ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΜΠΟΥΡΟ - Για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ απο την Λίτσα Λαμπρακοπούλου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΜΠΟΥΡΟ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Ο Λευτέρης Μπούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Είναι απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ.

Τον Δεκέμβριο του 2017 είδε δημοσιευμένο το πρώτο του αστυνομικό διήγημα, στο συλλογικό τόμο «Noir Road Stories 2» από τις εκδόσεις Άπαρσις.

Δύο από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, με τίτλους «Ο Μίμος» και «Λυδία» έχουν διακριθεί στο παρελθόν με το Α’ Βραβείο σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (5ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός UNESCO ΛΤΕΕ, 2016 και 2ος Διαγωνισμός Harmony and Creativity, 2017).

Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Οπισθόφυλλο:

Οι 8 αφηγητές της συλλογής που κρατάτε στα χέρια σας, θα μιλήσουν για ιστορίες εγκλημάτων:
Για ένα ερωτικό τρίγωνο που κάνει κακό στην υγεία, για μια βεντέτα με αθώα θύματα, για έναν παράξενο τύπο που καταδιώκει δεκαοκτάχρονους περιπτεράδες.

Οι σκέψεις και οι πράξεις των πρωταγωνιστών καθοδηγούνται συχνά από οργή. Από εκδικητική μανία. Από φόβο και διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει τους θανατηφόρους κινδύνους που κρύβει μια συσκευή τηλεόρασης;
Ποια ήταν τα βασανιστήρια που περίμεναν τα φωτισμένα μυαλά του Μεσαίωνα;
Πόσο μακάβρια μπορεί να γίνει η συγκατοίκηση ενός αλκοολικού με μια εγγαστρίμυθη;
Και τελικά, τι θα συμβεί όταν τo φάντασμα ενός αστικού μύθου επιστρέψει στο φυλάκιο που γεννήθηκε;

1)  Το νέο σας πόνημα κυκλοφόρησε την Πέμπτη (21/6) από τις Εκδόσεις Πηγή, με τίτλο ‘’Ερασιτέχνες Δολοφόνοι’’. Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια για αυτό! 

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά τόσο για τις ευχές, όσο και για το βήμα που μου δίνετε μέσα από αυτή τη συνέντευξη.

Πολλά θα μπορούσα να πω για τους ‘’Ερασιτέχνες Δολοφόνους’’, μα, για οικονομία λόγου θα σας πω μόνο ότι πρόκειται για μια συλλογή σύντομων ιστοριών.  Είναι ουσιαστικά 8 αφηγήσεις (νουβέλες και διηγήματα) που περιστρέφονται γύρω από το μυστήριο, το ψυχολογικό θρίλερ, τη μαύρη κωμωδία και (ενίοτε) τον τρόμο. Με πιο απλά λόγια, θα έλεγα ότι πρόκειται για 8 ακολουθίες ‘’πολύ άτυχων περιστατικών και συμπτώσεων’’.

2)  Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του βιβλίου σας?

Σε μια συλλογή ιστοριών όπως το ‘’Ερασιτέχνες Δολοφόνοι’’, τα ερεθίσματα δεν μπορούν παρά να είναι πολλά και διαφορετικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα σημείωνα τα εξής παρακάτω ως κομβικά:

-  Η θητεία μου στο στρατό, σε ένα σχετικά απομονωμένο φυλάκιο.

- Οι αστικοί μύθοι και οι δεισιδαιμονίες που έφταναν στα αυτιά μου ως παιδί στην επαρχία.

- Η αγάπη μου για τη χέβι μέταλ, και κάποιες ιδιοφυείς ταινίες όπως το ‘’Fight club’’ και το ‘’Συνήθεις Ύποπτοι’’.

Και, το σημαντικότερο όλων: H συναναστροφή μου κατά καιρούς με ουκ ολίγους ‘’αλλόκοτους’’ θαμώνες σε κάποια από τα μπαρ που δούλευα ως φοιτητής. Σε μια τέτοια νυχτερινή ‘’συναναστροφή’’ έτυχε να ακούσω μια ανατριχιαστική ιστορία, που στο μυαλό μου ζυμώθηκε, ταλαιπωρήθηκε και έγινε ένα ωραιότατο, γκροτσέσκο διήγημα.

3)  Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο σας περιβάλλον? Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένος σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του –αν φυσικά υπάρχουν- ή είστε ‘’αμετακίνητος’’ σε ότι έχετε γράψει?

