Πριν ξεκινήσω λοιπον να διαβάζω το "Έγκλημα και ταλαιπωρία", είχε τύχει να διαβάσω αρκετά σχόλια, από άτομα που το είχαν ήδη διαβάσει. Όλοι μιλούσαν για αστείρευτο χιούμορ, για κινηματογραφικες σκηνές, που θύμιζαν έντονα παλαιά ελληνική ταινία του Τσιφόρου.
Προσωπικά, αν και το ρούφηξα σε μερικές ώρες το βιβλίο και το
διασκέδασα, αυτό το ξεκαρδιστικό χιούμορ δεν το διέκρινα. Ναι, ήταν
αστείο. Ναι, ήταν έξυπνο και ναι, ήταν ατακαδόρικο. Ξεκαρδιστικό όμως
δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Προφανώς, διαβάζοντας τα σχόλια του κόσμου,
μου δημιουργήθηκαν προσδοκίες, οι οποίες δυστυχώς δεν επαληθεύτηκαν.
Ωστόσο, η έλλειψη αυτή, στο τέλος της ημέρας, δεν ήταν και τόσο κακή,
μιας και το βιβλίο έχει άλλες χάρες που ισοσταθμιζουν την απώλεια
δακρύων λόγω εξωφρενικά αστείων καταστάσεων και περιγραφών.
Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τις ναυαγισμενες μου ελπίδες για την "κωμωδία της χρονιας", έχω να πω ότι το "Έγκλημα και ταλαιπωρία" είναι μια αξιολόγηση για το είδος της προσπάθεια. Ήταν γρήγορο κι ευρηματικό, έξυπνο και πνευματώδες.
Οι ήρωες το άκρο αντίθετο από ότι συνηθίζω να διαβάζω. Φωτεινοί, διάφανοι και απλοί, χωρίς πολύπλοκα συμπλέγματα και μπλεγμένες προσωπικότητες. Ο κεντρικός ήρωας και ιδιωτικός ερευνητής είναι μέγας ατακαδόρος, λάτρης του ωραίου φύλλου αλλά μπατίρης και ελεεινά άτυχος στην άγρα πελατών.
Το μικρό μέγεθος του βιβλίου ήταν ένα από τα ατού του, τα οποίο με έσπρωξε να διαβάσω αυτό κι όχι κάποιο άλλο (από τα εκατοντάδες που με περιμένουν αδιάβαστα στην βιβλιοθήκη). Διαβάζεται κυριολεκτικά μονορούφι, σε μερικές μόνο ώρες.
Μειονέκτημα του κειμένου η υπερβολική χρήση φράσεων κλισέ (π.χ. Άξιος, άξιος ή Έλα να σε κάνω ευτυχισμένη αγάπη μου). Ωστόσο όμως, ταίριαζαν στον λαϊκό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή και των φίλων του. Ακόμη ένα μειονέκτημα, το αναμενόμενο (για μένα τουλάχιστον) τέλος του.
Ολοκληρώνω λέγοντας ότι, διαβάζοντας τις κακουχίες του ταλαίπωρου Οράτιου Χ. κανείς, δεν έχει να κερδίσει κάτι άλλο, εκτός από μερικές ξεκούραστες και χαμογελάστε ώρες. Γι' αυτό και μόνο, αξίζει τον κόπο να του δώσετε μιαν ευκαιρία.
Από μένα βαθμολογία 8/10.
Καλές αναγνώσεις.
Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τις ναυαγισμενες μου ελπίδες για την "κωμωδία της χρονιας", έχω να πω ότι το "Έγκλημα και ταλαιπωρία" είναι μια αξιολόγηση για το είδος της προσπάθεια. Ήταν γρήγορο κι ευρηματικό, έξυπνο και πνευματώδες.
Οι ήρωες το άκρο αντίθετο από ότι συνηθίζω να διαβάζω. Φωτεινοί, διάφανοι και απλοί, χωρίς πολύπλοκα συμπλέγματα και μπλεγμένες προσωπικότητες. Ο κεντρικός ήρωας και ιδιωτικός ερευνητής είναι μέγας ατακαδόρος, λάτρης του ωραίου φύλλου αλλά μπατίρης και ελεεινά άτυχος στην άγρα πελατών.
Το μικρό μέγεθος του βιβλίου ήταν ένα από τα ατού του, τα οποίο με έσπρωξε να διαβάσω αυτό κι όχι κάποιο άλλο (από τα εκατοντάδες που με περιμένουν αδιάβαστα στην βιβλιοθήκη). Διαβάζεται κυριολεκτικά μονορούφι, σε μερικές μόνο ώρες.
Μειονέκτημα του κειμένου η υπερβολική χρήση φράσεων κλισέ (π.χ. Άξιος, άξιος ή Έλα να σε κάνω ευτυχισμένη αγάπη μου). Ωστόσο όμως, ταίριαζαν στον λαϊκό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή και των φίλων του. Ακόμη ένα μειονέκτημα, το αναμενόμενο (για μένα τουλάχιστον) τέλος του.
Ολοκληρώνω λέγοντας ότι, διαβάζοντας τις κακουχίες του ταλαίπωρου Οράτιου Χ. κανείς, δεν έχει να κερδίσει κάτι άλλο, εκτός από μερικές ξεκούραστες και χαμογελάστε ώρες. Γι' αυτό και μόνο, αξίζει τον κόπο να του δώσετε μιαν ευκαιρία.
Από μένα βαθμολογία 8/10.
Καλές αναγνώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου