ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Nα ο πατέρας σου Βαγγελάκη", ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΙΩΤΟΥ, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, με την ματιά της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

   Όταν οι αλήθειες της ζωής συναντούν το ιδανικό ιστορικό πλαίσιο για να καθηλώσουν με την δυναμική τους, ψυχική και ηθική, το αριστουργηματικό μυθιστόρημα “Να ο πατέρας σου Βαγγελάκη” της Μαρίας Χανιώτου, έρχεται για να διδάξει, ότι οι κακουχίες στην ζωή ξεπερνιούνται, όταν υπάρχουν πραγματικές αξίες, που κρατούν την φλόγα ζωντανή και βοηθούν τον άνθρωπο να κοιτάξει μπροστά και ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο δυνατός επιβιώνει, με όπλα του την ελπιδα, την δύναμη και την αισιοδοξία! 

   Τεσσάρων χρονών, ο μικρός Βαγγελάκης γνωρίζει τον πατέρα του, μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας του ίδιου, στον πόλεμο της Μικράς Ασίας του 1923. Τα συναισθήματα του μικρού δυνατά, ανάμεικτα. Νιώθει αδύναμος να τα διαχειριστεί. Τελικά η φαντασία του στάθηκε αδύναμη να οραματιστεί, ποιός πραγματικά, ήταν αυτός ο άγνωστος γιαυτόν, πατέρας και πώς αυτός ο άνθρωπος θα δώσει την συγκατάθεσή του στην συνέχεια, ο μικρός Βαγγελάκης, ν΄απομακρυνθεί αναγκαστικά από το σπίτι και να γίνει ο μοναδικός βιοποριστικός παράγοντας για την οικογένειά του, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο στους μεγάλους να κανονίζουν για την τύχη του! 
  
   Χωρίς να έχει καν το δικαίωμα του αντίλογου, ο 11χρονος Βαγγέλης, χωρίς το πρέπον πατρικό ενδιαφέρον και την μητρική αγάπη από μια μητέρα άτεγκτη και σκληρή, σηκώνει στις άμαθες πλάτες του, ένα βάρος δυσανάλογο της ηλικίας του. Η πολυμελής οικογένειά του δεν μπορεί να καλύψει το κενό της ψυχής του, κάθε φορά που επιστρέφει στο σπιτικό του. Παγωνιά και ψυχρότητα, διαδέχεται την ήδη ταλαιπωρημένη ψυχή του! Και είναι αφύσικη αυτή η παγωνιά, να φωλιάζει σε μια αθώα παιδική ψυχή.

“ Στέρφα η μητρική αγάπη, ανύπαρκτος ο πατέρας” 

 πολυ εύστοχα γράφει η Μαρία Χανιώτου! 

   Ακολουθούμε την πολύπαθη πορεία της ζωής του Βαγγελάκη- μία αληθινή ιστορία που στιγμάτισε την ψυχή του- σε μια επώδυνη για τους Έλληνες, ιστορική περίοδο. Άνισος ο αγώνας για επιβίωση, όταν έχεις να πολεμήσεις το θεριό της υποτίμησης και του εξευτελισμού! Κατοχή, εμφύλιος, αδελφοκτόνος αλληλοσπαραγμός! Απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με τον πόνο τους, το αίμα τους αλλά και με τις χαρές και τις λύπες τους, γίνονται οι ήρωες εκείνοι, που επωμίζονται όλες τις κακουχίες μιας Ελλάδας που ψυχορραγεί, αλλά ποτέ δεν σκύβει το κεφάλι! Μέσα από την μαυρίλα και την καταχνιά ψάχνουν να βρούν εκείνα τα μικρά και τ΄ασήμαντα, που ρίχνουν φως και ξαστερώνουν την καταχνιά της ψυχής τους! 

   Η Αντωνία, ο Βαγγελάκης, ο Νικόλας, ο Στέλιος, ο Δημοσθένης....αυτοί είναι οι ήρωες της Μαρίας Χανιώτου, ο κάθε ένας από μας, η μητέρα, ο πατέρας, ο παππούς , η γιαγιά, συνθέτουν τα κομμάτια εκείνα μιας ιστορίας, που διδασκει τις νεότερες γενεές να παραδειγματιστούν από τα λάθη του παρελθόντος, ώστε να μην επαναληφθούν, να μην καταπατηθεί ποτέ πια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι “μεγάλοι” ηγέτες αυτής της χώρας να μην κωφεύουν στις ανάγκες του λαού τους και βάζουν τροχοπέδη στ΄όνειρά τους! 

   Η συγγραφέας με την περιγραφική της δεινότητα, από την μια, αναπαριστά τον καθημερινό μόχθο των ηρώων της και από την άλλη, γαληνεύει τον αναγνώστη από τα έντονα συναισθήματα, φέρνοντάς τον κοντά στον φυσικό πλούτο, με την ζωηρότητα των εικόνων που δημιουργεί. Σεβόμενη τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, τους τοπικούς γλωσσικούς ιδιωματισμούς γράφει όπως ακριβώς μιλούσε ο απλός λαός, με τον παραστατικό τρόπο που ο παππούς, αφηγείται στον εγγονό αληθινές ιστορίες, δεμένες με πάθος και συναίσθημα! 

   “Να ο πατέρας σου Βαγγελάκη” ένας πρωτότυπος τίτλος, για ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο σε μια γενιά Ελλήνων που βίωσε μία εθνική τραγωδία, που διέσπειρε το μικρόβιο του σπαραγμού και του διχασμού, χάνοντας κάθε λογική, στ΄όνομα της μισαλλοδοξίας. Μία διδαχή αποτελεί αυτό το βιβλίο, για όλους εμάς που αγνοούμε σημαντικές σελίδες της ιστορίας μας. “Είθε ποτέ να μην ξανασυμβούν όσα ανόσια περιγράφω και τα οποία είναι πέρα για πέρα αληθινά” εύχεται η Μαρία Χανιώτου, αφήνοντας στα χέρια μας ένα απόσταγμα ψυχής ανθρώπων που έζησαν στην δίνη των γεγονότων! 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 

 

 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 Οκτώβρης του 1922 ήταν, όταν ο Βαγγέλης άκουσε τη φράση: «Νά ο πατέρας σου Βαγγελάκη!»
   Οκτώβρης του 1923 ήταν, όταν η μάνα του έφερνε στο κόσμο άλλο ένα αγόρι. Οκτώβρης επίσης, όταν ο τοκογλύφος απειλούσε πως θα τους πετάξει έξω από το σπίτι, φέρνοντας στην καρδιά τους την απελπισία.
   Οκτώβρης του 1929, όταν δεν θα μπορούσε να πάει σχολείο, όσο κι αν το λαχταρούσε, αλλά θα τον πουλούσαν αναγκαστικά σε έναν τσοπάνη στο Καμάρι για τριακόσιες δραχμές τον μήνα, και ένα φόρτωμα σιτάρι… για την επιβίωση...
   Οκτώβρης ήταν ο μήνας των μεγάλων δυστυχιών του, μήνας επίφοβος... Στις είκοσι οκτώ Οκτωβρίου του 1940 στρατολογήθηκε για τον πόλεμο με τους Ιταλούς.
   12 Οκτώβρη 1944 έφυγαν οι Γερμανοί από την Αθήνα. Μα τότε άρχισε μια νέα περιπέτεια. Τη χαρά της  απελευθέρωσης διαδέχτηκαν νέα δεινά, αδελφικό αιματοκύλισμα, οδυρμός… Κι όμως, ο Βαγγέλης, στο πρόσωπο της γλυκιάς Αντωνίας θα βρει την ελπίδα και τη συναισθηματική  θαλπωρή που πάντα του έλειψε, θα μάθει να μη φοβάται αυτόν τον πικρό μήνα Οκτώβρη της δύσκολης ζωής του.  Η Αντωνία θα τον περάσει από την πύλη του φόβου, στα λιβάδια της αγάπης, της ελπίδας, της χαράς...