Από
πόσων χρονών ξεκίνησες να γράφεις και τι σε εμπνέει να γράφεις.
Έγραφα μικρές ιστορίες από
τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Παρότι δεν ήμουν από εκείνα τα παιδιά που
αποφασίζουν σε πολύ νεαρή ηλικία πως ‘θα γίνουν συγγραφείς’, ανέκαθεν
αντιμετώπιζα τη συγγραφή ως μια θεμελιώδη ανάγκη για έκφραση που ανάβλυζε
αβίαστα από μέσα μου και μου προσέφερε χαρά και αποφόρτιση. Αυτό εξακολουθεί να
ισχύει ακόμα και σήμερα και συνηθίζω να αποκαλώ τη συγγραφή τη δική μου
προσωπική ψυχοθεραπεία.
Με εμπνέουν ιδιαίτερα οι
υποθέσεις στις οποίες εμπεριέχονται πολλά υλικά σε σωστές δόσεις και αναλογίες
για να δώσουν ένα ‘εύγευστο’ τελικό αποτέλεσμα. Θεωρώ απαραίτητα συστατικά
στοιχεία το συναίσθημα σε όλες του τις εκφάνσεις, τον έρωτα, τις έντονες διαδράσεις μεταξύ των προσώπων, τις
ίντριγκες και τα πάθη, τις δυνατές ανατροπές και το μυστήριο. Το σκηνικό
στήνεται πάντα σε ένα μαγικό ελληνικό τοπίο (δόξα τω Θεώ η πατρίδα μας έχει
πάμπολλους τέτοιους θησαυρούς) αφού πρώτα ερευνηθούν και τελικά ενσωματωθούν τα
ήθη τα έθιμα, η ντοπιολαλιά, η ιστορία και η λαογραφία του.
Με
δύο λόγια γράφω ιστορίες που θα επέλεγα να διαβάσω ως αναγνώστρια!
Η
μοναξιά του συγγραφέα είναι μύθος ή πραγματικότητα; Εννοώ είναι παράγοντας για
τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Εφόσον
ο κάθε δημιουργός είναι ξεχωριστή προσωπικότητα με διαφορετικές αντιδράσεις και
ανάγκες, μπορώ να σου πω τι ισχύει για τη δική μου μόνο περίπτωση. Επειδή αγαπώ
τις ιστορίες που διαδραματίζονται στο παρελθόν, είναι πρακτικά αδύνατον να ‘ταξιδέψω’
σε αλλοτινές εποχές αν υπάρχουν αντιπερισπασμοί στο περιβάλλον. Οποιοδήποτε
ερέθισμα μπορεί να σπάσει αυτό το μαγικό ταξίδι που με μεταφέρει στο χρόνο και
να με κάνει να επανέλθω αυτόματα στο σήμερα. Αν και οι ώρες της συγγραφής
τυπικά χαρακτηρίζονται ως ώρες μοναξιάς, εντούτοις περιέχουν απίστευτη χαρά
αφού βυθίζομαι σε έναν νέο υπέροχο κόσμο με μια καινούργια μαγική συντροφιά…
τους ήρωες μου!
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το
βιβλίο σου "ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΥΡΑΣ";
Το βιβλίο αυτό ανάμεσα στα άλλα πραγματεύεται
την αέναη πάλη του καλού και του κακού. Διαβάζοντάς Τους Γιους της Γαλανής
Κυράς ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι αυτά τα δύο στοιχεία συγκρούονται
καθημερινά όχι μόνο γύρω μας αλλά και μέσα μας. Κανείς δε μπορεί να επιλέξει
τις καταστάσεις που έρχονται απρόσμενα στη ζωή του, παρόλα αυτά μπορεί κάλλιστα
να διαλέξει τη στάση του απέναντι στις δυσκολίες και στα προβλήματα. Το αν θα
συστρατευτούμε με το σκοτάδι ή το φως είναι θέμα καθαρά προσωπικής
επιλογής.
Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός
χαρακτήρα, πώς αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπεις στο
πετσί του ρόλου;
Πάντα
ακολουθώ τη ροή και αποφεύγω συνειδητά να πιέζω τη διαδικασία δόμησης ενός
χαρακτήρα. Χαλαρώνω και απλά τον φαντάζομαι ως υπαρκτό πρόσωπο απέναντί μου να
δρά, να διαδρά, να νιώθει και να πράττει σε ένα δεδομένο σκηνικό. Εγώ λειτουργώ
απλά ως το φίλτρο που θα μετριάσει το ανεξέλεγκτο συναίσθημα ή την υπερβολική
λογική, με άλλα λόγια κρατώ τις ισορροπίες που τελικά θα οδηγήσουν σε
ρεαλιστικές κι ενδιαφέρουσες χαρακτηροδομές. Σε αυτό οφείλω να πω πως με έχει
βοηθήσει πολύ και η ενασχόλησή μου ως ψυχοθεραπεύτρια.
Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να
διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;
Τα
βιβλία μου τα διαβάζει πρώτα η μητέρα μου. Είναι εκείνη που μου μετάγγισε την
αγάπη για τη λογοτεχνία, καθώς είναι και η ίδια δεινή βιβλιοφάγος με πολύ καλή
ματιά και εξαιρετική αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας.
Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου;
Αυτό που σε χαρακτηρίζει;
Θα
έλεγα πως τα έντονα συναισθήματα θετικά και αρνητικά, οι ανατροπές και το
μυστήριο, η θέση της γυναίκας τότε και τώρα, η αέναη πάλη του καλού και του
κακού γύρω μας και μέσα μας και η αγάπη προς τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα και
την Ελλάδα γενικότερα, όλα αυτά είναι στοιχεία που χρωματίζουν δυνατά τα βιβλία
μου.
Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε
ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση αποζητάς την αγαλλίαση στη γραφή;
Επειδή
ο άνθρωπος διαδρά ασταμάτητα με το περιβάλλον του, τα συναισθήματα είναι πάντα
παρόντα και εναλλασσόμενα. Έτσι λοιπόν γράφω κάθε ώρα και στιγμή,
μετουσιώνοντας την ένταση κάθε συναισθήματος που βιώνω σε δύναμη έκφρασης. Δε
με ελέγχει το συναίσθημα μου ούτως ώστε να γράφω βάσει της δικής του παρουσίας
ή απουσίας, αντίθετα χρησιμοποιώ την έντασή του για να εκφραστώ ανά πάσα στιγμή.
Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπό σου; Και αν
ναι, ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;
Θαυμάζω
πολλούς ανθρώπους, παραδειγματίζομαι και διδάσκομαι από τα λόγια και τις
πράξεις τους. Παρόλα αυτά θεωρώ δεσμευτικά τα απόλυτα πρότυπα και πιστεύω ότι
πάντα η ματιά μας οφείλει να είναι καλοπροαίρετα κριτική και οξεία. Οπωσδήποτε
είναι έργο ζωής να στρέφουμε την προσοχή μας και να χρησιμοποιούμε την ενέργεια
μας για να διερευνήσουμε, και να εργαστούμε για να διορθώσουμε τον εαυτό μας.
Εκεί σίγουρα μπορούμε να επιλέξουμε τα κομμάτια των άλλων που μας δίνουν ώθηση
και έμπνευση για να βγάλουμε στην επιφάνεια και να σμιλεύσουμε τον καλύτερο μας
εαυτό.
Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε πριν από λίγες
μέρες κι από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να
ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζεις κάτι καινούργιο?
Κατ’αρχήν ένα θερμό ευχαριστώ για τα καλά σου
λόγια! Είναι βαθιά η χαρά ενός δημιουργού όταν αγαπιέται το έργο του. Αδυνατώ
να φανταστώ την καθημερινότητά μου χωρίς τη συγγραφή κι αυτό σημαίνει ότι στην
ουσία δε σταματώ ποτέ να ασχολούμαι με τις ιστορίες μου. Αυτή τη στιγμή
ταξιδεύω με μια νέα υπέροχη ιστορία σε ένα μαγικό ελληνικό τοπίο με όλα τα
ενδιαφέροντα υλικά που σου προανέφερα.
Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται
Νιώθω ευγνωμοσύνη που πολλοί άνθρωποι αγαπούν τις ιστορίες μου και
ταξιδεύουν μαζί τους! Τους αποκαλώ συνταξιδιώτες και φίλους και τους ευχαριστώ
μέσα από την καρδιά μου κι εκείνους και τις Εκδόσεις Ψυχογιός!
Ποια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε
εκφράζει;
«Ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!»
Προσπαθώ να κρατώ το μάθημα και οτιδήποτε θετικό από την κάθε δυσκολία.
Πες μας
ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα
«Γράμμα
από Χρυσό». Το καλοκαίρι μου είναι πάντα συνυφασμένο με την αγαπημένη μου Λένα
Μαντά.
Τι σε έλκει και τι σε απωθεί σε έναν άνθρωπο;
Με
έλκουν οι άνθρωποι που είναι αυθεντικοί και τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Με
απωθούν εκείνοι που κοροϊδεύουν πρώτα από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό και
κατόπιν υποκρίνονται αναπόφευκτα στους γύρω τους.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το
μεγαλύτερο προτέρημά σου;
Σίγουρα το μεγαλύτερο μου προτέρημα είναι πως
έχω αποδεχτεί ότι έχω ελαττώματα. :D
Πες μας ένα μότο που ακολουθείς;
«Πάντα
υπάρχει τρόπος!» Είναι ίδιον του χαρακτήρα μου να μη με αποθαρρύνουν προβλήματα
και δυσκολίες και να μην παρατάω ποτέ τον αγώνα που εν τέλει θα με οδηγήσει
στην πραγματοποίηση των στόχων μου.
ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ - ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου