Λίγες σκέψεις πάνω στο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου, "Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα"
Η Ιουλία Ιωάννου κάνει την είσοδο της στην Ελληνική Λογοτεχνία με ένα δραματικό μυθιστόρημα που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Η κεντρική ηρωίδα, η Έλενα είναι μία γυναίκα που από μικρό κορίτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένεια της στην Ελλάδα και αφού πρώτα παντρεύτηκε παρά τη θέλησή της με κάποιον που δεν γνώριζε, το ζευγάρι έφυγε για την Αμερική προκειμένου να έχει μία καλύτερη τύχη. Η ζωή όμως δεν φάνηκε καθόλου ευσπλαχνική μαζί της. Μία αλυσίδα γεγονότων και άσχημων καταστάσεων, πλέκει γύρω της έναν εφιάλτη με ελάχιστες στιγμές ανεκτικές για ένα κορίτσι της ηλικίας της. Έτσι τα εφηβικά και τα πρώτα ενήλικα χρόνια της ζωής της περνούν αν μη τι άλλο άσχημα... Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που προσπαθούν να τη στηρίξουν και να την βγάλουν από την άσχημη κατάστασή της. Η μοίρα όμως στέκεται πολύ σκληρή απέναντί της και οι περίοδοι χαράς και ξεγνοιασιάς εναλλάσσονται με περιόδους πίκρας, πένθους και άφατης λύπης.
Ο αναγνώστης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την αλληλουχία των συμβάντων στη ζωή της ηρωίδας. Πολλές φορές θα συγκλονιστεί από τα δράματα που βιώνει η Έλενα και δεν θα παραμείνει ασυγκίνητος στις συμφορές που θα την βρουν. Θα νιώσει όμως μαζί της και την αγαλλίαση, όταν σε αυτήν γεννιούνται συναισθήματα που δεν ήξερε πως θα μπορούσε να τα νιώσει και βιώνει καταστάσεις έξω και πέρα από τη μέχρι στιγμής εικόνα που είχε για τον εαυτό της και το ρόλο της στον κόσμο.
Το μυθιστόρημα έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, αναφέρονται πολλά πρόσωπα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τοποθετούνται στον περίγυρο της ηρωίδας ενώ πολλά από αυτά ενώ αρχικά φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους κατά την εξέλιξη της ιστορίας σχετίζονται με τρόπο συγκινητικό που θυμίζει στιγμιότυπα κλασικού ελληνικού κινηματογράφου.
Η Ιουλία Ιωάννου με το πρώτο της μυθιστόρημα, έδειξε πως το μέλλον της ως συγγραφέας διαγράφεται ευοίωνο. Οι χαρακτήρες της είναι σωστά δομημένοι και τοποθετημένοι μέσα στο έργο της, ενώ με τη γραφή της καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει ποικίλα συναισθήματα και παράλληλα τον παρακινεί να δει πως θα εξελιχθεί η ιστορία. Τελειώνοντας την ιστορία, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως πέρασαν μπροστά από τα μάτια του τόσες πολλές εικόνες, περιγραφές και γεγονότα αντιστρόφως ανάλογα του μεγέθους του βιβλίου. Επίσης παρόλη τη σκληρότητα των περιγραφών σε κάποια σημεία, το μυθιστόρημα δεν γίνεται απωθητικό. Υπάρχουν τέλος σημεία που, γεγονότα και εικόνες επαναλαμβάνονται ως θύμησες της ηρωίδας και ενώ θα μπορούσε αυτό να είναι ενοχλητικό στον αναγνώστη, τελικά τον βοηθάει να επανατοποθετηθεί χρονικά στο ανάγνωσμα. Όσο για την κατάληξη του μυθιστορήματος, θεωρώ πως δεν ήταν αναμενόμενη, αλλά δίνει στον αναγνώστη μία αίσθηση πληρότητας και δικαιοσύνης, αφήνοντας μία γλυκιά εικόνα για τη συνέχεια του βίου της Έλενας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου