ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η λεοπάρδαλη" - Jo Nesbo, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, με την ματιά του Δημήτρη Ντούρλια

" Η Λεοπάρδαλη" του Jo Nesbo είναι ένα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που όπως μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, περιπλέκεται ανάμεσα σε πολλά πρόσωπα και γεγονότα. Ξεκινά κλασικά με έναν φόνο, ο οποίος είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικός ενώ η περιγραφή του είναι ατμοσφαιρική και μυστήρια. Από εκεί και πέρα ξεκινά το γαϊτανάκι της επίλυσης του μυστηρίου, ειδικά όταν διαπιστώνεται πως οι φόνοι συνεχίζονται.

Το μυθιστόρημα αυτό βρίσκει τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε μακριά από τη Νορβηγία, αποστασιοποιημένο από τα πάντα και βυθισμένο στους δικούς του εφιάλτες, παραδομένο στην αυτοκαταστροφική του μανία και στις εξαρτήσεις του. Την ίδια ώρα στην Νορβηγία με πολιτικές μεθοδεύσεις μέσα στην Αστυνομία προσπαθούν κάποιοι να αναλάβουν επικεφαλής των ερευνών. Όμως ο Χάρι Χόλε είναι απαραίτητος για τη επίλυση του ζητήματος των κατά συρροή φόνων, αφού ο φόβος πως ένας νέος "Χιονάνθρωπος" έχει εμφανιστεί, κινητοποιεί τις αρχές.

Η πλοκή αυτού του μυθιστορήματος είναι πραγματικά δαιδαλώδης. Ο όγκος του ίδιου το πιστοποιεί. Προκειμένου ο Χάρι Χόλε να φτάσει στην τελική λύση, συνδυάζει γεγονότα και πρόσωπα με τέτοιο τρόπο που ο αναγνώστης μέχρι το τέλος υποψιάζεται κάθε φορά και άλλον ύποπτο... Για άλλη μία φορά σε υπόθεση του ιδιόρρυθμου ντετέκτιβ, η υπόθεση εκτυλίσσεται σε πολλές χώρες και υπάρχουν και ιστορικές αναφορές που δικαιολογούν τα όσα έχουν εδραιωθεί στις χώρες αυτές. Αυτό το χαρακτηριστικό της γραφής του Jo Nesbo είναι ο λόγος που τα έργα του δεν γίνονται κουραστικά παρόλο τον όγκο τους. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με πληροφορίες αρκετά ενδιαφέρουσες που εμπλουτίζουν την υπόθεση την ίδια ώρα που τον αποσπούν από το κύριο μέρος της.

Και σε αυτό το έργο, δεν λείπει η συναισθηματική εμπλοκή του Χάρι Χόλε με άλλη ηρωίδα της υπόθεσης. Μία εμπλοκή που θα οδηγήσει σε απρόσμενες αποκαλύψεις αλλά και που θα αναδείξει τον πολυεπίπεδο χαρακτήρα του ντετέκτιβ και τη ψυχοσύνθεσή του.

Το μυθιστόρημα είναι σε πολλά σημεία του ανατρεπτικό. Είναι το μοναδικό που ενώ φαίνεται πως έχει λυθεί η υπόθεση, ο αναγνώστης διαπιστώνει πως απομένουν ακόμα διακόσιες σελίδες και απορεί για τον λόγο ύπαρξής τους... Ο λόγος φυσικά υπάρχει και ο αναγνώστης καθηλώνεται από τη μαεστρία του συγγραφέα να φέρει την τελική λύση με τρόπο απρόσμενο και συνταρακτικό.

"Η Λεοπάρδαλη" θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο δυνατά μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον Χάρι Χόλε. Μπορεί ο όγκος του να τρομάζει τον μέσο αναγνώστη, αλλά σε κανένα σημείο δεν πρόκειται να βαρεθεί ή να νιώσει πως ο συγγραφέας πλατειάζει επικίνδυνα. Αντιθέτως, η πλοκή θα τον συνεπάρει και δεν θα καταλάβει πότε το τελείωσε. Και τότε...ίσως γυρίσει προς τα πίσω τις σελίδες για να ξαναδιαβάσει κάποια κομμάτια, ώστε να νιώσει για άλλη μία φορά την αδρεναλίνη εκείνου του σημείου.

 

 

 

 

ΕΣΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΟΝΟΙ
Όσλο. Βαθύς χειμώνας. Ένας δολοφόνος περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης. Δύο γυναίκες ανακαλύπτονται πνιγμένες με το ίδιο τους το αίμα. Το τρίτο θύμα το βρίσκουν κρεμασμένο από τον βατήρα μιας πισίνας.
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΦΑΡΣΑ
Οι τόποι του εγκλήματος δεν προσφέρουν κανένα στοιχείο στην έρευνα. Τα ΜΜΕ τρελαίνονται. Η αστυνομική έρευνα έχει βαλτώσει. Ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει είναι ο Χάρι Χόλε ο οποίος όμως είναι χαμένος κάπου στην Άπω Ανατολή προσπαθώντας να σβήσει από τη μνήμη τις πληγές του...
ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΗΔΗ ΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΥΜΑ
Όταν ο ιδιόρρυθμος επιθεωρητής αναγκάζεται να επιστρέψει, καθώς μαθαίνει ότι ο πατέρας του είναι στα τελευταία του, ο δολοφόνος ξαναχτυπά. Τα αντανακλαστικά του Χάρι ενεργοποιούνται... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)