει μια καινούρια αρχή μακριά, σε ένα πανέμορφο ορεινό χωριό της βορειοδυτικής Ελλάδας. Αλλά, όπως κάθε τόπος, έτσι και το Αιθερικό είχε τα δικά του μυστικά, τις δικές του πληγές, τα δικά του φαντάσματα…
Μια παράξενη παρουσία που ο καθένας προσπαθούσε να εξηγήσει σύμφωνα με τους προσωπικούς του ορίζοντες και τις ψυχικές αντοχές του…
Μια δυνατή φιλία που λύγισε κάτω από το βάρος μιας αναπόδεικτης προδοσίας…
Ένα βαρύ μυστικό που καταδικάστηκε σε απροσπέλαστα σκοτάδια…
Ένας ξαφνικός θάνατος που ποτέ δε βρήκε τη δικαίωση που του άξιζε…
Και έρωτες… Έρωτες δυνατοί, τρυφεροί, απελπισμένοι, εμμονικοί… Έρωτες που ο καθένας τους ζητούσε τη δική του αχτίδα ήλιου για να ανθίσει στο φως της ζωής
Η άποψη της Πόπη Διαβολάκη για το βιβλίο:
Το καινούργιο βιβλίο της Μαίρης Κωνσταντούρου "Η άγνωστη δίπλα μου" είναι ένα ωραίο ανάλαφρο βιβλίο,με το οποίο περνάς ευχάριστα την ώρα σου,η γραφή είναι απλή και κατανοητή και έχει ανατροπές που σε κρατούν μέχρι το τέλος.Περνάει σημαντικά μηνύματα όπως την έννοια του συμβιβασμού στις σχέσεις και κατά πόσο μπορεί να προσφέρει έστω και κάποιες σταγόνες ευτυχίας ή ψευδαίσθηση ζωής,την αποδοχή της διαφορετικότητας κάθε είδους και την έλλειψη παιδείας που μπορεί να οδηγήσει σε φόβο για το άγνωστο και κατ΄επέκταση στη μη αποδοχή οτιδήποτε ξεφεύγει από τα περιχαρακωμένα όρια που οι ίδιοι έχουμε θέσει στον έξω κόσμο,τη σημασία να εστιάζουμε στη στιγμή και στο εδώ και τώρα και να μην αναλωνόμαστε στο παρελθόν και στο αβέβαιο μέλλον,την έννοια της φιλίας,της αδελφικής αγάπης,του έρωτα,τα νέα ξεκινήματα ανεξαρτήτου ηλικίας καθώς και των ονείρων που χρωματίζουν με αισιόδοξες πινελιές τον καμβά της ζωής και τον πασπαλίζουν με τη χρυσόσκονη της ελπίδας.Γενικά είναι ένα βιβλίο που υμνεί τη ζωή..
Αλλά για να είμαι ειλικρινής έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της Μαίρης δεν το θεωρώ από τα καλύτερά της.Με κούρασαν οι επαναλήψεις σε πολλά σημεία που ανέλυαν με διαφορετικά λόγια τα ίδια πράγματα χωρίς να προχωράει γρήγορα η πλοκή και το γεγονός ότι είχε πολλές "νουθεσίες".Σα να έδινε έτοιμη τροφή στον αναγνώστη και δεν τον άφηνε να ανακαλύψει και να καταλάβει τη σημασία κάποιων πραγμάτων από μόνος του.Μου αρέσει στα βιβλία τα μηνύματα να δίνονται πιο έμμεσα όχι τόσο απροκάλυπτα γιατί τότε είναι σα να χάνεται η αξία τους κ να αποκτά διδακτικό ύφος η γραφή.Όσα έγραψα είναι με αγάπη προς τη συγγραφέα γιατί όπως προανέφερα μου αρέσει η γραφή της και την ακολουθώ συγγραφικά αλλά καλό είναι να λέμε και τα αρνητικά και να είμαστε ειλικρινείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου