Αποψη για το βιβλιο "Ενα δραμι δυναμης" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ με την ματιά της ΕΥΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Μόλις το τελείωσα.
Θα αρχίσω να μιλώ για τις εντυπώσεις μου με ένα παραγραφακι του βιβλίου...!!
"Άνθρωποι που παλεύουν γυρεύοντας ένα δράμι δύναμης για να ξεφύγουν από τα σκοτάδια της ζωής
Όποιος έχει την δύναμη γίνεται Θεός και όταν αποφασίζει να περπατήσει στην γη ακόμη και ο Διάολος παραμερίζει,,"
Θα ξεκινήσω θαυμάζοντας την υπεροχή, γλαφυρή γραφή του συγγραφέα, που μέσα από το πόνημα του είδα αλήθειες ζωής.
Αλήθειες που πολλοί ζήσαμε και ζούμε ακόμη.
Αλήθειες που φοβηθήκαμε να πατήσουμε για να μην πληγωθεί η ψυχή μας..
Η νύχτα έχει σκοτάδια αλλά έχει και τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα..!!
Σε αυτό το βιβλίο αντίκρισα πολλά κομμάτια του εαυτού μου που τα κλείδωσα κάπου μέσα στην ψυχή μου, πετώντας το κλειδί σε σκοτάδια που άφησα πίσω μου.
Και όμως με αυτό το βιβλίο βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά μου αλλά αυτή την φορά τα είδα με μια διαφορετική ματιά,
Κάποιοι το χαρακτήρισαν σκληρό το βιβλίο εγώ το χαρακτηρίζω ανθρωπινό.
Δε γνωρίζω αν η έμπνευση ήρθε από μια πραγματική ιστορία η απλά είναι έμπνευση φαντασίας, αλλά κάποια γεγονότα ίσως και όλα συμβαίνουν στην ζωή απλά εμείς αρκούμαστε να ζούμε τα ηλιοβασιλέματα και αφήνουμε τα σκοτάδια σε αυτούς που έχουν δράμι δύναμης να τα αντέξουν, ενώ αρκούμαστε να τα διαβάζουμε σε βιβλία και να σοκαριζόμαστε.
Φαντάζεστε να τα ζούσαμε;
Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω ζουν σε αυτά τα σκοτάδια, περνούν διπλά μας και εμείς απλά προσπερνάμε.
Υπάρχουν πολλά είδη κακοποίησης αλλά η κακοποίηση της ψυχής είναι το χειρότερο είδος.
Το σώμα επουλώνει της πληγές με ο χρόνο αλλά η παγωνιά της ψυχής όσα χρόνια και αν περάσουν ακόμη και αν έρθουν ευτυχισμένες στιγμές δε επουλώνεται.
Έτσι και ο Νο, έζησε, πόνεσε, σημαδεύτηκε αλλά κατάφερε πότε να ξεχάσει;
Κατάφερε να βρει ποτέ την ζέστη που αποζητούσε μέσα από μια αγάπη;
Κατάφερε πότε πραγματικά να αγαπήσει αυτό που ήταν και να αποδεχτεί αυτό που έκαναν οι άλλοι στο κορμί και στην ψυχή του;
Θέλει θάρρος και δύναμη να βγεις από τα σκοτάδια και να αγαπήσεις τα ηλιοβασιλέματα αλλά θέλει ακόμη μεγαλύτερο θάρρος να αποδεχθείς αυτό που είσαι και να ζεις με το στίγμα που εσύ ο ίδιος έχεις κολλήσει στο πετσί σου.
Αλλάζουν οι άνθρωποι ξέρετε αλλά μόνο εξωτερικά.
Η ψυχή πάντα αιμορραγεί γιατί είναι δύσκολο να την επουλώνεις όταν υπάρχουν στιγμές, σκέψεις, φοβίες που αφήνουν το αίμα να τρέξει και να λεκιάσει το είναι σου και εκείνο το όμορφο κομμάτι τής ψυχής σου.
9/10