ONLINE ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ" ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΗ ΣΙΟΥΛΑ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017

   

Η Αγνή Σιούλα γεννήθηκε στην Κοζάνη και μεγάλωσε ακούγοντας δημώδη αλλά και αυτοσχέδια παραμύθια απ’ τη γιαγιά και τη μητέρα της. Απ’ την παιδική της ηλικία υπήρξε φανατική αναγνώστρια και σύντομα άρχισε να γράφει και η ίδια. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Διοίκηση. Κατοικεί με την οικογένειά της σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών και εργάζεται σε βιβλιοθήκη. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι ταινίες, οι σειρές φαντασίας και συνεχίζει να λατρεύει το διάβασμα.
Έργα της:
«Έρχονται με την ομίχλη», Νοέμβριος 2013, εκδόσεις Πατάκη.
Συμμετοχή στο συλλογικό έργο «Ιστορίες της γιαγιάς Ιτιάς», Σεπτέμβριος 2017 εκδόσεις Πηγή.
«Μαύρα Λιβάδια», Νοέμβριος 2017, εκδόσεις Λυκόφως

Eva Natsi  Πρώτα από όλα ποιο το κίνητρο που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή. Θα σας ενδιέφερε κάποιο άλλο είδος πέρα του μυθιστορήματος όπως είναι πχ η ποίηση, σενάριο, ή οτιδήποτε άλλο;

Αγνή Σιούλα Δε θυμάμαι καν πότε άνθισε μέσα μου αυτή η επιθυμία. Σίγουρα πάντως, πολύ πρώιμα. Εκείνο που θυμάμαι ξεκάθαρα είναι -κάπου στα οκτώ μου- να σκαρφίζομαι το πρώτο μου παραμύθι και να το διηγούμαι στη γιαγιά μου προσπαθώντας μάταια να την εντυπωσιάσω και ίσως να την ξεπεράσω. Ωστόσο, δεν τα κατάφερα. Με κοίταξε και απλώς χαμογέλασε. Τότε, μιας και επιζητούσα κοινό, απευθύνθηκα στις φίλες μου που γοητεύτηκαν και παράλληλα τρόμαξαν με την ιστορία μου για τις κακιές νεράιδες. Οπότε, εισέπραξα την πρώτη μου επιβεβαίωση. Αργότερα, στην εφηβεία μου, εκτός από μικρά διηγήματα άρχισα να πειραματίζομαι στην ποίηση και να προσπαθώ να διαχειριστώ ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησα γύρω στα δεκατρία μου. Πλέον όμως, έχω καταλήξει στο είδος της λογοτεχνίας που αγαπώ να γράφω.

 

Litsa Labrakopoulou Τι θα θέλατε να μας πείτε για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα;

Αγνή Σιούλα Είμαι βιβλιοθηκονόμος και εργάζομαι σε ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη. Έχω έναν γιο είκοσι δύο χρονών που σπουδάζει πληροφορική και μία κόρη στην τρίτη τάξη λυκείου του μουσικού σχολείου Σερρών. Είμαι μία από εσάς, που απλώς βρήκε τον τρόπο να γράψει.

Eva Natsi Ένας συγγραφέας πιστεύετε ότι πρέπει να κρατάει σταθερά το είδος που έχει επιλέξει; Το να μπει στη διαδικασία να δοκιμάσει κι΄άλλα είδη γραφής είναι ρίσκο για τον ίδιο αλλά και για τον κόσμο του;

Αγνή Σιούλα Φυσικά κι ένας συγγραφέας μπορεί να πειραματιστεί, αλλά όχι εγώ. Και όχι, επειδή το θεωρώ ρίσκο, αλλά διότι το βρίσκω άσκοπο για μένα. Εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο σε ώριμη ηλικία και ενώ προηγουμένως με είχα δοκιμάσει σε πολλά είδη. Δεν τρελάθηκα μ’ αυτά που κατέθεσα γράφοντας άλλα είδη, δεν ένιωσα να με συνεπαίρνουν εκείνες οι ιστορίες, ούτε κι αισθάνθηκα «ερωτευμένη» με τους ήρωές μου. Ξεκίνησα με το Φανταστικό –γιατί μεγάλωσα δίπλα σε μια γιαγιά παραμυθού και μια μητέρα που την ανταγωνιζόταν (την πεθερά της) στα ίσα. Το «σπίτι μου» λοιπόν, βρίσκεται στη «Χώρα του Φανταστικού» και στην αλληγορία με την οποία με οπλίζει. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.

 

Eleni Chamilaki Πως αποφασισες να ασχολιθεις με την σηγγραφη, και να εκδοσεις το πρωτο σου βιβλιο?

Αγνή Σιούλα Δεν αποφάσισα ποτέ ότι θα ασχοληθώ με το γράψιμο. Το να φτιάχνω τις ιστορίες μου ήταν κάτι το αναπόφευκτο και συνδεδεμένο με τις φυσικές μου καταβολές και τα βιώματά μου και ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία. Το να εκδώσω κάτι δικό μου, ήταν κάτι άλλο. Μια απόφαση που πήρα εν θερμώ, όταν αισθάνθηκα πως είμαι περισσότερο από έτοιμη, μιας και περίμενα πολλά χρόνια να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, ώστε να μπορώ να δοθώ σχετικά απερίσπαστη στη συγγραφή.

 

Eva Natsi Η δημιουργία ενός μυθιστορήματος επιβάλλει μια διαδικασία στο μυαλό του κάθε συγγραφέα να δημιουργήσει χαρακτήρες, τοπία, εποχές και όλα όσα χρειάζονται ώστε στο αποτέλεσμα να προσφέρει στον αναγνώστη αυτή την αμεσότητα και να τον κάνει να "δεθεί" με αυτό που διαβάζει! Από που αντλείτε αυτή την έμπνευση σε κάθε έργο σας και ποσό δύσκολο μπορεί να είναι όλο αυτό;

Αγνή Σιούλα Σε κάθε περίπτωση συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Σίγουρα κλέβω από τον περίγυρό μου χαρακτήρες και συμπεριφορές, αλλά οι ιστορίες γεννιούνται μέσα μου σε ανύποπτο χρόνο και με την παραμικρή αφορμή. Με κάτι που είδα, που άκουσα, που διάβασα, που γεύτηκα ή οσμίστηκα. Άλλοτε πάλι κι ενώ ένα βιβλίο είναι σε εξέλιξη, κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και ξαναδιαβάζω ό,τι έγραψα, μέχρι να ξαναβρώ το νήμα μου και να βγω απ’ τον λαβύρινθο της απραξίας. Μέχρι δηλαδή, να μου έρθει η συνέχεια της ιστορίας μου.

 

Maria Nikolaidou Καλοταξιδο τελεια ,,Θα ηθελα να ρωτησω τι ειδους βιβλια της αρεσει να διαβαζει και ενα αγαπημενο της τιτλο βιβλιου..

Αγνή Σιούλα Πολλά και διαφορετικά είδη. Γενικά λογοτεχνία, ποίηση, εκλαϊκευμένα επιστημονικά βιβλία, αλλά συχνά και βιβλία οικονομίας ή φιλοσοφίας. Ωστόσο, είναι αδύνατον να επιλέξω μόνο έναν τίτλο, ανάμεσα σε τόσα πολλά βιβλία που αγάπησα.

 

Eva Natsi Για κάθε βιβλίο σας, υπήρξε κάποιο κίνητρο-αφορμή ώστε να σας δώσει το πράσινο φως για να κάνετε την αρχή στη συγγραφή του;

Αγνή Σιούλα Ναι, πάντα υπάρχει κάτι. Γιατί παρόλο που γράφω χρησιμοποιώντας σκελετό και σαφή βιογραφικά των βασικών ηρώων και η ιστορία γεννιέται αμέσως, εμπλουτίζεται πάραυτα σιγά-σιγά. Θα σας εκμυστηρευτώ όμως πώς μου ήρθε η βασική ιδέα για τα Μαύρα Λιβάδια. Βρισκόμουν με μια μεγάλη παρέα σ’ έναν συναυλιακό χώρο και ακούγαμε τους Χαΐνηδες. Δίπλα μου βρισκόταν μια καινούργια φίλη που έσκυψε και μου ψιθύρισε στο αυτί το εξής: «Αυτός δε μοιάζει με πολεμιστή; Με βάρβαρο πολεμιστή;» Εννοώντας ένα από τα μέλη του συγκροτήματος που είχε μακριά μαλλιά και φορούσε σκουλαρίκι. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε και πέρασε από δίπλα μου μία νεαρή και επιβλητική κοπέλα που πρέπει να ήταν κοντά στο ένα και ογδόντα. Φαινόταν πολύ γυμνασμένη και πολύ σίγουρη για τον εαυτό της. Έμοιαζε και αυτή με πολεμίστρια. Η εικόνα, αλλά και η ιστορία μού ήρθαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου μαζί με κάτι στίχους από το έπος του Διγενή Ακρίτα. Μέχρι να τελειώσει η συναυλία και να γυρίσω στο σπίτι, είχα συνδέσει τις εικόνες και τους στίχους του έπους με το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Θανάσης Βάγιας, ο Βρικόλακας». Την επόμενη, είχα έτοιμο τον βασικό σκελετό.

 

Maria Papoutsa Τι σας αρεσει να κανετε στο ελευθερος σας χρονο εκτος της συγγραφή!

Αγνή Σιούλα Η Αλήθεια είναι πως δεν έχω πολύ, αλλά μου αρέσουν τα ταξίδια και τα επιδιώκω. Επίσης επιζητώ να περνάω κάποιες ώρες με την οικογένειά μου ή και φίλους. Να μιλάμε, να βλέπουμε ταινίες ή να βγαίνουμε για φαγητό ή ένα ποτό.

 

 

Eva Natsi Πες μας λίγα λόγια για το τελευταίο σου βιβλίο «ΜΑΥΡΑ ΛΙΒΑΔΙΑ»

Αγνή Σιούλα Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη, όμως ξέρω πως δε θα τα καταφέρω. Τα «Μαύρα Λιβάδια» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λυκόφως είναι ένα επικό μυθιστόρημα φαντασίας, εμπνευσμένο όπως προείπα από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Θανάσης Βάγιας, ο βρικόλακας» και το Έπος του Διγενή Ακρίτα. Είναι όμως πέρα απ’ τη μυθοπλασία, ένα σχόλιο για τον πόλεμο, την επανάσταση και τις σχέσεις των ανθρώπων σε πιεστικές καταστάσεις μεγάλης κρίσης. Και από την άλλη, προσπάθησα να υμνήσω τον μεγάλο έρωτα, τη φιλία, την ενότητα, την οικογένεια και να ψηλαφίσω τη βιωματική μας πίστη στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και στην εν δυνάμει ικανότητά μας να διατηρούμε την ψυχή μας εν μέσω του πανικού και του τρόμου.

Εξελίσσεται στη σύγχρονη εποχή ακολουθώντας την ιστορία της δεκαννιάχρονης αφηγήτριας της Αλεξάνδρας που είναι φοιτήτρια και κόρη αγροτικής οικογένειας. Ένα βράδυ του Φλεβάρη η Αλεξάνδρα ξυπνάει από τη φασαρία που γίνεται στο σπίτι της και μπαίνοντας στο καθιστικό, βρίσκει τους γονείς της να διαπληκτίζονται με τρεις μοναχούς. Προσπαθώντας να τους βοηθήσει, εμπλέκεται στη συζήτηση και σύντομα αντιλαμβάνεται ότι, η διαφωνία που έχει προκύψει, αφορά τη στρατολόγηση του μικρού της αδερφού. Ο αδερφός της όμως, είναι μόνο δώδεκα χρονών και άρρωστος και οι μοναχοί απαιτούν την κατάταξή του σ’ έναν στρατό ενός άγνωστου τόπου. Όταν επιχειρεί να μάθει περισσότερα, ανακαλύπτει πως η οικογένειά της είναι δέσμια ενός όρκου που δόθηκε από χιλιάδες οικογένειες στρατιωτών και κατοίκων του Βυζαντίου πριν εννιά αιώνες -την εποχή του Αλέξιου Α΄ του Κομνηνού. Αυτές οι οικογένειες είναι υποχρεωμένες να στέλνουν κάθε δεύτερη γενιά, από ένα παιδί, σε μια εικοσαετή θητεία στα Μαύρα Λιβάδια. Έναν τόπο - σύνορο που φυλάσσεται από Ακρίτες που προστατεύουν την ανθρωπότητα από μια πιθανή εισβολή. Και η Αλεξάνδρα αδυνατώντας να αφήσει τον άρρωστο αδερφό της να θυσιαστεί, παίρνει τη θέση του και ακολουθεί τους δύο μοναχούς. Έτσι, καταλήγει σ’ έναν άγνωστο πλανήτη και σε μια άκρως στρατοκρατική και απολυταρχική κοινωνία που είναι δομημένη αυστηρά γύρω από το στράτευμα. Μια κοινωνία που ξεκίνησε να υπάρχει από την εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και διατηρεί πολλά απ’ τα χαρακτηριστικά και τις δομές της. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση, με ίντριγκες, συνωμοσίες και κρυμμένες απειλές την ώρα που τεράστιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν έξω από το οχυρό των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια της πορείας της στο στράτευμα, συναντά έναν μεγάλο έρωτα, απρόσμενους συμμάχους και αμείλικτους εχθρούς. Και οι εχθροί δεν είναι μόνο τέρατα... 

 

Ntina Kladaki εγω θελω να ρωτησω ποιο ηταν το ατομο που διαβασε πρωτο το βιβλιο πριν εκδοθει, κ εμπιστευεται τη γνωμη του

Αγνή Σιούλα Ο σύζυγός μου, αλλά και η κόρη μου ταυτόχρονα.

 

Eva Natsi Μετά την ολοκλήρωση του έργου σας, χρειάζεστε μια δεύτερη γνώμη από κάποιο οικείο πρόσωπο πριν προχωρήσει επίσημα στα χέρια του εκδότη;

Αγνή Σιούλα Φυσικά, και όχι μόνο τη γνώμη ενός ανθρώπου. Οι πρώτοι μου αναγνώστες είναι ο σύζυγος και η κόρη μου, οι οποίοι γίνονται συνήθως η αφορμή για να δουλέψω το κάθε μυθιστόρημα τουλάχιστον για έναν ακόμη μήνα και μάλιστα πολύ εντατικά. Έπειτα το στέλνω σε φίλους συγγραφείς, οι οποίοι ως beta readers με βοηθούν κι εκείνοι με τις παρατηρήσεις τους. Στο τέλος, το στέλνω στον εκδότη.

 

Μαρια Τσουρακη Θα ήθελα να ρωτήσω πως αποφάσισατε να δώσει αυτό τον τίτλο στο βιβλίο σας και αν υπήρχε και κάποιος δεύτερος που απορρίφθηκε τελικά?????

Αγνή Σιούλα Στο πρώτο μου μυθιστόρημα, ο τίτλος εμφανίστηκε μόνος του στο τέλος και ήταν η τελευταία φράση της περίληψης του οπισθόφυλλου. Στο δεύτερο βιβλίο, τον γνώριζα από την αρχή, αλλά φλέρταρα και με έναν ακόμη. Σκεφτόμουν το «Τελευταίοι Φύλακες» που έγινε εν τέλει, ο τίτλος του τελευταίου κεφαλαίου των «Μαύρων Λιβαδιών». 

 

Eva Natsi Πείτε μας τη γνώμη σας για την πορεία του βιβλίου και την εξέλιξη του σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Αγνή Σιούλα Είναι δύσκολη εποχή και η οικονομική ύφεση αποτυπώνεται έντονα και στον χώρο του βιβλίου. Κανένα βιβλίο δεν πουλάει όπως κάποτε, κι αυτό θα έχει, σταδιακά, ως αποτέλεσμα να κλείσουν πολλοί εκδοτικοί οίκοι και οι συγγραφείς να μη βρίσκουν βήμα και να χάσουν τη «φωνή» τους. Στην Ελλάδα, ελάχιστοι συγγραφείς μπορούν να ζήσουν από τη συγγραφή και σχεδόν κανείς από όλους τους άλλους δεν αμείβεται πραγματικά για τον κόπο του. Όμως αγαπημένες μου φίλες, το Φανταστικό γνωρίζει μια πρωτοφανή άνθιση παγκοσμίως, και τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, ως κάτι φρέσκο και πολύ διαφορετικό από όσα μέχρι τώρα συνηθίζονταν.

 

 

Ερμιονη Αναγνωστου Η ερώτηση μου στην συγγραφέα είναι...σε πόσο καιρό έγραψε το βιβλίο????

Αγνή Σιούλα Το μυθιστόρημα «Μαύρα Λιβάδια» το έγραφα για σχεδόν τέσσερα χρόνια επειδή δεν μπορούσα να γράψω σε καθημερινή βάση και διότι η ίδια η θεματολογία του βιβλίου ήταν πολύ απαιτητική. Για να προχωρήσω, χρειάστηκε να μελετήσω πάρα πολύ ώστε να μπορώ να στηρίξω την κεντρική, αλλά και τις παράλληλες ιστορίες μου. Και έπειτα από αυτή τη συσσώρευση γνώσεων, έπρεπε να τιθασεύσω την πένα μου. Να μη βάλω τίποτα περιττό, τίποτα πομπώδες και κουραστικό εντός του βιβλίου. Εξάλλου, πρέπει να σας πω πως έχτισα έναν κόσμο από την αρχή και έπρεπε να τον κάνω όσο πιο πειστικό και κατανοητό γινόταν, να ξέρω τα πάντα γύρω από αυτόν, αλλά να παραθέσω μόνο όσα χρειάζονταν για να γίνει οικείος και στους αναγνώστες. 

 

Eva Natsi Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της λογοτεχνίας, με τη μορφή του χειροπιαστού βιβλίου και όχι των e-books; Πιστεύετε πως ο κόσμος θα συνεχίσει να βρίσκει τρόπους να διαβάζει παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει;

Αγνή Σιούλα Σας έχω πει ήδη πως, είμαι ακαδημαϊκή βιβλιοθηκονόμος. Αυτό που με ρωτάτε απασχολεί όλη τη βιβλιοθηκονομική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό θα σας πω ότι, όχι μόνο είμαι αισιόδοξη για το μέλλον, αλλά και τη συνέχεια της λογοτεχνίας μιας και μιλάει κατευθείαν στην ψυχή μας δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ονειρευτούμε, αλλά δε φοβάμαι επίσης ότι το βιβλίο θα εκλείψει. Ακούστε. Ο Umberto Eco είπε κάποτε πως το βιβλίο ταιριάζει στο χέρι μας. Ταιριάζει ακριβώς όπως το μαχαίρι. Σκεφτείτε: Το μαχαίρι δεν εξαφανίστηκε, παρόλο που στη διάρκεια πολλών αιώνων, έχουν ανακαλυφθεί ένα σωρό όπλα ή εργαλεία. Το μαχαίρι εντούτοις, συνεχίζει να υπάρχει. Έτσι και το βιβλίο. Έγινε κάποια στιγμή, πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, ηλεκτρονική συσκευή e-books που μέσα της χωράνε πλέον πολλά βιβλία. Αλλά δεν περπάτησε, γιατί δε μύριζε βιβλίο. Ίσως κάποτε οι συσκευές ανάγνωσης να γίνουν κοινώς αποδεκτές, αλλά και πάλι θα έχουν το σχήμα του βιβλίου –γιατί απλά, αυτό ταιριάζει στο χέρι μας.

 

Agaph Georgiadou Θα ηθελα να ρωτησω απο που εμπνευστηκε το τιτλο του βιβλιου κ ποιος διαλεξε το υπεροχο εξωφυλλο?

Αγνή Σιούλα Αγαπητή κυρία Γεωργιάδου, αν υπήρχαν εξωγήινα λιβάδια θα ήταν μαύρα, γιατί οι εξωπλανήτες βρίσκονται σε συστήματα με δύο άστρα. Έτσι, αν υπήρχαν λιβάδια, για να μπορέσουν να απορροφήσουν το φως σε πολλά μήκη κύματος θα έπρεπε να έχουν πολύ σκούρο χρώμα. Μαύρα Λιβάδια λοιπόν, είναι το όνομα του πλανήτη, αλλά και του στρατιωτικού οχυρού των ανθρώπων που η ηρωίδα πηγαίνει να καταταγεί.

Όσο για το εξώφυλλο, είναι δημιουργία του γραφίστα Βασίλη Υψηλού που συνεργάζεται με τις εκδόσεις Λυκόφως και αποτελεί την τρίτη πρόταση που μας έκανε ο Βασίλης μετά από συζήτηση. Μου άρεσε πολύ όχι μόνο το εξώφυλλο, αλλά και η συνεργασία με τον Βασίλη Υψηλό που το δημιούργησε αφού πρώτα γνώρισε το περιεχόμενο του βιβλίου –κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο στον εκδοτικό χώρο και δείχνει μεγάλο επαγγελματισμό. 

 

Eva Natsi Συγγραφή και παράλληλη εργασία. Πόσο εφικτό μπορεί να είναι για έναν συγγραφέα αυτός ο συνδυασμός χωρίς τις ανάλογες συνέπειες αντίστοιχα γνωρίζοντας ότι η συγγραφή "επιβάλλει" καθαρό μυαλό και ένα είδος ηρεμίας από οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες;

Αγνή Σιούλα Ας πάρουμε για παράδειγμα μια οποιαδήποτε εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα. Δουλεύει ένα οκτάωρο την ημέρα περίπου, και έχει και παιδιά που πρέπει να φροντίσει. Οι δουλειές του σπιτιού θεωρούνται, βάσει του κατεστημένου που υπηρετεί η κοινωνία μας, αποκλειστικά δικές της. Όταν ο σύζυγος ή το παιδί κάνει κάποια από αυτές, θα γυρίσει με περισσή περηφάνια και θα πει ότι: «Έκανα τις δουλειές για το χατίρι της. Ή έκανα τις δουλειές της». Γιατί βλέπετε, οι δουλειές του σπιτιού θεωρούνται αποκλειστικό μέλημα και κύρια ευθύνη των γυναικών. Τα υπόλοιπα που θα σας πω, μπορείτε να τα υποθέσετε μόνες σας. Αν ήμουν άντρας, ακόμη και πατέρας, θα είχα γράψει στην ηλικία που βρίσκομαι, τουλάχιστον δεκαπέντε μυθιστορήματα. Ως γυναίκα, μητέρα και εργαζόμενη κατάφερα να γράψω μόνο δύο και να λάβω μέρος σε ένα συλλογικό έργο. Αυτό νομίζω, τα λέει όλα. Και ας κάποιοι με θεωρούν τυχερή, γιατί η οικογένειά μου, μου συμπαραστέκεται και μου δίνει την «απαιτούμενη άφεση αμαρτιών» για να μπορώ περιστασιακά να δοθώ με ηρεμία στη συγγραφή.

 

Penny Avgeri Κυρία Σιούλα συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας!Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες διαβάζοντάς το?

Αγνή Σιούλα Αγαπητή κυρία Αυγέρη, αποπειράθηκα να ψηλαφίσω θέματα όπως: η οικογένεια, η φιλία, η συμβίωση, η ενότητα και η πίστη στους ανθρώπους και ο αληθινός έρωτας. Μάλιστα, αν στο πρώτο μου μυθιστόρημα ασχολήθηκα με τη σχέση μάνας και παιδιών, σ’ αυτό προσπαθώ να αποτίσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο πρόσωπο του πατέρα. Στην ουσία όμως, το εφαλτήριο για να γράψω αυτό το μυθιστόρημα ήταν η βιωματική πίστη μου στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και στην εν δυνάμει ικανότητά μας να διατηρούμε την ψυχή μας εν μέσω του πανικού και του τρόμου. Οι άνθρωποι αποκαλύπτουν την πραγματική τους φύση σε ακραίες και πιεστικές συνθήκες και ο πόλεμος –ως τέτοια συνθήκη- δείχνει τις αντοχές και τα όρια του καθενός μας. Εκεί φαίνεται η σε εισαγωγικά «ανδρεία» που δεν είναι μόνο χάρισμα ή ιδιότητα των ανδρών. Εκεί αναδεικνύεται η δύναμη της αγάπης και της φιλίας, η ικανότητα της αυτοθυσίας, η πίστη στο «Όλον», στην ενότητα, στην οικογένεια και στη ζωή. Κι εκεί αποκαλύπτεται, ποιος είναι τελικά «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος!» 

 

Eva Natsi Αγαπημένα βιβλία όπως και αγαπημένοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;

Αγνή Σιούλα Θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω λεπτομερώς, γιατί θα έπρεπε να γράψω πολλές σελίδες και πάλι θα ξεχνούσα πάρα πολλά βιβλία και αξιόλογους συγγραφείς. Γι’ αυτό, το μόνο που θα δηλώσω είναι πως αγαπώ πολύ τη γραφή Ελλήνων συγγραφέων του φανταστικού που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι πλέον προσωπικοί μου φίλοι και φίλες, ή πρόκειται να συνεργαστώ μαζί τους ή συνεργάστηκα στη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες της γιαγιάς Ιτιάς».

 

 

Μαρία Κόντου Θα ήθελα να ρωτήσω ποιές ήταν οι πρώτες της εμπειρίες ως αναγνώστρια και ποιά βιβλία την έκαναν να αγαπήσει το βιβλίο και να ξεκινήσει και η ίδια τη συγγραφή;

Αγνή Σιούλα Τα πρώτα βιβλία που θυμάμαι να διάβασα είναι αυτά που λίγο ή πολύ διάβαζαν όλοι οι συνομήλικοί μου. Με κυριότερα, το "Χωρίς οικογένεια" και όλη τη σειρά του Ιουλίου Βερν. Αλλά η συγγραφή δεν προέκυψε από εκεί. Είναι καρπός -ενδεχομένως - του τρόπου που μεγάλωσα. Με μια γιαγιά "παραμυθού" και μια μητέρα που ανταγωνιζόταν επί ίσοις όροις την πεθερά της .

 

Eva Natsi Θεωρείτε πως η φαντασία, οι εμπειρίες και το ταλέντο είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στην συγγραφή ενός βιβλίου ή επιβάλλεται και μια περισσότερο μόρφωση ώστε να είναι δεδομένη και η επιτυχία;

Αγνή Σιούλα Πρέπει να σας πω, ότι η Φανταστική λογοτεχνία είναι πολύ απαιτητικό είδος. Δε γράφεις μόνο με γνώμονα τα ανθρώπινα συναισθήματα, τις ιδέες και τα «πιστεύω» σου ή χρησιμοποιώντας γνωστά μοτίβα τόπων και χρόνων για να πλάσεις τις ιστορίες σου. Απαιτεί τεράστια έρευνα που πρέπει να γίνει από πριν ή και παράλληλα με τη συγγραφή, ενώ κατά περίπτωση θα πρέπει αν δεν έχεις, να αποκτήσεις και ειδικές επιστημονικές γνώσεις ζητώντας τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων. Όχι για να τις πετάξεις μέσα στο βιβλίο και να κουράσεις ή να κάνεις επίδειξη γνώσεων. Αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία. Οι γνώσεις σού χρειάζονται για να πατάς γερά στα πόδια σου και να στηρίζεις την ιστορία σου σε στιβαρά θεμέλια και όχι σε γενικότητες. Και αυτές οι ειδικές, επιστημονικές γνώσεις, αλλά και οι γενικές είναι πάντα προαπαιτούμενες. Εν ολίγοις, ο συγγραφέας πρέπει να προσπαθεί να είναι ή να γίνει homo universalis, δηλαδή πανεπιστήμονας. Διαφορετικά, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα λάθη θα κάνει, πόσο θα εκτεθεί και σε πόσες παγίδες θα πέσει μέσα. Αλλά κυρίως πρέπει να μιλάει καλά ελληνικά, ή να προσπαθεί να τα βελτιώσει όσο περισσότερο μπορεί, γιατί η συγγραφή λογοτεχνίας απαιτεί, εκ φύσεως, χειρουργική ακρίβεια στην έκφραση.

 

Ντινα Κυργιακου Οταν τελειώνει ενα βιβλιο ποιος το πρωτο διαβάζει;
Πως αποφασίσατε να γράψατε το συγκεκριμένο βιβλιο;

Αγνή Σιούλα Ο σύζυγος και η κόρη μου. Αλλά δεν περιμένουν να το τελειώσω. Είναι ανυπόμονοι και το διαβάζουν εν εξελίξει. Αποφάσισα δε να το γράψω, μερικά χρόνια πριν, με το που μου ήρθε η κεντρική ιδέα. Ήταν τόσο έντονη και γεμάτη δυνατές εικόνες, που δε θέλησα να περιμένω ή να την αφήσω στην άκρη για αργότερα. Έτσι, άρχισα σχεδόν αμέσως να σχηματίζω τον σκελετό και να δημιουργώ τους κεντρικούς ήρωες. 

 

 

Eva Natsi Έμπνευση. Υπάρχουν στιγμές που σε ανύποπτο χώρο και χρόνο απρόοπτα χτυπάει το καμπανάκι; Τι γίνετε όταν έρθει απρόσμενα και σας βρει μακριά από τον προσωπικό σας χώρο;

Αγνή Σιούλα Έχω ένα μικρό σημειωματάριο στην τσάντα μου και έναν στυλό. Αν όμως είμαι με φίλους ή την οικογένειά μου, για να μην απομονωθώ, βγάζω το σημειωματάριο και γράφω μόνο τις λέξεις κλειδιά που θα επαναφέρουν στον κατάλληλο χρόνο τις σκέψεις ή την έμπνευση. Μη νομίζετε όμως πως τα καταφέρνω καλά, παρά τα όσα σας λέω. Πάντα με παίρνουν είδηση, ακόμη και αν δε βγάλω το μπλοκάκι μου. Η οικογένειά μου λέει πως όταν αυτό μου συμβαίνει, δείχνω σαν χαμένη και τότε μου ζητάνε να επιστρέψω στη γη.

 

Αφροδίτη Κρεμμύδα  Θέλω να σας ρωτήσω :Υπάρχουν σήμερα κορίτσια σαν την Αλεξάνδρα την:ηρωίδα σας;

Αγνή Σιούλα Μα φυσικά κυρία Αφροδίτη. Είναι όλες οι κόρες μας,που πρέπει να τις ενδυναμώσουμε και να τις ισχυροποιήσουμε ώστε να γίνουν αγωνίστριες 

 

Eva Natsi Προσωπικά βιώματα και εμπειρίες παίρνουν θέση στην γραφή σας; Και αν ναι πόσο εύκολο είναι να εκτίθεται κάτι προσωπικό δικό σας δημόσια;

Αγνή Σιούλα Συνήθως είναι γεγονότα που με γοήτευσαν, μου κίνησαν την περιέργεια, με πλήγωσαν ή που μου έκαναν απλώς εντύπωση. Άλλες φορές είναι ιστορίες τρίτων που με συγκίνησαν, μα κάποιες φορές, πολύ λίγες, περιγράφω αγαπημένους εκλιπόντες εν είδει μνημόσυνου. Και δεν είναι εύκολο να εκτίθεσαι, αλλά όταν αυτό συμβαίνει, συνοδεύεται από κάτι που μοιάζει με ανακούφιση.

 

Litsa Labrakopoulou Γιατί είναι μαύρα τα λιβάδια;

Αγνή Σιούλα Αν υπήρχαν εξωγήινα λιβάδια θα ήταν μαύρα, γιατί οι εξωπλανήτες βρίσκονται σε συστήματα με δύο άστρα. Έτσι, αν υπήρχαν λιβάδια, για να μπορέσουν να απορροφήσουν το φως σε πολλά μήκη κύματος θα έπρεπε να έχουν πολύ σκούρο χρώμα. Μαύρα Λιβάδια λοιπόν, είναι το όνομα του πλανήτη, αλλά και του στρατιωτικού οχυρού των ανθρώπων που η ηρωίδα πηγαίνει να καταταγεί. Αλλά στο "μαύρα" υπάρχει μια ισχυρή αλληγορία. Ένα σχόλιο για τον "πόλεμο" τον οποίο ζούμε, και οι νέοι μας κυρίως καλούνται να πολεμήσουν. 

 

Eva Natsi Ελεύθερος χρόνος; Και πως αξιοποιείται;

Αγνή Σιούλα Αυτός ο ελάχιστος που χρειάζομαι για να γράφω και τον διεκδικώ η ίδια, αλλά που ταυτόχρονα μου τον παραχωρεί η οικογένειά μου. Αλλά και εκείνος που περνώ μαζί τους και είναι ο πλέον ανεκτίμητος.

 

Δήμητρα Καούνα Το άλογο συμβολίζει κάτι συγκεκριμένο; Μου θυμίζει πτερόεσσα ψυχή. Έχει το βιβλίο κάποια σχέση με αυτό;

Αγνή Σιούλα Όταν θα διαβάσετε το βιβλίο θα διαπιστώσετε πως οι ακρίτες -άντρες και γυναίκες- πολεμούν χρησιμοποιώντας άλογα και αρχαία όπλα, γιατί σ' αυτόν τον άγνωστο και ανοίκειο τόπο που καλούνται να φυλάξουν, δεν μπορεί να λειτουργήσει κανένα τεχνολογικό επίτευγμα. Και ναι, η χρήση του αλόγου συμβολίζει κάτι: Ακόμα και αν δεν έχουμε τα όπλα για να πολεμήσουμε αυτό που σήμερα αντιμετωπίζουμε, θα τα βρούμε κοιτάζοντας στο παρελθόν μας. Εντούτοις, ο συμβολισμός που βρήκατε στην εικόνα είναι υπέροχος! Γι' αυτό είμαι της άποψης, ότι όταν ένα βιβλίο φεύγει από τα χέρια του συγγραφέα, είναι αυθύπαρκτο και επικοινωνεί μόνο του με τους αναγνώστες του. 

 

Eva Natsi Τελειώνετε συγγραφικά ένα βιβλίο...και ολοκληρωμένο πλέον στα χέρια σας εσείς από τη θέση του αναγνώστη έχει υπάρξει φορά που σας έβαλε στη διαδικασία να σας κάνει να σκεφτείτε, να αναλογιστείτε ,να γίνετε πιο ώριμος κατά κάποιο τρόπο από αυτό το οποίο εσείς ο ίδιος δημιουργήσατε;

Αγνή Σιούλα Αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση που μπορεί να απευθύνει κανείς σε κάποιον που γράφει! Έχετε δει πλήρως την εικόνα. Ναι, συμβαίνει και ξέρετε γιατί; Η κάθε ιστορία που γράφουμε απαιτεί και διεκδικεί εξαρχής το «αυθύπαρκτο» της ύπαρξής της. Και σε μάχεται μαζί με τους ήρωές σου που θέλουν να αποκτήσουν τη φωνή τους και να ακουστούν πάνω από τους άλλους. Και ξέρετε, το κάνουν όλοι τους. Καλοί ή κακοί, σημαντικοί ή ασήμαντοι επιζητούν να ζωντανέψουν και τελικά το καταφέρνουν. Μη με θεωρήσετε μεταφυσικό ψώνιο, γιατί δεν είμαι, αλλά συχνά και προς το τέλος της ιστορίας οι ήρωές μου με οδηγούν, με διδάσκουν και με πηγαίνουν εκεί πού εκείνοι θέλουν. Αλλά αυτό που λέτε, συμβαίνει κυρίως όταν τυπωθεί το βιβλίο. Ξέρετε, από την ώρα που το στέλνεις στον εκδότη και εγκρίνεται περνάει κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να εκδοθεί. Και σ’ αυτό το διάστημα ο συγγραφέας αποστασιοποιείται από το δημιούργημά του, κόβεται ο ομφάλιος λώρος και το βιβλίο παύει να είναι δικό σου. Είναι πλέον αυθύπαρκτο και έτοιμο να μιλήσει σε όλους. Και φυσικά μιλάει και σε εμένα με τρόπο και λόγια που δεν αναγνωρίζω ως δικά μου.

 

Eleni Chamilaki ποσο συναρπαστικο ειναι το ταξιδι για ενα συγγραφεα διαβαζοντας το δικο του εργο, γνωριζοντας την ιστορια απο την αρχη μεχρι το τελος?

Αγνή Σιούλα Εκ των υστέρων είναι συναρπαστικό/ Στην πορεία όμως βιώνεις πολλά και διαφορετικά συναισθήματα που ποικίλουν και κινούνται ανάμεσα στον μεγάλο ενθουσιασμό και την έμπνευση, μέχρι την απογοήτευση και την απραξία.

 

 

Eva Natsi Τι θεωρείτε επιτυχία για εσάς από το αναγνωστικό κοινό σε κάθε δημιούργημα σας;

Αγνή Σιούλα Όταν με πλησιάζουν και μου μιλάνε για το βιβλίο. Αλλά κυρίως, όταν σεμνοί και μετριόφρονες άνθρωποι ξεπερνούν την ντροπαλότητά τους και μου μιλάνε ή μου γράφουν. Ακόμη θυμάμαι μια κοπελίτσα που με πλησίασε στο fantasmagoria και έτρεμε, αλλά κατάφερε να μου πει ψελλίζοντας ότι με ευχαριστεί για το «Έρχονται με την ομίχλη», γιατί της έδειξε έναν νέο κόσμο. Τότε της είπα, να μη με ντρέπεται γιατί δεν είμαι τίποτα σπουδαίο. Απλώς μια μαμά και εργαζόμενη που γράφει γιατί θέλει να μιλήσει στους πολλούς. Στη συνέχεια γνωριστήκαμε περισσότερο και κρατήσαμε επαφή. Δε μπορείτε να φανταστείτε, τι εξαιρετική νέα γυναίκα είναι! Αυτό είναι επιτυχία για μένα. Να μπορώ να ακουστώ από τέτοιους όμορφους ανθρώπους. 

 

Madalena Io Θα ήθελα να ρωτήσω και εγώ με ποιο άλλο στυλ γραφής θα ήθελε να ασχοληθεί πχ αστυνομικό, παιδικό

Αγνή Σιούλα Αγσπητή Μανταλένα, μόνο με αυτό της φανταστικής λογοτεχνίας. Στην ουσία είναι λογοτεχνία με ένα επιπλέον αβαντάζ. Την αλληγορία και τον συμβολισμό που σου επιτρέπουν να πεις με ευχάριστο τρόπο, μέσω της μυθοπλασίας, πράγματα που απασχολούν όλους τους ανθρώπους χωρίς να οδηγηθείς στην κοινοτυπία ή να γίνεις κουραστική.

 

 

Eva Natsi Ο κάθε ήρωας του βιβλίου σας, έχει κατά κάποιο τρόπο δρομολογηθεί στον χαρακτήρα του εξ'αρχης ή στην πορεία οι ανατροπές και οι απρόοπτες εξελίξεις επηρεάζουν και γίνονται και οι ανάλογες εναλλαγές;

Αγνή Σιούλα Ο κάθε βασικός μου ήρωας έχει ένα βιογραφικό από την αρχή, πριν να αρχίσω τη συγγραφή. Ένα κείμενο που λέει τι άνθρωπος είναι, ποια είναι τα χαρίσματα και ποια τα ελαττώματά του και τι περίπου έζησε και πώς. Όμως στην πορεία όσο και αν προσπαθώ να τους κρατώ σταθερούς και υπάκουους, πάντα μα πάντα επαναστατούν προσπαθώντας να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της ιστορίας. Έτσι εξελίσσονται και μέσα από τις ανατροπές της ιστορίας, που αναφέρετε, γίνονται πιο άμεσοι και αυθεντικοί, πιο αληθινοί. Αλλά υπάρχουν και φορές που πρέπει κι εγώ να κάνω πίσω, γιατί το μυαλό μου παγώνει και δεν μπορώ να συνεχίσω. Αυτό συμβαίνει όταν προσπαθώ να τους βάλω να κάνουν κάτι που δεν ταιριάζει στην προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία τους.

 

Olga Trifonidou Αγνη θα ήθελα να μάθω εάν φτιάχνεις πρώτα την ιστορία και δημιουργείς του χαρακτήρες που ταιριάζουν ή πρώτα τον χαρακτήρα και φτιάχνεις την ιστορία γύρω απ'αυτόν;

Αγνή Σιούλα Καλησπέρα Όλγα! Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, αλλά εγώ μαζί με την κεντρική ιδέα της ιστορίας, έχω ταυτόχρονα και τους βασικούς μου ήρωες που συνήθως είναι περισσότεροι από τέσσερις και δεν είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι, ώστε η ζυγαριά να μη γέρνει μόνο από μία πλευρά.

 

Eva Natsi Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο υποψήφιο συγγραφέα που θέλει να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα μέσα από τον χώρο του βιβλίου;

Αγνή Σιούλα Ειλικρινά δεν είμαι βέβαιη για το τι πραγματικά μπορώ να του / της πω. Αισθάνομαι μάλλον αναρμόδια να δίνω συμβουλές. Το μόνο που μου έρχεται, είναι ότι θα πρέπει να διαβάζει πάρα πολύ, να δουλεύει σκληρά, να επιζητά διαρκώς τη γόνιμη κριτική (όχι μόνο το τι είναι λάθος, αλλά και το πώς είναι το σωστό) και να συνεχίσει μέχρι να αισθανθεί πραγματικά έτοιμος / έτοιμη. Να πατάει γερά στα πόδια του! Και κυρίως να μη βιαστεί και οδηγηθεί σε δύσβατα εκδοτικά μονοπάτια.

 

Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη Θα ηθελα να σας ρωτησω, τι σας ευχαριστει περισσοτερο, τι ειναι πιο συναρπαστικο σαν ταξιδι , το γραψιμο ή το διαβασμα;;; καποιοι υποστηριζουν πως κατα την περιοδο που γραφουν δεν μπορουν να διαβαζουν βιβλια αλλων συγγραφεων, το πιστευετε κι εσεις αυτο;;

Αγνή Σιούλα Νομίζω πώς είναι το γράψιμο -τουλάχιστον για μένα. Και ναι, διαβάζω άλλους συγγραφείς, αλλά στα διαλείμματα. Τότε δηλαδή που κάτι δε ρέει καλά στην ιστορία μου και σταματώ για λίγο για να πιάσω το νήμα από την αρχή. Φροντίζω όμως, εκείνο που διαβάζω να μην είναι συγγενές ως είδος και με επηρεάσει 

 

Eleni Chamilaki Εχει πιστευετε η οικονομικη κριση, επιρεασει την αγορα βιβλιου, αλλα παρολο αυτα ο κοσμος διαβαζει περισοτερο για να ξεχναει τα δικα του προβληματα?

Αγνή Σιούλα Ναι, αγαπητή Ελένη. Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολύ την αγορά του βιβλίου. Αλλά ως αναγνώστριες διαβάζοντας, θα πρέπει όχι μόνο να ξεχνάμε τα προβλήματά μας, αλλά κατά περίπτωση να αφυπνιζόμαστε και να καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μας συμβαίνει.

 

Penny Avgeri Σας ενοχλεί η αρνητική κριτική;;;;Πότε σας αρέσει να γράφετε καλύτερα,το χειμώνα ή το καλοκαίρι;;

Αγνή Σιούλα Όχι, δε με απασχολεί καθόλου. Αν δεν τους αρέσω, μπορούν να μη με διαβάζουν. Αναφορικά με την εποχή, είμαι παιδί του χειμώνα. Για κάποιον λόγο -ενδεχομένως επειδή λόγω του κρύου κλεινόμαστε πιο πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, γράφω περισσότερο τότε. 

 

Eleni Tsobani Ποιος διαβάζει πρώτος το βιβλίο σας μόλις εκδοθεί;

Αγνή Σιούλα Μόλις εκδοθεί; Δεν είμαι βέβαιη. Αλλά μάλλον η μητέρα μου που δε θέλει να το διαβάσει πριν να είναι έτοιμο, κάποιοι φίλοι, αλλά και αναγνώστες που αγαπούν τη γραφή μου ή το είδος. 

 

Maria Papoutsa Με τι ειδος μουσικη θα ντυνατε τα Μαυρα Λιβαδια!!

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Μαρία, το είδατε το βίντεο του βιβλίου; Μάλλον με επική, αλλά εντός του βιβλίου υπάρχει μια σκηνή που η ηρωίδα χορεύει σ' έναν επίσημο χορό με τον εκπαιδευτή της στην τοξοβολία. Εκεί αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο ταγκό, το Querer. Δείτε όμως και το βίντεο στο youtube για να καταλάβετε τι εννοώ με τον όρο επική. 

 

 

Μαρία Κόντου Τί γνώμη έχετε για τις μεταφορές βιβλίων στο σινεμά ή στην τηλεόραση; Εσείς θα συμφωνούσατε για κάποιο βιβλίο σας να γίνει ταινία και με τί κριτήρια;

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Μαρία, ναι θα συμφωνούσα με τον όρο να συμμετέχω στη συγγραφή του σεναρίου.

 

Ελένη Μπόιτση Από τί εμπνέεστε κυρίως για το θέμα των βιβλίων;

Αγνή Σιούλα Από πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου, αλλά και από την ελληνική παράδοση. Είναι δηλαδή σχόλια της πραγματικότητας εμποτισμένα με τη μαγεία του φανταστικού. Αλλά η παράδοση είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που εγώ θεωρώ συγγραφική κατάθεση. Στο πρώτο μυθιστόρημα εμπνεύστηκα από την παραλογή του "νεκρού αδερφού", ενώ στο δεύτερο από το "έπος του Διγενή Ακρίτα" και το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη "Βρικόλακας". 

