ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΜΑΡΟΥΣΗ - Για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ απο την Λίτσα Λαμπρακοπούλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ 

 ΧΡΥΣΗ ΜΑΡΟΥΣΗ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:    

Γεννήθηκε κι εξακολουθεί να ζει στην Θεσσαλονίκη με τον σύζυγο και τα δυο τους παιδιά. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική κι ακολούθησε σπουδές αγιογραφίας. Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος από το 2010 και το παραμύθι της "Με νοιάζει, θέλω και μπορώ" έλαβε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στα πλαίσια του 31ου πανελλήνιου λογοτεχνικού διαγωνισμού Αθηνών για το έτος 2012. Tο "Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

(2017) Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα, Ownbook.

Οπισθόφυλλο:

  Εγώ ήμουν ο Μινώταυρος. Εγώ κι η Αριάδνη. Απ' την αρχή στα χέρια μου κρατούσα το μίτο και τη μοίρα του Θησέα, του δόλιου εαυτού μου. Δικός μου κι ο λαβύρινθος. Εγώ ήμουν ο λαβύρινθος. Εγώ τον κατασκεύασα, μόνος μου μπήκα μέσα, με αφέλεια αφέθηκα να περιηγηθώ στους διαδρόμους του. Δυο χρόνια. Πόσο απλό ήταν να βγω. Αν εμπιστευόμουν την Αριάδνη, αν δεν φοβόμουν τον Μινώταυρο, αν ελευθέρωνα τον μίτο. Αν ήξερα απλώς τότε πως κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα...

Το νέο σας πόνημα ¨κάθε λαβύρινθος κρύβει και μία εξώπορτα¨ κυκλοφόρησε τον  Μαίο του 2017 από τις εκδόσεις ownbook! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι,θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

  Σας ευχαριστώ πολύ! Το «Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με ένα θέμα φαινομενικά δύσκολο κι επώδυνο, στην ουσία του όμως φωτεινό κι ελπιδοφόρο. Ο έφηβος Πάρης κακοποιείται σεξουαλικά από έναν φίλο του πατέρα του, όμως αυτό το γεγονός δεν αποδεικνύεται η αφορμή για να εστιάσουμε στη βία και στην απάνθρωπη κακοποίησή του. Όχι. Εμείς εστιάζουμε στην ψυχή του αγοριού, στα συναισθήματά του, στον τρόπο που καλείται να δραπετεύσει από τον λαβύρινθο στον οποίο βρέθηκε. Στα πρόσωπα που τον βοήθησαν. Στους δυνατούς έρωτες που τον σημάδεψαν. Στην όλο έμπνευση και δύναμη πορεία του προς το φως. Είναι ένα φωτεινό βιβλίο παρόλο που μιλά για το σκοτάδι. Γιατί όποιος ζήσει το σκοτάδι λαχταρά κι εκτιμά περισσότερο το φως...

Ο τίτλος ή ιστορία γεννήθηκε πρώτα?

Προηγήθηκε κατά πολύ η ιστορία, καθώς η ιδέα του βιβλίου προυπήρχε από χρόνια, αλλά κι ο τίτλος προέκυψε αβίαστα και μόλις μου ήρθε στο μυαλό, αισθάνθηκα αμέσως πως ήταν αυτό ακριβώς που της έπρεπε.

 Η απόλαυση της ανάγνωσης εξαρτάται από την τέχνη του συγγραφέα?

Προσωπικά θεωρώ πως είναι συνάρτηση πολλών διαφορετικών πραγμάτων, αλλά σίγουρα έναν από τους πιο βασικούς συνιστά η συγγραφική δεινότητα του δημιουργού. Κατά τα άλλα σημαντικό ρόλο παίζουν τα προσωπικά λογοτεχνικά κριτήρια του αναγνώστη, η περίοδος που ο καθένας μας διανύει, το πόσο σκοτεινή ή φωτεινή είναι, καθώς και το τι ζητά κανείς από ένα βιβλίο, τι ανάγκες έχει εκείνη τη στιγμή, τι απαιτήσεις έχει.

 Εσείς είστε αναγνώστρια?και αν ναι τι σας αρέσει να διαβάζετε?

  Μου αρέσει πολύ το διάβασμα. Τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα μυθιστορήματα.

Ποιά είναι η καθημερινότητα σας?

 Είμαι μητέρα δυο μικρών παιδιών. Είναι, λοιπόν, ένα περίεργο κράμα από τον αθώο, πολύχρωμο κόσμο τους και γερές δόσεις ενήλικης ζωής και υποχρεώσεων. Θα έλεγα πως είναι όμορφη, γενναιόδωρη και ιδιαίτερα απαιτητική συγχρόνως. Κι έχει πάντα ένα ανοιχτό παράθυρο στη δημιουργία, όπου μπορώ άνα πάσα στιγμή να καταφύγω. 

Δεύτερο βιβλίο! Βάλτε ένα τίτλο σ’αυτή τη συγγραφική σας πορεία που να προσδιορίζει τα συναισθηματά σας.

Το δεύτερο βιβλίο μου είναι παιδικό. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο, από τις εκδόσεις Ownbook κι ονομάζεται «Με νοιάζει, θέλω και μπορώ». Πρόκειται για ένα οικολογικό παραμύθι κλασικό, μα ταυτόχρονα και τόσο σημερινό κι επίκαιρο, γεμάτο σπουδαία μηνύματα και μαθήματα για όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους αναγνώστες. Εστιάζει στην προσωπική ευθύνη του καθενός μας, μέσα από την ιστορία τριών εγωιστών βασιλιάδων που κακοποιούν συστηματικά κι ανερυθρίαστα τη φύση, μέχρι που αναλαμβάνουν δράση η Μητέρα Φύση με τα τρια της παιδιά και τους φέρνουν αντιμέτωπους με τις συνέπειες των πράξεών τους. Μας μιλά για τη δύναμη που έχουν οι πράξεις μας, για τον αντίκτυπο της κάθε μας ενέργειας και μας υπενθυμίζει πως όσο νοιαζόμαστε και θέλουμε είμαστε ικανοί για όλα, μπορούμε τα πάντα. Και πως στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε και να παλέψουμε να βρούμε την καλύτερη εκδοχή μας.

Στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία?

 Όχι. Κι όταν βάζω κάτι φροντίζω να είναι μικρό ψήγμα της ζωής μου, να ενσωματώνεται και να γίνεται ένα με εκείνη των ηρώων μου. Βάζω όμως γενναιόδωρα κομμάτια ολόκληρα της ψυχής μου, συναισθήματα και σκέψεις. Βρίσκομαι μέσα σε όλους τους ήρωες του βιβλίου, ακόμα και στους πιο σκοτεινούς. Ο καθένας τους εχει δανειστεί ένα, έστω κι ανεπαίσθητο, μέρος της ψυχής μου.

Ποιους συγγραφείς θεωρείτε πετυχημένους?

Πετυχημένο θεωρώ εκείνον τον συγγραφέα που αποκομίζει από την ενασχόλησή του με τη συγγραφή αυτό που πραγματικά επιθυμεί: ηθική ικανοποίηση, μια διέξοδο στα όσα νιώθει, αναγνώριση, καταξίωση, δόξα, χρήματα.΄Ο,τι είναι σημαντικό για τον καθένα. Το ιδανικό θεωρώ πως είναι να καταφέρνει να είναι εμπορικός, να έχει ένα κοινό να τον ακολουθεί και να πιστεύει σε αυτόν, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στο έργο του.

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον?

 Από παιδί τρέφομαι με όνειρα. Έχω πολλά και μεγάλα και λίγα και ταπεινά. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Ονειρεύομαι όμοια με τα παιδιά, με όλη μου την ψυχή και με πλήρη άγνοια του κινδύνου. Ξέφρενα. Μέχρι τη στιγμή που αναλαμβάνει τα ηνία η ενήλικη εκδοχή μου, πατά το φρένο, τραβά το χαλινάρι κι επιστρέφω στα λίγα και τα ουσιαστικά.Αυτή τη στιγμή ονειρεύομαι να μπορώ να συνεχίσω να γράφω και να επικοινωνώ τα έργα μου με τον κόσμο. Να γίνομαι κάθε μέρα που περνά λίγο καλύτερος άνθρωπος. Και να είμαι γερή για τα παιδιά μου. Να τα φροντίσω, να είμαι δίπλα τους, να απολαμβάνω με αυτά, τον άντρα μου και τους ανθρώπους που αγαπώ τις ομορφιές της κάθε μέρας.