Αποψη για "Το ταξίδι της Ελπίδας" της ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ με την ματιά της Piskitzis Michael Anastasia Dimakopoulou

Το ταξίδι της Ελπίδας ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ 

  Το ταξίδι της Ελπίδας της συγγραφέας Μαρία Τζιριτά, ζωντανεύει στα μάτια του αναγνώστη σαν μία ασπρόμαυρη κινηματογραφική παραγωγή του ΄60, γεματο με όνειρα, πίστη, ελπίδες, μ΄ένα αέρα αισιοδοξίας και ανατροπών να πνέει στην πλώρη του και να συνοδεύει τις προσδοκίες του μικρόκοσμου που αποτελούσαν οι μύριοι επιβάτες του.

Πού να γνώριζε η ηρωίδα μας, η Ελπίδα, ότι όταν περνούσε την γέφυρα επιβίβασης του πλοίου, έκοβε κάθε δίοδο επικοινωνίας με το παρελθόν, με ανθρώπους που βιαιοπράγησαν πάνω της σωματικά και ψυχικά, αφήνοντας ανεξίτηλα, τα σημάδια της τραυματικής εμπειρίας.

Οι άνθρωποι που συντροφεύουν το ταξίδι της, κατά ένα συμπτωματικό τρόπο, έχουν τόσο θετική επίδραση στην ψυχολογία της! Η παρουσία τους είναι απαραίτητη σε σημείο εξάρτησης! Αγαπημένα πρόσωπα με δυναμικότητα και θάρρος, που τροφοδοτούν το συναισθηματικό της κόσμο!

Αφού περνάει χίλια μύρια κύματα, σκαμπανεσβάσματα, μπουνάτσες, η Ελπίδα, θα βρει τον απάγγιο και την γαλήνη στην αγκαλιά του γοητευτικού γιατρού Φίλιππου. Η αρχική καχυποψία απέναντι στο πρόσωπο του ώριμου επιχειρηματία Άρη, μετατρέπεται σταδιακά σε μια ευνοική αντιμετώπιση απεναντί του, για να μετουσιωθεί στο τέλος στον φύλακα άγγελό της, σε μια αγκαλιά γεμάτη από αγάπη και γαλήνη, σε μία ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια γαλουχώντας τη, με άπειρες γνώσεις των διαφορετικών πολιτισμών και λαών που επισκέπτεται το Ελπίς. Από την άλλη, πίσω από την ανάρμοστη, αρκετες φορές συμπεριφορά της απογοητευμένης Ρωξάνης, κρύβεται μία μητέρα πρότυπο, μία δυναμική γυναίκα με αποφασιστικότητα και πυγμή, με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο ,ολότελα αφοσιωμένη στον σκοπό της. Στο πρόσωπο της γλυκιάς και αυθόρμητης Λυδίας με όλη την ανεμελιά και την ευαισθησία της νιότης, που την χαρακτηρίζει, βλέπει πολύ αγαπημένο πρόσωπο της οικογένειάς της. Ο αξιοπρεπής άνθρωπος, καπετάνιος Ορέστης, ο Ορφέας, ακόμη και η αρχικά στρυφνή Λέτα και πόσα άλλα πρόσωπα, αποδεικνύουν ότι δεν είναι οι δεσμοί αίματος που ενώνουν τους ανθρώπους, αλλά η ίδια η ζωή με τα προβλήματά της και η προσφορά του ενός στον άλλον.

Ένα ταξίδι σε άπειρα συναισθήματα, σε ανατροπές και εναλλαγές καταστάσεων, στην γλύκα και την πίκρα που χαρακτηρίζει την ζωή. Προσωπικά ένιωσα συνοδοιπόρος της Ελπίδας, συνεπιβάτης σε μία πορεία που αν και είχε αφετηρία την άσχημη ψυχολογική κατάσταση της ηρωίδας μας και τ΄αμέτρητα σκαμπανεσβάσματά της, στην συνέχεια της πορείας της, πέτυχε να μπαρκάρει στο λιμάνι της ευτυχίας και της απόλυτης γαλήνης, απελευθερωμένη από τους φόβους και τ΄άγχη του παρελθόντος.

Για άλλη μια φορά, η συγγραφέας μας Μαρία Τζιριτά, μετα την δυναμική και μαγευτική Ιόλη, μας έκανε συνεπιβάτες στ΄όνειρο και στην ελπίδα. Η γραφη της απλή, προσιτή, ευανάγνωστη αλλά με τόσο δυνατές εικόνες και συναισθηματικές μεταπτώσεις, που δεν χρειάζεται το περίτεχνο για ν΄αγγίξει τον αναγνώστη. Άριστη πλοκή, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες συνθέτουν τα πρόσωπα που απαρτίζουν το περίγυρο της δικιάς μας Ελπίδας, με τα πάθη και τις αδυναμίες του, μεταφέροντας στον αναγνώστη μυνήματα αξιοπρέπειας, καλής θέλησης, προσωπικής δύναμης και δικαίωσης.

Ένα βιβλίο αρρωγός στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, που διδάσκει ότι πρέπει να τολμούμε το ρίσκο και να παλεύουμε μεχρι το τέλος, γιατί η ζωή πάντα ανταμείβει και χρωστάει στους τολμηρούς!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