AΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΥΦΛΑ ΨΑΡΙΑ", ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΜΟΣ, εκδόσεις BELL, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

   Ο αστυνόμος Χ.Καπετάνος ξανά στον τόπο του εγκλήματος,στη Χαλκίδα. Καλείται να εξιχνιάσει το φόνο της Αλίκης Κακαούτη, μιας νεαρής ανύπαντρης μητέρας χρήστριας ουσιών. Ποιός ο δολοφόνος της Αλίκης και ποια τα κίνητρα του; Πώς συνδέεται η δολοφονία της Κακαούτη με το φόνο του Άλεξ, που ήταν περιστασιακά συνάδερφοι στο ιταλικό εστιατόριο της υψηλής κοινωνίας; Άραγε, αυτοί οι φόνοι συνδέονται με την εξαφάνιση ενός ακόμα προσώπου που κινείται στο ίδιο περιβάλλον με τα θύματα;

   Δε θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες για να μη σας προϊδεάσω καθόλου για τις εξελίξεις. Αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ο ορισμός του page turner. Ξεκίνησα την ανάγνωση του ένα πρωί και αφού με ξενύχτησε, την ολοκλήρωσα τις πρώτες ώρες της επόμενης μέρας. Ο συγγραφέας κατορθώνει να συνδέσει μαεστρικά δυο υποθέσεις που φαινομενικά τα κίνητρά τους δεν σχετίζονται. Τη δολοφονία μιας μητέρας και τα ναρκωτικά που εισβάλλουν στην μικρή κοινωνία της Χαλκίδας. Ξετυλίγει κίνητρα και μυστικά με δεξιοτεχνία και πάλλοντα ρυθμό χωρίς ανούσια πλατιάσματα και κατορθώνει να σε εισαγάγει στα βαθιά νερά της ιστορίας χωρίς να σου αποκαλύψει τον ή τους δράστες παρά μόνο στις τελευταίες σελίδες. Έτσι τα εγκλήματα τιμωρούνται, τα θύματα λυτρώνονται, οι αναγνώστες φτάνουν στην κάθαρση. Μου άρεσε που ως στο τέλος δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη για τα κίνητρα και μια ανατροπή στο έγκλημα της μητέρας δίνει μια εντελώς νέα διάσταση στα εγκλήματα.Αυτά έχουν αίτια κοινωνικά και μας θυμίζουν πως παντού υπάρχει διαφθορά,αλλά υπάρχει και το καλό που θα φωτίσει τις λαβωμένες ψυχές. 

    Ο αστυνόμος Καπετάνος και ο Σίμος επέστρεψαν. Ώριμοι και κατασταλλαγμένοι. Ομολογώ πως ο συγγραφέας είχε τοποθετήσει ψηλά τον πήχυ στο προηγούμενο πόνημα του, στα "Βατράχια". Δικαίωσε όσους τον πιστέψαμε. 

   Η γραφή ρέει. Εναλλάσσονται με δεξιοτεχνία η πρωτοπρόσωπη γραφή όταν αφηγείται ο Καπετάνος, η τριτοπρόσωπη όταν δίνεται βήμα στους άλλους συνοδοιπόρους της ιστορίας και ωραίο λογοτεχνικό εύρημα υπήρξε η καταγραφή του ημερολογίου της μητέρας. Φώτισε με συναισθηματικό χρώμα τη ζωή μιας ανύπαντρης μητέρας που παλεύει με τους δαίμονες της για τη ζωή του παιδιού της και για να έχουν και οι δυο ένα καλύτερο αύριο. 

   Τα "τυφλά ψάρια" έχουν πλοκή αμείωτης έντασης και κινηματογραφική. Πολυεπίπεδη και παράλληλα πολυπρόσωπη και τόσο μα τόσο σφιχτοδεμένη. Στα θετικά του μυθιστορήματος είναι πως όσα επεισόδια διαδραματίζονται στα μάτια μας έχουν τη δική τους αξία και συμβολισμό. Τίποτα υπερβολικό. Τίποτα περιττό. Σε κάποια σημεία είναι πολύ ατμοσφαιρικές οι σκηνές που νομίζεις πως είσαι νοερά στην ομάδα δράσης του Καπετάνου και βοηθάς στην εξιχνίαση των μυστηρίων. Ακόμα, και ο τίτλος είχε την σημειολογία του που θα την ανακαλύψεται μεσούσης της ανάγνωσης.      

   Όσον αφορά στα πρόσωπα κάποιους ήρωες τους συναντήσαμε στα "βατράχια". Βέβαια, εδώ τους γνωρίζουμε περισσότερο διεισδυτικά, όπως τον Ορέστη, τον Τσορό, τη Μινιόν και την σύζυγό του, την Ελένη. Παρουσιάζονται τα τρωτά τους σημεία καθώς και η δυναμική τους. Όλες οι ιστορίες έχουν κοινωνικό υπόβαθρο. Σκιαγραφούνται οι ζωές των ανθρώπων της έννομης τάξης με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, εμφανίζεται ο Ατσαλάκωτος που είναι ο νέος αστυνομικός διευθυντής της Εύβοιας, που περιττό να σας επισημάνω πως αυτή η μετρημένη παρουσία του αλλά γεμάτη ουσία μου τον έκανε συμπαθή και θέλω να τον δω περισσότερο στη συνέχεια. 

   Κλείνοντας, γιατί δε θέλω να σας κουράσω είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα. Τόσο στη δραματουργία όσο και στη γραφή. Ο Σίμος βελτιώθηκε τεχνικά και απέδειξε πως αγαπά και στηρίζει πολύ αυτό που γράφει. Ήρθε για να μείνει και πιστεύω πολύ στις δυνατότητες του. Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ και κάτι. Όταν διάβασα τα "Βατράχια" πριν ακόμα αρχίζουν να αποκτούν την τεράστια δυναμική τους που ακολούθησε και την αγάπη του κοινού, του είχα επισημάνει δυο μικρές παρατηρήσεις καθαρά υποκειμενικές. Τις άκουσε με προσοχή και δεκτικότητα. Τώρα έχοντας ως παρακαταθήκη ένα μπεστ σέλλερ και τα "Τυφλά ψάρια" που θα αγαπηθούν πολύ του επισήμανα κάτι, περισσότερο θα έλεγα ένα κοινωνικό θέμα που εμφανίζεται στις σελίδες του βιβλίου, που κατ ΄εμέ θα έπρεπε να αναδειχθεί λίγο ακόμη. Ο συγγραφέας, λοιπόν, που έχει ήθος, μέτρο και θέλει να βελτιώνεται, αναγνώρισε και δέχτηκε αυτό που συζητήθηκε και εξήγησε τη δική του οπτική. Πέρα από το ταλέντο, θέλω να εστιάζω και στο ήθος. Και ο Σίμος το έχει... και όπως μας εξομολογήθηκε στη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη το όραμα του, είναι να αποτελέσει κινητήριο μοχλό της αστυνομικής εγχώριας λογοτεχνίας. Ε Σίμο, με το ήθος και το ταλέντο θα είσαι. Συνέχισε έτσι, δημιουργικά.. αγαπάμε  Καπετάνο.... αλλά στο επόμενο θέλουμε και " λίγο Ορέστη" παραπάνω ε;