Αγγλία 1911:Στο άσυλο Σαρστον, άνδρες και γυναίκες κρατούνται χωριστά πίσω από ψηλούς τοίχους και καγκελοφραχτα παράθυρα.Ομως υπάρχει και μία πανέμορφη αίθουσα χορού, στην οποία συγκεντρώνονται οι τρόφιμοι κάθε Παρασκευή και χορεύουν.
Ένα βιβλίο για το οποίο είχα ακούσει πολλά και ήθελα οπωσδήποτε να διαβάσω.
Ο Τζον και η Ελλα-δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται καν εκεί- συναντιούνται στην αίθουσα χορού και εκεί αλλάζει η ζωή τους για πάντα.Περιμενουν με λαχτάρα κάθε Παρασκευή ν'αγγιξουν ο ένας τον άλλον να χορέψουν και να συνεχίσουν να ζουν.
Μία ευαίσθητη και άκρως συγκινητική ιστορία που μας δείχνει ότι η αγάπη μπορεί ν'ανθισει και στις πιο αντίξοες συνθήκες...
Οι ισορροπίες ανάμεσα στο καλό και το κακό και στο αν οι ασθενείς είναι παράφρονες ή φυσιολογικοί είναι πολύ λεπτές...
Η Χόουπ με την υπέροχη γραφή της μου μετέφερε την εικόνα του ασύλου με την υγρή και πνιγερη της ατμοσφαιρα και τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν μέσα σ' αυτό!Οι χαρακτήρες είναι άριστα δομημενοι και συμπασχεις μαζί τους.
Οι δύο ήρωες παίρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλον, ονειρεύονται και υπομένουν τη στέρηση της ελευθερίας τους λόγω της αγάπης..
Ένα βιβλίο που με συγκίνησε απίστευτα και σας το προτείνω!!!
💕
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου