Θα πρέπει να παραδεχτεί κανείς πως ο τίτλος του Βιβλίου είναι ευφάνταστος και βάζει απο την πρώτη στιγμή τον αναγνώστη να αναρωτηθεί τί μπορεί να σημαίνει ο τίτλος; Τί να συμβολίζει άραγε στην πορεία και την εξέλιξη του Βιβλίου; Ένας μακροσκελάστατος τίτλος που όμως κρύβει πολλά μηνύματα που θα ενώσει τα κομμάτια της ζωής της Ντιαν στο πέρασμα της απο την απόλυτη ευτυχία στην απόλυτη δυστυχία και απο εκεί μέσα απο ένα μεγάλο ταξίδι εμπειριών στην απόλυτη ισορροπία των συναισθημάτων και των βιωμάτων που θα της δώσουν την κατάλληλη ωριμότητα να δεί την ζωή με άλλο μάτι και την πορεία της με άλλη διάθεση.
Η Ντιαν ζεί ευτυχισμένη με τον αγαπημένο της σύζυγο και την λατρεμένη της κόρη. Αυτοί οι δυο άνθρωποι είναι όλη της η ζωή. Η αρχή και το τέλος της. Κάνει όνειρα, έχει ελπίδες.
Όταν όμως οι άνθρωποι κάνουν όνειρα Ο Θεός τα βλέπει και γελά. Οι οικογενειακές διακοπές που σχεδίαζαν να κάνουν σαν οικογένεια δεν θα γίνουν ποτέ.Ο σύζυγος και η κόρης της σκοτώνονται σε ένα τροχαίο δυστύχημα και η Ντιάν χάνει κάθε αυτοκυριαρχία. Χάνει το στήριγμα της, χάνει την ευτυχία της, χάνει τον προσανατολισμό της. Η Κατάθλιψη και η απομόνωση στον εαυτό της την κυριεύουν. Αρνείται να δεχτεί την αλήθεια. Ζει πια σε έναν δικό της κόσμο γεμάτο αυταπάτες και εικονικές καταστάσεις. Μοναδικό της στήριγμα και ο άνθρωπος που προσπαθεί να την αφυπνίσει ο καλός της φίλος ο Φελιξ. Προσπαθεί να την ξυπνήσει να την παρακινήσει να ξεκινήσει και πάλι να ζεί. Καταπιεσμένη απο την φορτικότητα των άλλων που προσπαθούν να της επιβάλουν μια ζωή που δεν είναι έτοιμη ακόμα να ζήσει παίρνει την μεγάλη απόφαση να φύγει απο το Παρίσι και την μόνη ζωή που ήξερε να ζεί και να απομονωθεί σε μια άγνωστη, διαφορετική και κατα τα φαινόμενα απόμακρη χώρα με εντελώς διαφορετική κουλτούρα απο αυτή που είχε συνηθίσει.
Και εκεί στην Ιρλανδία και στην άγνωστη για τα δεδομένα της επαρχία. Εκεί που πήγε όχι για να ξεχάσει αλλά για να κρυφτεί. Να ζήσει μόνη της αυτό το επαναλαμβανόμενο πένθος θα βρεθεί αντιμέτωπη με το αντίπαλο δέος της. Έναν άντρα που κρύβει και αυτός ένα θλιβερό μυστικό μια απώλεια και μια θλίψη.Ο Έντουαρντ, κουβαλάει πόνο που μετατρέπει κάθε συναίσθημα του σε άγρια θύελλα που είναι έτοιμη να παρασύρει στο πέρασμα της άθελα του την Ντιαν. Η αδικαιολόγητη, απότομη και περίεργη συμπεριφορά του, θα ξυπνήσει μέσα της τον θυμό, την περιέργεια, την ανάγκη να μάθει περισσότερα για το ανεξήγητο φέρσιμο του.
Με λέξεις απλές κατανοητές και εύστοχες! Με πλούσιους διαλόγους, φυσιολογικά εξελισσόμενους. Με σκληρά λόγια αλλά απαραίτητα για να αναδείξουν το κάθε κρυμμένο συναίσθημα. Ρεαλιστικά γρήγορο, βγάζει αλήθειες που κατευθύνουν με όμορφο τρόπο την ιστορία στην φυσιολογική της πορεία. Ένα μείγμα τρυφερότητας και αγριάδας καταφέρνει να φέρει τόσο κοντά τους δυο ήρωες μέχρι αυτοί να εντοπίσουν τα όσα δεν άφηναν τόσο καιρό να βγούν απο μέσα τους. Θα καταφέρουν να νικήσουν τελικά τα φαντάσματα που κυκλώνουν το μυαλό και την καρδιά τους; Θα ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζει ανάμεσα τους το πείσμα και η εγωιστική αντιπαλότητα;
Δυο χώρες Γαλλία και Ιρλανδία. Δυο ήρωες Ντιαν και Έντουαρντ μπαίνουν στο στόχαστρο και με τρόπο εξαιρετικά εύγλωττο μας παρουσιάζουν πως μια διαφορετική νοοτροπία ή μια διαφορετική πορεία ζωής μπορούν να δέσουν και να αποδείξουν πως η ανάγκη της ζωής και της ανάκαμψης μπορούν να γεφυρώσουν όλες τις διαφορές!
Ένα γλυκόπικρο συναίσθημα καλύπτει όλο το βιβλίο που ισορροπεί ανάμεσα στην ευτυχία και την απώλεια. Την ανάμνηση και την προσδοκία. Γλυκό τρυφερό ευαίσθητο, κατορθώνει μέσα απο το σκοτάδι να αναδείξει το φώς και μέσα την διαφορετικότητα των ηρώων να προσδώσει στα αισθήματα την ίδια ακριβώς ταυτότητα. Η απώλεια ανθρώπων που αγαπάμε, μιας συνήθειας, ενός τρόπου ζωής, ενός έρωτας, ενός ονείρου. Όταν ταυτίζεσαι τόσο πολύ για κάτι η απώλεια,κουβαλάει ακριβώς το ίδιο βάρος. Αντιπροσωπεύει τον ίδιο ακριβώς πόνο.
Το τέλος του Βιβλίου αφήνει τόσες προσδοκίες και δίνει πραγματικά εκείνο τον αισιόδοξο τόνο που χρειάζεται η ζωή για να μπορέσει να συνεχίζει να ακροβατεί ανάμεσα στην ελπίδα στην χαρά και στο κάτι εντελώς καινούργιο.
Απλά απολαύστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου