ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της συγγραφέας ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΜΕΛΙΣΣΑ ΧΑΛΙΚΙΟΠΟΥΛΟΥ στην ομάδα ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ 2017

Μελισσά - Χαλικιοπούλου, Χρυσούλα

Η Χρυσούλα Μελισσά-Χαλικιοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ψυχολογία και μετά την εκπόνηση του διδακτορικού της στο ΕΚΠΑ, με υποτροφία του Ιδρύματος "Α. Ωνάσης", εργάστηκε ως ψυχολόγος στην ΕΛΕΠΑΑΠ και στο Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής του ΙΚΑ Θεσσαλονίκης. Παράλληλα δίδασκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (ΤΕΦΑΑ), στη Σχολή Νηπιαγωγών και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Από το 1991 ήταν Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πρόσφατα αφυπηρέτησε. Ζει στη Θεσσαλονίκη με τον άντρα της και τα δυο τους παιδιά.

 1.Πόσο χρονών ήσουν όταν ξεκίνησες να γράφεις  και τι σε εμπνέει να γράφεις;

Θα ήμουν Τρίτη δημοτικού όταν έγραψα το πρώτο μου ποίημα. Αναφερόταν σε μια λυπητερή ιστορία της  Ελληνικής Μυθολογίας που μου είχε κάνει εντύπωση. Συνέχισα να γράφω ποιήματα ως τα είκοσι μου χρόνια, ίσως γιατί ήταν ο ιδανικός τρόπος να εκφράζω τα συναισθήματά μου καθώς γνώριζα τον κόσμο. Μεγαλώνοντας, με συνεπήρε η επιστήμη μου και αφοσιώθηκα στη συγγραφή επιστημονικών άρθρων και βιβλίων. Από το 2008 και μετά αποφάσισα να στραφώ στον πεζό λόγο, αξιοποιώντας και τις ψυχολογικές μου γνώσεις. Οι ανθρώπινες ανάγκες, οι δυσκολίες και οι αδικίες της καθημερινής ζωής, αλλά και οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι σίγουρα πηγές έμπνευσης.

2. Η μοναξιά του συγγραφέα, είναι μύθος ή πραγματικότητα;  Εννοώ, είναι παράγοντας για την συγγραφή ενός βιβλίου;

Δεν θεωρώ τη μοναξιά ως κινητήριο δύναμη για τη συγγραφή των βιβλίων μου. Αν και μου αρέσει η ησυχία, η απομόνωσή μου είναι σχετική. Για παράδειγμα, όταν γράφω και οι άλλοι μου μιλούν, επειδή είμαι τόσο απορροφημένη με αυτό που ασχολούμαι,  δεν τους ακούω ή απαντώ άλλα αντί άλλων.

3.Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου "ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;".

Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται στους έφηβους όλων των ηλικιών… Μιλά για συναισθήματα και καταστάσεις που δοκιμάζουμε στην πορεία προς την ενηλικίωσή μας, όπως η φιλία, ο έρωτας, η νόσος, αλλά και για τους προβληματισμούς μας γύρω από τις κοινωνικές  προκαταλήψεις, τις εμπειρίες μας από τα προβλήματα στην οικογένεια ή τη σχολική ζωή. Στο βιβλίο οι έφηβοι και οι ενήλικες παίζουν ένα παιχνίδι γραφής, αλληλεπιδρούν και αλλάζουν μέσα από τη σχέση τους.

 4.Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

Από παιδιά έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής, αν και αυτό γίνεται πιο εύκολο όταν έχεις δίπλα σου μια οικογένεια που σε αγαπά και σε συμπαραστέκεται, αλλά και καλούς φίλους, που σε στηρίζουν και σε αποδέχονται όπως είσαι.

5. Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα: πώς αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπεις στο πετσί του ρόλου;

Νομίζω πως ο ένας μπαίνει στο πετσί του άλλου! Είναι αλήθεια ότι μου πήρε χρόνο η δημιουργία του χαρακτήρα των δυο εφήβων πρωταγωνιστών, οι οποίοι είχαν τις διαφορές αλλά και τις ομοιότητές τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τους σκέπτομαι συνέχεια και να τους νιώθω να μου μιλάνε! Μη νομίζετε όμως ότι έτσι γλύτωσα από το σβήσε γράψε και ξανάγραψε.

6.Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

Ναι, είναι  φίλη που εμπιστεύομαι την κρίση και την κριτική της. Μετά περνά και σε άλλες καλές φίλες και φίλους, που έχουν σχέση με το βιβλίο και τη συγγραφή. Το συγκεκριμένο όμως βιβλίο δόθηκε πρώτα σε εφήβους και με πέρασαν από… ψιλή κριτική, την οποία άκουσα ευχαρίστως και προσπάθησα να ανταποκριθώ.

7. Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει...

Η ηρεμία και η αναζήτηση. Οι φίλοι λένε ότι αυτό ‘διάβασαν’ και  στο βιβλίο.

8. Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση νιώθεις​ την ηρωίνη της γραφής να σου τρυπά την ευαισθησία της ψυχής σου ώστε να αποζητήσεις την αγαλλίαση στην γραφή;

Δε βλέπω τη γραφή ως ηρωίνη, ηρεμιστικό ή κάτι με το οποίο έχω ψύχωση ή εξάρτηση. Είναι μια ανάγκη μου, που ήρθε φυσικά και αβίαστα, αλλά και μια πολύ βασανιστική ενασχόληση, που απαιτεί συγκέντρωση,  μοίρασμα των σκέψεων και των συναισθημάτων μου με ωραίο λόγο και πολλές εσωτερικές διεργασίες που τις ανακαλύπτει ο συγγραφέας στη διαδρομή. Το παράδοξο είναι ότι μου αρέσουν οι δυσκολίες της, ίσως γιατί έτσι αναμετριέμαι με τον εαυτό μου, ανακαλύπτω σκιές και σκοτεινές πλευρές,  ξεπερνώ  γνωστικά μπλοκαρίσματα και χαίρομαι όταν τελικά οι αναγνώστες μου λένε πόσο έχω πλησιάσει τη σκέψη τους ή ότι τους  έχω βοηθήσει στη λύση των προβλημάτων τους.

9. Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπό σου; Και αν ναι ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

Στη ζωή μου είχα πολλά πρότυπα από διαφορετικούς  χώρους (συγγενείς, δασκάλους, φίλους, συναδέλφους). Κάποια από αυτά φαντάζομαι ότι θα τα ανακαλύψουν οι αναγνώστες μου μέσα από τους ήρωες των βιβλίων μου.

 10. Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε  το φθινόπωρο  του 2016  και  μαθαίνω ότι πάει πάρα πολύ καλά. Επίτρεψέ μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεις κάτι καινούριο;

Το Φεβρουάριο του 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Μη μου λες το γιατί», που έγραψα με δέκα άλλους φίλους και είναι ένα δραματικό ψυχογράφημα με στοιχεία θρίλερ. Ελπίζω να ολοκληρωθεί και το κοινωνικό μυθιστόρημα που γράφω εδώ και χρόνια για τη ζωή πέντε οικογενειών.

11. Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται.

Η συγγραφή λογοτεχνικού έργου είναι ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε, αν κι ανάμεσα υπήρξαν και υπάρχουν πάντα εφιάλτες.

12. Ποια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;

Ως οπαδός της θετικής ψυχολογίας, θα δανειστώ μια έκφραση από το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη, «Όλα για το καλό».  Βέβαια το να βρίσκουμε τα θετικά ακόμα και σε άσχημες καταστάσεις δεν είναι πάντα εύκολο ή εφικτό, αλλά αξίζει να μην απογοητευόμαστε αμέσως και να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο. 

 13. Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα.

Τη ‘Σερενάτα’ του Ζουλφί Λιβανελί, εκδόσεις Πατάκη. Όπως καταλαβαίνετε μένω πάντα πίσω στην… ανάγνωση βιβλίων, που είναι η άλλη μου αγάπη.

14. Τι σε ελκύει και τι σε απωθεί σε κάποιον άνθρωπο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σου;

Λέω να ξεπεράσω την ερώτηση παγίδα, καθώς υπάρχουν πολλά που με απωθούν(αλήθεια γιατί τα βλέπουμε μόνο στους άλλους;) κι έχω ως ελαττώματα. Προτέρημα θεωρώ την καλή μου διάθεση, οπότε συγχωρώ και ξεχνώ εύκολα πράγματα που με πλήγωσαν, αλλά ελπίζω να κάνουν το ίδιο  κι οι άλλοι με μένα.

Faidra Kalogianni ποιο ήταν το έναυσμα για την γραφή αυτού του βιβλίου;

Το έναυσμα δόθηκε σε μια ημερίδα του Τμήματος Βρεφονηπιοκομίας, του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, γύρω από το σχολικό εκφοβισμό στην προσχολική ηλικία. Ακόμη κι εγώ που είμαι ειδική στο χώρο της ψυχικής υγείας, τρόμαξα καθώς συνειδητοποίησα πόσο ελλιπείς είναι η έγκαιρη ενημέρωση και η πρόληψη στο θέμα αυτό. Έτσι αποφάσισα να γράψω κάτι για να βοηθήσω τόσο τα παιδιά που πληγώνονται όσο κι αυτά που πληγώνουν. Ωστόσο το βιβλίο γράφτηκε για παιδιά και εφήβους και δεν περιορίζεται στο σχολικό εκφοβισμό, αλλά αγγίζει πολλά κοινωνικά θέματα, όπως η υιοθεσία, το διαζύγιο, οι κοινωνικές προκαταλήψεις κλπ

Kasiani Kosmidou Πολύ ευαίσθητο θέμα, ενδιαφέρον βιβλίο! Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει στον αναγνώστη η συγγραφέας ; Από πού επηρεάστηκε;

Ευχαριστώ για τα καλά σας σχόλια. Χαρά μου να μοιράζεστε μαζί μου τις εντυπώσεις σας  ως αναγνώστριες/ες. Αν και έμμεσα έχω ήδη απαντήσει στις προηγούμενες ερωτήσεις, νομίζω ότι οι εμπειρίες και τα βιώματά μου τόσο ως ψυχολόγος όσο και ως μητέρα βοήθησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου.  Το μήνυμα και για τα παιδιά και για μας τους μεγάλους είναι η δύναμη της αγάπης, της καλοσύνης και του σεβασμού προς το συνάνθρωπό μας, ώστε να δώσουμε ο ένας στον άλλο ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας.

15. Πες μας ένα μότο που ακολουθείς...

Ζήσε την κάθε σου μέρα (γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή).