ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ", Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

  Πολέτ. Μια γυναίκα ινδιάνικης ομορφιάς, Ελληνίδα που ζει στον Καναδά και ήρθε στο όμορφο ελληνικό νησί για διακοπές. Γνωρίζει εκεί τον Πέτρο, τον αρρενωπό αγροτικό γιατρό και ζούνε έναν έρωτα φλογερό καιπαροιμιώδη. Στεριώνουν και μετακομίζουν στην Αθήνα. Μια νέα αρχή και για τους δυο. Αρχή με εμπόδια πολλά και προσαρμογές. Όμως τα συμπλέγματα τους θα τους κατατρέχουν σ 'αυτό το νέο ξεκίνημα.

   Η Πολέτ μια ξένη ανάμεσα σε ξένους. Χωρίς ρίζες σ έναν άγνωστο τόπο και αυτός κυνηγημένος συνεχώς από τα φαντάσματα παρελθόντος να προσπαθεί να τα αποτινάξει δίχως αποτέλεσμα. Τι ρόλο διαδραματίζουν οι γονείς του; Τα πάντα αλλάζουν φέρνοντας τα πάνω κάτω. Οι εξελίξεις αυτές επηρεάζουν ψυχές λαβωμένες. Τα λάθη του παρελθόντος πάντα στοιχειώνουν και ακολουθούν. Οι άνθρωποι με θέληση είναι ωστόσο ικανοί να τα αποτινάξουν;
 
  Χμμμ...ωραία η υπόθεση. Βασισμένη σ 'αληθινή εξιστόρηση. Όμως, μ 'εκνεύρισε και μου τα "χάλασε". Τι θέλω να πω; Η συγγραφέας ενώ γράφει όμορφα, λυρικά, καθυστερεί πολύ να διεισδύσει στην ιστορία. Ξεκινά γράφοντας για έναν έντονο έρωτα όμως αργεί. Πλατιάζει. Στις πρώτες 300 σελίδες η πλοκή είναι στάσιμη. Σαν σε κώμα. Παρακολουθούμε τον έρωτα των δυο ηρώων χωρίς ένταση και δράση. Υποτονικό στο μισό βιβλίο. Μετά η πλοκή είναι σε φάση ανάνηψης. Παρουσιάζει ενδιαφέρον και δράση.
   
   Η Πολέτ με νύχια και δόντια φτάνει στον Καναδά.  Για να φτάσει εκεί και να ορθοποδήσει παλεύει με κύματα. Με μια τρικυμία που θα τη στοιχειώσει μια ζωή. Με κέρδισε ως ηρωίδα. Με νύχια και δόντια μαχητής για την ίδια και για το παιδί της απέναντι στην οικογένεια του Πέτρου.

    Θα σημείωνα πως  έχει ανατροπές και εξελίξεις η πλοκή από τα μισά και μετά. Προς το τέλος απογειώνεται. Το φινάλε βέβαια βουτηγμένο στη στεναχώρια. Τρικυμιώδες θα το χαρακτήριζα. Η συγγραφέας έχει αναμφισβήτητα καλή γραφή. Ψυχογραφική και ενδελεχής. Κατ εμέ  καθυστέρησε πολύ με ανούσιες  επαναλήψεις στο κομμάτι του έρωτα των δυο ηρώων και της ανάλυσης των συμπλεγμάτων που τους ταλανίζουν. Η υπόθεση ήταν ρεαλιστική και είχε τη δυναμική να αναχθεί σε δυναμίτη. Όμως καθυστέρησε. Για μένα τα προηγούμενα πονήματά της όπως "για την αγάπη των άλλων" και "έρωτας στην ομίχλη" ηθογραφικά και ψυχογραφικά ήταν σαφέστατα ανώτερα.
   Η βαθμολογία μου λόγω της καλής γραφης: 5/10!