“Η γρια βαλίτσα” του Κωνστανίνου Ιωακειμίδη, παίρνει σάρκα και ψυχή....αυτοσυστήνεται και εκπλήττει τους αναγνωστες η ευρηματικότητα του συγγραφέα, αλλά και η χαρισματική ευφράδεια της “Λίτσας”. Ποιά είναι η Λίτσα; μα ποιά άλλη, η γρια βαλίτσα! Αιωνόβια και όμως λαμπερή, μια και η ύπαρξή της χρονολογείται από το 1940! Πολυταξιδεμένη, βρίθει από εμπειρίες, νοσταλγικές αναμνήσεις, αφού για δεκαετίες υπήρξε μέλος μιας αγαπημένης οικογένειας και η χάρη της πέρασε από γενιά σε γενιά.
Με τον αυθορμητισμό και την παρορμητικότητα ενός μικρού παιδιού, η
γρια βαλίτσα αναπολεί με νοσταλγία, όμορφες στιγμές με τα μέλη της
οικογένειας, όταν φυσικά είχε την τιμή να τους συνοδεύει στις εξορμήσεις
τους, σε όλα τα όμορφα μέρη της Ελλάδας μας, ακόμη και στο εξωτερικό.
Δεν παραλίπει όμως να εκφράσει και την χολή της, όταν στερείτο τις
υπέροχες ηλιόλουστες μέρες, παρατημένη στο ερμητικά σκοτεινό πατάρι.
Ξεσπαθώνει, εκφράζοντας τον θυμό της, απέναντι στο χριστουγεννιάτικο
δέντρο, που έστω και μία φορά τον χρόνο έπαιρνε τον απαραίτητο αέρα του,
αλλά και τον άδοξο έρωτά της προς τον καναπέ, έναν έρωτα μονόπλευρο
χωρίς ανταπόκριση.
Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο δίνει μια αμεσότητα στο κείμενο που κερδίζει από την αρχή τον αναγνώστη,ο οποίος ταξιδεύει με την γρια βαλίτσα με κάθε δυνατό μέσο, και την ίδια, στοιβαγμένη ανάμεσα σε λογιών-λογιών μπαγκάζια. Άλλοτε την βλέπουμε να σεργιανάει με καμάρι, με τον εκάστοτε κάτοχό της και άλλοτε παρατημένη, στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου.
O λόγος του συγγραφέα απλός, ανθρώπινος, ειλικρινής! Μέσα από την κοσμογυρισμένη Λίτσα και την κατάθεση ψυχής της, διαφαίνεται και η αγωνία του συγγραφέα να διεισδύσει στον στενό δεσμό μιας οικογένειας, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα, όπως και τις αλλαγές που υφίστανται αυτές, με το πέρασμα των χρόνων.Ο αυτοσαρκασμός και το πηγαίο χιούμορ της γριας βαλίτσας ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, χαλαρώνει τον αναγνώστη και η συντροφιά της, γίνεται μία ευχάριστη παρέα!
Μία διαφορετική ματιά στην σύγχρονη λογοτεχνία δίνει η γρια βαλίτσα του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη. Το προτείνω σε όλους εσάς, που θέλετε να χαλαρώσετε με μία φρέσκια και αληθινή ιστορία!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.
Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο δίνει μια αμεσότητα στο κείμενο που κερδίζει από την αρχή τον αναγνώστη,ο οποίος ταξιδεύει με την γρια βαλίτσα με κάθε δυνατό μέσο, και την ίδια, στοιβαγμένη ανάμεσα σε λογιών-λογιών μπαγκάζια. Άλλοτε την βλέπουμε να σεργιανάει με καμάρι, με τον εκάστοτε κάτοχό της και άλλοτε παρατημένη, στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου.
O λόγος του συγγραφέα απλός, ανθρώπινος, ειλικρινής! Μέσα από την κοσμογυρισμένη Λίτσα και την κατάθεση ψυχής της, διαφαίνεται και η αγωνία του συγγραφέα να διεισδύσει στον στενό δεσμό μιας οικογένειας, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα, όπως και τις αλλαγές που υφίστανται αυτές, με το πέρασμα των χρόνων.Ο αυτοσαρκασμός και το πηγαίο χιούμορ της γριας βαλίτσας ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, χαλαρώνει τον αναγνώστη και η συντροφιά της, γίνεται μία ευχάριστη παρέα!
Μία διαφορετική ματιά στην σύγχρονη λογοτεχνία δίνει η γρια βαλίτσα του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη. Το προτείνω σε όλους εσάς, που θέλετε να χαλαρώσετε με μία φρέσκια και αληθινή ιστορία!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου