ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η Κρυφή Ζωή" της Κειτ Μόρτον, εκδόσεις Ωκεανίδα με την ματιά της Πόπη Διαβολάκη

Η Κρυφή Ζωή της Μόρτον είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και μου άφησε θετικές εντυπώσεις.Η γραφή της είναι ατμοσφαιρική,αφήνει να πλανάται στην ατμόσφαιρα ένα είδος μυστηρίου,χειρίζεται ωραία το γραπτό λόγο(κι η μετάφραση ήταν πολύ καλή) και διεισδύει στη ψυχοσύνθεση των ηρώων,αναφέροντας πολλές λεπτομέρειες από την καθημερινότητά τους σε σημείο που σε κάνει να τους αγαπήσεις,να μπεις στη θέση τους και να κατανοήσεις ακόμα και τα λάθη τους,την απερισκεψία,την παρορμητικότητά τους.Επίσης είναι πολύ παραστατική,περιγράφει τις εικόνες τόσο έντονα και ζωντανά που νιώθεις ότι ζεις μαζί με τους ήρωες.Η πλοκή ήταν πολύ δυνατή,είχε ανατροπές μέχρι την τελευταία σελίδα και το κουβάρι της ιστορίας ξετυλιγόταν αρκετά σιγά,κάθε κλωστή σου έδινε και μία πληροφορία,ένα κομμάτι από το παζλ που όταν ολοκληρώθηκε σε έκανε να χαμογελάσεις και να συγκινηθείς με την εφευρητικότητα της Μόρτον.Είχε στήσει την ιστορία τόσο όμορφα και προσεκτικά,εστιάζοντας σε όλες τις λεπτομέρειες που δε σου άφησε κανένα κενό.Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο μυστηριώδες βιβλίο με τόσο ωραία γραφή.
Δε θα προδώσω κάτι από την πλοκή το μόνο που θα πω είναι ότι σε έκανε να αναρωτηθείς πόσα οικογενειακά μυστικά μπορεί να κρύβονται μέσα σε ένα σπίτι κι οι γονείς που νομίζουμε ότι ξέρουμε τόσο καλά πριν παντρευτούν μπορεί να είχαν ζήσει περιπέτειες που ούτε καν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Αλλά για να είμαι ειλικρινής η τόσο μικρή γραμματοσειρά του βιβλίου σε συνδυασμό με το πλήθος των σελίδων(624)με κούρασε.Ένιωσα ότι μου στέρησε ένα κομμάτι από την ευχαρίστηση και με έκανε σε πολλά σημεία να κοιτάζω πόσες σελίδες μου απόμεναν. Ίσως να έπρεπε η συγγραφέας να είχε περιορίσει κάποιες λεπτομέρειες και το βιβλίο να ήταν κατά 100-150 σελίδες μικρότερο,σε κάποια σημεία πήγαινε να κάνει κοιλιά με τις πολλές περιγραφές.Τότε και με την κατάλληλη γραμματοσειρά θα ήταν εξαιρετικό.

Πόπη Διαβολάκη