<<Έτσι το έγραψαν οι μοίρες>>...Ένα βιβλίο διαφορετικό από πολλά που έχω διαβάσει και εντελώς διαφορετικό και από ότι και η ίδια περίμενα...Θα πρεπε όμως να το είχα υποψιαστεί ότι θα ήταν έτσι, μιας και αυτό το βιβλίο τελικά έπεσε στα χέρια μου, γιατί κυριολεκτικά...έτσι το θελαν οι μοίρες. Το κέρδισα σε έναν διαγωνισμό, λίγο πριν την λήξη του 2016 και το θεώρησα τέλειο προμήνυμα για το ότι το 2017 θα ναι ένας χρόνος πολλά υποσχόμενος και γεμάτος ευχάριστες εκπλήξεις και καλά νέα...
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν στην μοίρα, οπότε και μόνο ο τίτλος του με εξιτάρισε. Ανυπομονούσα να το ξεκινήσω. Αυτό που μπορώ να πω λοιπόν αρχικά και με κάθε ειλικρίνεια είναι ότι...αυτό το βιβλίο με συνεπήρε!!!
Μια αληθινή ιστορία που ο καθένας θα μπορούσε εύκολα να πει, πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μύθος. Και όμως..Είναι αληθινή. Ένα αληθινό-παραμύθι με καλούς, κακούς, ιστορίες αγάπης, κρυμμένους θησαυρούς, ένοχα μυστικά και παράνομους έρωτες.
Η συγγραφέας του. η Γερακίνα Μπουρίκα( ακόμα και το όνομα της ήταν ένας λόγος για να το προσέξω...σε τραβάει...) μας διηγείται αυτή την απίστευτη ιστορία με μια γραφή απλή, ευκολοδιάβαστη. Δεν σε κουράζουν οι αναφορές στο πριν και στο τώρα, δεν χρειάζεται να συγκρατείς τίποτα για να το συνδέσεις μετά με την υπόλοιπη εξέλιξη. Ξεχνάς ότι διαβάζεις και το παρακολουθεις να ξετυλίγεται στις σελίδες του σαν σήριαλ. Το ενδιαφέρον σου παραμένει αμείωτο ως το τέλος. Είναι ένα βιβλίο με υπέροχη πλοκή, απρόβλεπτη και γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις για τον αναγνώστη. Ούτε που μπορείς να φανταστείς την εξέλιξη του και η αγωνία σου παραμένει <<αχόρταγη>> ως το τέλος!
Ανθρώπινα πάθη όπως ο έρωτας, η ζήλια, ο φθόνος, η φιλαργυρία,η αγάπη για το εύκολο χρήμα, η απληστία, όλα μπλεγμένα με αριστουργηματικό τρόπο σε μια ιστορία που τελικά τον τελευταίο λόγο έχουν οι μοίρες. Οι μοίρες που ανελέητες και ανεπιρρέαστες από τα πάντα έρχονται σαν τέλειοι ισορροπιστές να φέρουν την κάθαρση. να δώσουν την δίκαιη λύση. Δεν είναι υπέροχο αυτό...;;;
Δεν είναι η τελεία μετάφραση στο " ο θεός βλέπει και κρίνει" ή στο " ο καθένας με την μοίρα του"...Γιατί τελικά, τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ, από την ώρα που γεννιέται ο άνθρωπος κουβαλάει και την δίκη του μοίρα. Πεπρωμένο. Κάρμα. Θέλημα Θεού. Τι σημασία έχει πως θα το πεις. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και ο καθένας παίρνει πάντα ότι του αξίζει, οτι του έγραψαν οι μοίρες....
Η Κλωθώ, που πλέκει το νήμα της ζωής μας και του δίνει ζωή και συνέχεια. Η Λάχεσις που σου μοιράζει λαχεία και ο καθένας τραβάει τα δικά του. Η Άτροπος που στο τέλος πάντα κρίνει και δικάζει και κόβει το νήμα όποτε και όπως εκείνη το αποφασίσει.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον!!!
Απλά εμείς με τις επιλογές μας το κάνουμε ευκολότερο ή πιο δύσκολο.
Ένα βιβλίο που σε μαθαίνει πως πρέπει να μένεις ανθρώπινος ως το τέλος και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Δίκαιος, ανιδιοτελής, υπεύθυνος και κάλος με τους άλλους. Να φέρεσαι ισότιμα και με σεβασμό, όχι με πονηριά, σκοπιμότητα και δόλο. Να παραμένεις πάντα ο καλός εαυτός σου γιατί ότι σπέρνεις θερίζεις:
Αξίες και ηθικά διδάγματα που η Γερακίνα περνάει μέσα από τις σελίδες τις και μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι τελικά αυτό που έχει ουσία είναι τα λαχεία που εσύ θα επιλέξεις αλλά και ποια από αυτά τελικά θα κρατήσεις και ποια θα πετάξεις. Λαχεία όπως αυτά..της φίλιας, της αξιοπρέπειας, της τιμής, της ανθρωπιάς, της υπόληψης, του σεβασμού...και πολλά άλλα...και πως σημασία και αξία ανυπολόγιστη έχει πρώτα από όλα ο θησαυρός που κρύβουμε μέσα μας και που πρέπει όλοι να ξεθάψουμε...
Για όλα αυτά και γιατί μου ξαναθύμισες πως πρέπει να μαι πάντα επιλεκτική...και πως πρέπει να πάρω φτυάρι και να αρχίσω το δικό μου κυνήγι θησαυρού...Γερακίνα(!!!) σ ευχαριστώ!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου