Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ που έδωσε η ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΙΡΗ στον SAKIS GOLD για την ομάδα "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"!

1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς ώστε να σας μάθει καλύτερα το αναγνωστικό κοινό σας.

Γεννήθηκα στην Κατερίνη, στην όμορφη Πιερία και μεγάλωσα στον Καπνικό Σταθμό της πόλης. Το σπίτι μας ήταν απομονωμένο και βρισκόταν μέσα σε μια πολύ μεγάλη έκταση, με όλα τα φρούτα και όλα τα λαχανικά που βγάζει η γη της Μακεδονίας. Πάντα στη ζωή μου, υπήρχαν ζώα και πάντα ένας σκύλος συμπλήρωνε την οικογένειά μου, όπως συμβαίνει και σήμερα. Τα ακούσματά μου ήταν πάντα ροκ και συνεχίζουν να είναι έτσι. Στα 18 μου βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, όπου παρακολούθησα μαθήματα δημοσιογραφίας σε ιδιωτική σχολή. Ξεκίνησα να εργάζομαι σχεδόν αμέσως και να ασχολούμαι κυρίως με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Από τότε ζω εδώ, πάντα σε απομονωμένο σπίτι και τα τελευταία είκοσι χρόνια δίπλα στη θάλασσα, που λατρεύω. Όταν ο κύκλος μου στη δημοσιογραφία έκλεισε, αντιλήφθηκα πως μου λείπει το γράψιμο, η μυρωδιά του χαρτιού, ο υπολογιστής, ακόμη και το … ποντίκι του! Κάπως έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το βιβλίο. Δεν σκέφτηκα καν πιο θα είναι το θέμα μου, γιατί πάντα στο μυαλό μου «δούλευα» την «Ιφιγένεια».

2. Πόσο λυτρωτική είναι για σας η γραφή της Ιφιγένειας και πόσο εύκολο ήταν να αποτυπωθεί στο χαρτί;

Η απόφαση για σκληρή γραφή και απογυμνωμένη την αλήθεια ήταν και συνειδητή και λυτρωτική και βρήκε απόλυτα σύμφωνη την Ιφιγένεια. Το να χρησιμοποιήσω λογοτεχνικό λόγο σ’ αυτήν την αληθινή ιστορία θα ήταν ασέβεια προς την πρωταγωνίστρια αλλά και το σκοπό που γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ήμουν αποφασισμένη, λοιπόν, να μην κάνω τίποτε λιγότερο από αυτό που κρατούν οι αναγνώστες στα χέρια τους. Να παραθέσω τα ίδια τα γεγονότα, με την πραγματική ωμότητα και αγριότητα που συνέβησαν. Ήθελα να «ταλαιπωρηθούν» διαβάζοντας τη συγκλονιστική ιστορία της. Ήθελα να σφιχτεί το στομάχι τους, να εξαγριωθούν, να θυμώσουν, να φωνάξουν, να τσιρίξουν. Και ήθελα η «Ιφιγένεια» να τους προκαλέσει, ώστε να αναμετρηθούν με τις αντοχές τους. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι βρήκαν τη δύναμη να φτάσουν στον επίλογο. Και εκείνοι που δεν τα κατάφεραν κάποτε θα το κάνουν. Η ιστορία της δεν είναι μια «τραβηγμένη» μυθοπλασία, ένα σενάριο μυαλού. Είναι ένα αληθινό σενάριο με σκηνοθέτη την ίδια τη ζωή. Και αυτό είναι που την κάνει πιο τρομακτική. Ποτέ κανένα βιβλίο δεν είναι περισσότερο σκληρό από την πραγματική ιστορία κακοποίησης ενός παιδιού. Γιατί κάπου εκεί έξω, ξέρετε, ίσως αυτή τη στιγμή υπάρχουν παιδιά που ζουν χειρότερες στιγμές από αυτές που έζησε η πρωταγωνίστρια. Σήμερα, δυο μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου αισθάνομαι δικαιωμένη. Δέχομαι καθημερινά μηνύματα από αναγνώστες που αντιλήφθηκαν τον σκοπό του βιβλίου και ενώνουν τη φωνή τους με την κραυγή της Ιφιγένειας. Αλλά και μηνύματα από ανθρώπους που έζησαν κάτι παρόμοιο, ή κάπου κάποτε είδαν δείγματα στα μάτια παιδιών σαν εκείνα της Ιφιγένειας και τα προσπέρασαν. Αν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου κατορθώσουμε να χαλαρώσουμε τον «Κύκλο της σιωπής» ίσως να καταφέρουμε να τον σπάσουμε, τελικά.

3. Ποια άλλη τέχνη σας αρέσει εκτός από τη λογοτεχνία;

Η τέχνη είναι έμπνευση. Έτσι κι εγώ αγόρασα τελάρα, καβαλέτο, πινέλα, χρώματα (ακρυλικά και λάδι) και περιμένω την έμπνευση. Κάποια στιγμή σίγουρα κάτι καλό θα βγει στον καμβά. Ξεκίνησα την προσπάθεια να ζωγραφίσω τις στιγμές που προσπαθούσα να αποστασιοποιηθώ από την «Ιφιγένεια», ώστε να παραμείνω το τρίτο μάτι στην ιστορία. Επειδή, όμως, με συνεπήρε σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο καμβάς ακόμη με περιμένει …

4. Τι βιβλία διαβάζετε; Και ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο βιβλίο;

Και ως αναγνώστρια, σίγουρα προτιμώ τις αληθινές ιστορίες. Επίσης βιβλία που αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα, που γράφτηκαν και αξιολογήθηκαν από ιστορικούς. Αυτόν τον καιρό διαβάζω το βιβλίο του Μπέρναρντ Κόρνγουελ «Οι καβαλάρηδες της σκιάς». Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που το έχω αρκετά χρόνια αλλά τώρα αποφάσισα να διαβάσω. Ιστορικά γεγονότα μπλεγμένα πολύ ωραία σε μια ιστορία με ένα μεγάλο και σκοτεινό μυστικό, με αιματηρές μάχες, τοξότες, πειρατές αλλά και έρωτες, που μας ταξιδεύουν στον πόλεμο Άγγλων – Γάλλων τον 14^ο αιώνα. Αυτήν την εποχή, λοιπόν, αυτό είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Δεν ξεχνώ ποτέ, βέβαια, το πρώτο βιβλίο που διάβασα ως παιδί «Στα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα. Το κρατώ και είναι το πρώτο βιβλίο που έκανα δώρο στο γιό μου, με την υποσημείωση, να είναι το πρώτο βιβλίο που θα δωρίσει, όταν έρθει η ώρα, στο παιδί του. 

5. Πως από τη δημοσιογραφία αποφασίσατε να περάσετε στη συγγραφή;

Πολύ εύκολα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει δημοσιογράφος που να μη σκέφτηκε κάποια στιγμή να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Να γράφει. Τα βιβλία που υπογράφουν δημοσιογράφοι άλλωστε είναι πολλά. Κάθε βιβλίο είναι και ένα ρεπορτάζ, απλά είναι κατά δεκάδες χιλιάδες λέξεις πιο … μεγάλο! Οφείλω να πω όμως ότι η ιστορία της Ιφιγένειας ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα. Την γνώριζα αρκετά χρόνια νωρίτερα, απλά εκεί κάπου στο τέλος του 2013 το πήρα απόφαση. Πέρασα σ’ ένα χώρο μαγικό και όμορφο, που ακόμη εξερευνώ, τον οποίο δε γνώριζα, αλλά έχει πολλά κοινά σημεία με εκείνον που άφησα πίσω μου.

6. Τι να περιμένουν στο μέλλον οι αναγνώστες σας από εσάς;

Μάλλον είναι δύσκολο να γυρίσω την πλάτη στη «γοητεία» της αληθινής ιστορίας. Προτιμώ από ένα φανταστικό σενάριο το αληθινό σενάριο που γράφει η ίδια η ζωή. Σίγουρα φλερτάρω και με την ιδέα του μυθιστορήματος. Οι αναγνώστες όταν αποφασίσω να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι να μην περιμένουν από εμένα κάποια ερωτική ιστορία με ρομαντικούς διαλόγους κάτω από το φεγγάρι. Όχι ότι δε θέλω να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο, απλά εκείνο δε με «θέλει» … Στο μυαλό μου έχω μια αστυνομική περιπέτεια, αλλά και μια ιστορία στην οποία ο πρωταγωνιστής θα έχει … ουρά! Θα είναι ένας σκύλος που θα αποδείξει σε όλους πως και αισθήματα έχει και μπορεί να μιλήσει και χαίρεται και λυπάται και μπορεί να συνεννοηθεί με τον άνθρωπο έστω και αν δε γνωρίζει τη γλώσσα του. Μέσα σε τόση παλιανθρωπιά γύρω μας τα σκυλιά μόνο αγάπη και ανθρωπιά μπορούν να μας διδάξουν. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά θα ολοκληρώσω τη δεύτερη αληθινή ιστορία που ετοιμάζω.

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.