 

Maria Misse  η δικη μου ερωτηση ειναι, μια και ειστε συγγραφεας οταν διαβαζετε βιβλια αλλων ποσο απαιτιτικη ειστε ως προς το θεμα του εκαστοτε βιβλιου;

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Μαρία είμαι πολύ απαιτητική με την ακρίβεια των λέξεων, με τη γραμματική, το συντακτικό, αλλά κυρίως με τη ροή και την πλοκή. Αλλά όχι με το θέμα. Αν ένα βιβλίο είναι καλογραμμένο και προσεγμένο, είναι ελκυστικό ακόμη κι αν το θέμα του μοιάζει κοινότοπο 

 
Litsa Labrakopoulou Νιωσατε κάποια στιγμή ότι στερεψατε από ιδέες;

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Λίτσα, δεν έχω νιώσει να στερεύω από ιδέες. Αλλά έχω νιώσει βαλτωμένη. Να μην μπορώ να συνεχίσω την ιστορία, να μην ταιριάζει κάτι και να μην μπορώ να το βρω. Αλλά ευτυχώς, αυτό μου συνέβη λίγες φορές και για μικρό χρονικό διάστημα.

 

Martha Vlachogianni Θα γράφατε κάποια στιγμή παιδικό βιβλίο?

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Μάρθα, αυτό δεν το αποκλείω. Ίσως όταν αποκτήσω εγγόνια να το κάνω

 

Βίκυ Τερζίδου  Πόσο σημαντικό είναι για κάποιον συγγραφέα να έχει διαβάσει ο ίδιος πολύ πριν συγγράψει; Είναι έμφυτο το ταλέντο ή μπορεί να καλλιεργηθεί;

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Βίκυ, το να έχει διαβάσει πολύ είναι η απολύτως απαραίτητη συνθήκη για να μπορεί να εκφράσει ό,τι θέλει. Από εκεί και πέρα, σαφώς υπάρχει η κλίση. Αυτό που λέμε ταλέντο. Αλλά ανάμεσα στο ταλέντο και σε ένα ολοκληρωμένο και καλό βιβλίο, στέκεται η πολλή δουλειά που πρέπει να καταθέσει αυτός που θέλει να γίνει συγγραφέας. Να μη φοβάται να διορθώσει, να σβήσει, να στραπατσαριστεί. 

 

Βίκυ Τερζίδου Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα και θα θέλατε να μας προτείνετε; Τι διαβάζετε τώρα;

Αγνή Σιούλα Αγαπητή Βίκυ, την προηγούμενη εβδομάδα διάβασα για δεύτερη φορά το βιβλίο του φίλου μου Γιώργου Γιώτσα, "Κάτω από το κρεβάτι" που τον βοήθησα και με την επιμέλεια, και το "Άκου νεοέλληνα" του Αβέρκιου Λουδάρου. Αυτή τη στιγμή διαβάζωι το "Little Steps to Hell" της Μαρίας Ροδοπούλου και της Φράνσης Παπουτσάκη. 

 

ιωάννα κωστοπούλου  Θα ήθελα να ρωτήσω το κόκκινο άλογο τι συμβολίζει για την ίδια ...

Αγνή Σιούλα Το χρώμα δεν είναι συμβολικό αγαπητή Ιωάννα. Στην ιστορία, η Αλεξάνδρα διαλέγει απλώς ένα κόκκινο άλογο. Το γεγονός όμως πως χρησιμοποιούν άλογα και αρχαία όπλα έχει τον συμβολισμό του -πέρα από το γεγονός ότι δένει με την ιστορία.Είναι εν ολίγοις ένας τρόπος για να πω, πως όταν οι καταστάσεις είναι πιεστικές και αντιμετωπίζουμε μία μεγάλη κρίση, καλό είναι να επιστρέφουμε στα εφόδια, όπλα ή γνώσεις του παρελθόντος μας 

 

Eva Natsi Ποιο είναι το ΜΟΤΟ που ακολουθείτε; Η τελευταία λέξη δικιά σας!

Αγνή Σιούλα Φώτισε το σκοτάδι σου, πριν σου επιβληθεί η νύχτα! 

Μαύρα Λιβάδια / Αγνή Σιούλα

 

Ερχονται με την ομίχλη

Αριθμός Σελίδων: 615
Οπισθόφυλλο

Μέσα στο όνειρο ο Κωνσταντίνος καλεί την αδελφή του. Το κάλεσμά του θυμίζει τραγούδι. Αλλά είναι προειδοποίηση… Τα δυο αδέρφια είναι μέρος ενός σχεδίου που τους υπερβαίνει.
Από μικρή η Αρετή βασανιζόταν από τρομακτικά οράματα. Στα δώδεκά της, έχοντας χάσει πατέρα και αδερφό, καταφεύγει με τη μητέρα της στο σπίτι της γιαγιάς σ’ ένα μικρό χωριό της παραμεθορίου. Στα δεκάξι της φαίνεται να έχει ορθοποδίσει, και τότε αρχίζουν τα καλέσματα του αδερφού, που την προειδοποιεί γι’ αυτό που έρχεται…
Αρχικά αντιμετωπίζει το όνειρο ως αποκύημα της φαντασίας της. Όταν όμως ερωτεύεται τον Βλαδίμηρο, η ευτυχία της μοιάζει θνησιγενής· γιατί οι εφιάλτες που την κατέτρυχαν μικρή εισβάλλουν ταυτόχρονα με τον έρωτα στη ζωή της.
Έπειτα ο αγαπημένος της εξαφανίζεται κι αυτή αποφασίζει πως πρέπει να αγνοήσει τον πόνο της απόρριψης και να αντιμετωπίσει με όλες της τις δυνάμεις αυτούς που παραμονεύουν στο σκοτάδι κι έρχονται με την ομίχλη…

 

 Μαύρα Λιβάδια
Ένας όρκος - Ένας στρατός - Ένα σύνορο

Εννιά αιώνες πριν, χιλιάδες οικογένειες έδωσαν έναν Όρκο Αίματος,
δεσμεύοντας ένα παιδί κάθε δεύτερης γενιάς, σε μια εικοσαετή θητεία στα Μαύρα Λιβάδια. Εκεί που ο θάνατος ελλοχεύει και θα μας επισκεφτεί, αν οι ακρίτες δε θυσιάσουν τα νιάτα τους και ενίοτε τη ζωή τους στη φύλαξη των συνόρων!

Η Αλεξάνδρα Βάγια είναι μια δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια που κάνει όνειρα και σχεδιάζει το μέλλον της. Μέχρι που ανακαλύπτει ότι, ο μικρός της αδερφός είναι δέσμιος του όρκου. Τότε για να τον σώσει, αποφασίζει να καταταγεί στη θέση του.

Ένα μυθιστόρημα επικής φαντασίας, εμπνευσμένο απ’ το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Βρικόλακας» και το έπος του Διγενή Ακρίτα