ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΤΑ στον Sakis Gold για την ομάδα ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

 Η Μαρία Πέττα ζει στην Κύπρο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Η αγάπη της για το γραπτό λόγο και το βιβλίο είναι παλιά, σταθερή και απεριόριστη. Έργα της ίδιας: «Η συνοδεία των ψυχών» και «Τα μάτια που νοστάλγησα».

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα στην ηλεκτρονική της διεύθυνση: mariapettag@hotmail.com ή στο facebook: https://www.facebook.com/maria.petta.92

Πείτε μας δυο λόγια για εσάς έτσι ώστε να σας μάθουν καλύτερα οι αναγνώστες σας;

Γεννήθηκα στην όμορφη Κύπρο και μένω στη Λεμεσό. Είμαι παντρεμένη κι έχω δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.  

Κάτι που με χαρακτηρίζει είναι η απλότητα.

Αγαπώ την αλήθεια, την καθαρή ψυχή στον άνθρωπο.

Σιχαίνομαι την υστεροβουλία, τους αυλοκόλακες κι αυτούς που συνήθως διαμαρτύρονται χωρίς λόγο, μόνο κα μόνο για να τραβήξουν προσοχή.

Αγαπώ τα ζώα, λατρεύω τη φύση.

Αγαπώ γενικά τους ανθρώπους και πιστεύω πως έχω την ικανότητα να προσαρμόζομαι εύκολα σύμφωνα με τις περιστάσεις και τους χαρακτήρες, χωρίς αυτό να σημαίνει προσποίηση ή υιοθέτηση.  

Όσο αφορά τη συγγραφική μου πορεία έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα δύο μυθιστορήματα. Είχα στήλη σε τρία περιοδικά όπου έγραφα για την προσωπική ανάπτυξη και τις ανθρώπινες σχέσεις. Είχα επίσης την τιμή να βραβευθώ πρόσφατα με το πρώτο βραβείο για τη νουβέλα που έγραψα με τίτλο «Το τίμημα» από τις εκδόσεις Ανώνυμο στην Κύπρο.

Πόσα χρόνια γράφεται;

Γράφω και διαβάζω απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Η λογοτεχνία μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή μου!

Ποιό είναι το δικό σας αγαπημένο βιβλίο;

Αγαπώ πάρα πολλά βιβλία, είναι δύσκολο να αναφερθώ μόνο σ’ έναν τίτλο.

Ποιον χαρακτήρα θεωρείτε πιο κακότυχο για τα βάσανα που πέρασε, στο νέο σας βιβλίο από τις δύο αδελφές;

Θα προσπαθήσω να μην προδώσω κάτι από την ιστορία γι αυτό θα απαντήσω μονολεκτικά, η Έρη. Αν και δεν θα έλεγα πως ήταν θέμα κακοτυχίας. Η ζωή μπορεί να της έδωσε απλόχερα τον πόνο αλλά την άφησε να επιλέξει αν θα τον αποδεχθεί ή όχι. Η πίστη, η αγάπη και η δύναμη της ψυχής της ήταν αυτά που τη βοήθησαν να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μονοπάτι.

Στο βιβλίο «Τα μάτια που νοστάλγησα» βλέπουμε ότι για να βρει η ηρωίδα σας την ευτυχία έπρεπε πρώτα να νιώσει το μεγάλο πόνο, τη συντριβή. Γιατί οι άνθρωποι χαίρονται με τις δυσκολίες, τις μαύρες στιγμές των άλλων;

Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι χαίρονται με τις μαύρες στιγμές ή τις δυσκολίες των συνανθρώπων τους κι αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, είναι εξαιτίας της δικής τους ανασφάλειας και προφανώς δεν βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο συνειδητότητας όσων κάνουν ή λένε. Αντίθετα, πιστεύω πως δεν χαίρονται τόσο πολύ στην επιτυχία ή τη διάκριση άλλων ανθρώπων. Η ζήλια είναι το μόνο συναίσθημα που δεν μπορεί να ελέγξει ο άνθρωπος και δυστυχώς ή ευτυχώς είναι κάτι το εμφανές,  φαίνεται στο ύφος αλλά και στην αντίδραση.

Στο νέο σας βιβλίο είναι πολύ έντονο το θρησκευτικό αίσθημα. Εσείς, πιστεύετε στο Θεό και την δική του παρέμβαση σε ό,τι μας συμβαίνει;

Πιστεύω στον Θεό και στην ανώτερη δύναμη Του, όμως δεν πιστεύω ότι θα παρέμβει αν δεν το ζητήσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Άλλωστε, μας έδωσε την ελεύθερη σκέψη και βούληση.

Σας ενδιαφέρει αν κάποια από τα βιβλία σας αντέξουν στο χρόνο;

Φυσικά και με ενδιαφέρει, αυτό από μόνο του είναι ευλογία.

Και μια ωραία σκέψη, αγαπημένη Μαρία;

Να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου ευτυχισμένα! Να βασιλέψει η αγάπη!

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την όμορφη κουβεντούλα μας.  Να ευχηθώ κάθε επιτυχία στο έργο σας!