Τα ολοκληρωμένα κείμενα τα διαβάζουν ορισμένοι καλοί φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη συγγραφή. Η γνώμη τους είναι πολύ σημαντική, γιατί, βλέποντας το κείμενο από απόσταση, παρατηρούν αστοχίες που ίσως και να μου έχουν ξεφύγει κατά τη δημιουργία. Δέχομαι τις ιδέες τους σε τέτοιο βαθμό, που έχει τύχει να σβήσω και να ξαναγράψω μια ιστορία από την αρχή.  Από την άλλη πλευρά, τις φρέσκες ιδέες, τα πρόχειρα και τα ‘’ζωντανά’’ κείμενα, τα μοιράζομαι με τη σύντροφό μου. Μάλιστα κάποιες από τις ιστορίες μου, αμφιβάλλω αν θα είχαν ολοκληρωθεί χωρίς την πολύτιμη συμβολή της. 

4)  Στο γραπτό σας  βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία?

Ασφαλώς. Πιστεύω γενικά ότι είναι πολύ σημαντικό για κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα το να μιλάει, αν όχι ακριβώς ‘’αυτοβιογραφικά’’, τουλάχιστον για οικεία του γεγονότα και καταστάσεις.

Βέβαια, επειδή στο συγκεκριμένο βιβλίο οι ήρωες είναι μπλεγμένοι σε ‘’παράξενες’’ υποθέσεις, τα αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν μπορούν παρά να είναι λίγα.

5)  Πιστεύετε ότι ο τίτλος οφείλει να είναι πολύσημος και να εξάπτει την φαντασία?

Ναι. Και ο τίτλος, αλλά και το εξώφυλλο. Στην εποχή μας, που η ζήτηση για βιβλία είναι σχετικά μικρή και η προσφορά τεράστια, ένας πετυχημένος τίτλος σου δίνει μια πρώτη θετική εντύπωση. Εάν ο τίτλος καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, τότε είναι δουλειά του εξωφύλλου να συνεχίσει με τα υπόλοιπα. Βέβαια, όλα τα παραπάνω δε λένε και πολλά από μόνα τους. Θα πρέπει και το εσωτερικό να έχει τουλάχιστον το ίδιο (ή καλύτερα και περισσότερο) ενδιαφέρον. 

6)  Ποιος από τους ήρωες σας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό της δικής σας ψυχοσύνθεσης?

Όλοι οι ήρωες της συλλογής έχουν δικά μου στοιχεία, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω κάποιον, θα έλεγα τον τελευταίο. Τον αφηγητή της ιστορίας με τίτλο: ‘’Η Μέρα Που Έγινα Δολοφόνος’’.

7)  Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας?

Ο αναγνώστης που παθιάζεται με τη λογοτεχνία. Εκείνος που βλέπει την ανάγνωση σαν διασκέδαση, που προβληματίζεται με τις καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωες, που μπαίνει στη θέση του εκάστοτε πρωταγωνιστή. Αν ο εν λόγω αναγνώστης είναι και φαν και των ιστοριών μυστηρίου, τότε ακόμα καλύτερα.

8)  Ποια είναι η καθημερινότητά σας?

Νιώθω πολύ τυχερός καθώς τα τελευταία δυόμιση χρόνια δουλεύω ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, κάνω δηλαδή ακριβώς το επάγγελμα που σπούδασα. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη με αυτό (τα πρωινά τουλάχιστον). Τον υπόλοιπο χρόνο φροντίζω είτε να τον περνώ με οικεία πρόσωπα, είτε διαβάζοντας. (Είναι περιττό να αναφέρω ότι προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω και λίγο χρόνο για γράψιμο, έτσι δεν είναι;)

9)  Εσείς είστε αναγνώστης? Και αν ναι τι σας αρέσει να διαβάζετε?

Διαβάζω κατά καιρούς διάφορα είδη με σχεδόν πάντοτε το ίδιο ενδιαφέρον. Από τους μεγάλους Ρώσους και τη γενιά των ‘’Μπιτ’’, μέχρι τον Χέμινγουεϊ και τον Μπουκόβσκι, θεωρώ ότι όλοι οι συγγραφείς που έχουν μείνει στην ιστορία ως ‘’κλασσικοί’’, έχουν αφήσει πίσω τους έργα-σταθμούς που πρέπει να διαβαστούν από όλους. Περισσότερο βέβαια θα έλεγα ότι μου ταιριάζουν οι ιστορίες του Ε.Α.Πόε και του Γ.Ν.Μωπασσάν. Τώρα τελευταία έχω κάνει μια στροφή στη νέα ελληνική λογοτεχνία, και ανακαλύπτω υπέροχα κείμενα. Τόσο στο είδος του διηγήματος, όσο και σε εκείνο του αστυνομικού και του ιστορικού μυθιστορήματος. 

10)  Κλείνοντας θα ήθελα να μας προτείνετε ένα βιβλίο.

Προτείνω ανεπιφύλακτα ‘’Το στρίψιμο της Βίδας΄΄ του Henry James. Και επιτρέψτε μου και ένα δεύτερο, που ταιριάζει λίγο περισσότερο με τη θεματολογία του βιβλίου μου: Το ΄΄Ο Δολοφόνος Μέσα Μου’’ του Jim Thompson.

                                                                                                               

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου