ΑΠΟΨΗ για "Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ" της ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ ΚΟΚΟΣΗ με την ματιά του ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ της ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ ΚΟΚΟΣΗ

Καθρέφτες υπάρχουν παντού, σε σπίτια, μαγαζιά. Κοιτάμε το είδωλό μας για επιβεβαίωση ή διόρθωση κάποιας ατέλειας. Η Μαρίνα ήταν τέλεια σε όλα, αψεγάδιαστη. Φρόντιζε συνέχεια γι' αυτό. Είκοσι τέσσερεις ώρες τη μέρα. Για να πετύχει το σκοπό της εκμεταλεύεται όλους και όλα. Έρχεται η στιγμή που βρίσκεται μπροστά στον καθρέφτη ενός εγκαταλελειμένου σπιτιού και εκεί αλλάζουν όλα. Τί βλέπει; Αν ήξερε τι θα έβλεπε θα κοίταγε; Κατάλαβε αυτό που ήθελε να της μεταφέρει ο καθρέφτης; Έχει την ευκαιρία, αλλά και προλαβαίνει να διορθώσει τα λάθη της; Ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό, μυστηριώδες και με αγωνία ως το τέλος που θα μας προβληματίσει όλους ή όσους θέλουμε να δούμε μέσα σ' αυτόν.

 

 

 

Άραγε, αν ξέραμε πως υπάρχει σε κάποιο εγκαταλελειμμένο σπίτι  ένας καθρέφτης που δείχνει όχι το πώς φαινόμαστε,  αλλά το πως είμαστε στην πραγματικότητα, πόσοι από εμάς θα είχαμε το θάρρος να σταθούμε μπροστά του και να κοιτάξουμε τα καλά
κρυμμένα της ψυχής μας;
Κι αν είμαστε από εκείνους που θα καταλάβουν τι πρέπει να αλλάξουμε, θα έχουμε την ευκαιρία;

Για τη Μαρίνα, που δεν γνώριζε ήταν τόσο εύκολο να σταθεί μπροστά του!
Μα και τόσο επώδυνο. Δεν αρκούσε να καταλάβει, έπρεπε και να προλάβει!
«Θα τα καταφέρει; Θα προλάβει;»
ρώτησε η Μαρία. 
Γύρισαν όλοι και κοίταξαν την κυρία Αιμιλία με αγωνία. 
Μα εκείνη
δεν απάντησε, παρά μόνο χαμογέλασε αινιγματικά.