Άποψη για το βιβλίο "Μπούκου " της Φαίης Κοκκινοπούλου. Εκδόσεις Mamaya

"Μπούκου " 

Συγγραφέας : Φαίης Κοκκινοπούλου
Εκδόσεις : Mamaya




Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μπούκου: το όνοµα µίας οικογένειας σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας. Ο πατέρας, παπάς, άνθρωπος της εκκλησίας, αλλά όχι του Θεού. Η µάνα, γυναίκα άβουλη κι αφελής. Κι επτά κόρες που θα έπρεπε να είναι γιοι.

Μπούκου: όνοµα βαρύ, φορτωµένο µε αµαρτίες και κρίµατα, που οδηγούν τον καθένα σε δρόµους διαφορετικούς. 

Μπούκου: ένα όνοµα που, σαν το κουτί της Πανδώρας, κρύβει µέσα του όλα τα δεινά, το σκληρό πρόσωπο της ελληνικής επαρχίας, της κακοποίησης, των ιδρυµάτων, της νύχτας. Αλλά κάπου βαθιά µέσα στο κουτί υπάρχει η λαχτάρα και η ελπίδα για µια καλύτερη ζωή. Για µια ζωή χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Για µια άλλη ζωή.

Τέσσερα µέλη της οικογένειας Μπούκου

αφηγούνται –ο καθένας από την πλευρά του–

µια συγκλονιστική ιστορία που καθηλώνει.

Η άποψη της Σταυρούλα Κόντου για το βιβλίο: 
Η Ιστορία της οικογένειας Μπούκου από ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας μέσα από τα μάτια τεσσάρων από των εννέα μελών της, τον παπά που δεν τον κάνουν τα ράσα, τη μάνα την άβουλη και αφελή και τις επτά κόρες που έπρεπε να είναι γιοί…ίσως έτσι να είχε άλλη έκβαση η ιστορία… Καταρχήν να πω συγχαρητήρια στη κυρία Φαίη Κοκκινοπούλου για το βιβλίο της που με γέμισε συναισθήματα και με έβαλε σε σκέψεις. Στην αρχή γέλασα καθώς η αφήγηση γίνεται με έξυπνο και καυστικό χιούμορ. Στη πορεία το γέλιο μου κόπηκε και ήρθε το σοκ, μια γροθιά στο στομάχι. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη καθώς κάθε κεφάλαιο το αφηγείται και ένα μέλος της οικογένειας. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια τεσσάρων ψυχών με αποτέλεσμα το ύφος της αφήγησης να αλλάζει κάθε φορά και να μας βάζει στη ψυχολογία του καθενός ξεχωριστά. Γελάς, θυμώνεις, κλαις, σοκάρεσαι, διδάσκεσαι και όλα αυτά τα συναισθήματα σε ένα μικρό βιβλίο κοινωνικού περιεχομένου. Θα ήθελα πολύ να ξαναδιαβάσω βιβλίο της συγγραφέως και να την ενθαρρύνω να ξαναγράψει λέγοντας της ότι αυτά που επιχείρησε να περάσει σε μένα τα πέρασε και πέτυχε. Την ευχαριστώ πολύ γι αυτό το καθηλωτικό βιβλίο! Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από την αφήγηση της μιας κόρης της οικογένειας η οποία τύχαινε να είναι ομοφυλόφιλη. «Ρεεε, η ζωή είναι μικρή, ρεεε. Συνέλθετε. Στην τελική, τα ίδια σκουλήκια θα μας φάνε. Μικρά, άσπρα και πεινασμένα, θα τσιμπολογούν από πτώμα σε πτώμα και θα ρεύονται φλέβες και σαπισμένο κρέας. Ανακύκλωση και ζωή. Γαμώτο. Χαρείτε αυτά που έχετε κι αφήστε τους άλλους στην ησυχία τους. Φάτε, πιείτε, διασκεδάστε, γελάστε, κλάψτε με την ψυχή σας, απολαύστε την παρέα των δικών σας ανθρώπων, όσο τους έχετε. Γιατί σε ένα λεπτό μπορεί να μην τους έχετε. Αλλάξτε επιτέλους οπτική γωνία.» Το βιβλίο θα το ντύσω με το τραγούδι «Εν λευκώ» της Νατάσσας Μποφίλιου.