ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 30/09/2018
"Ο ΛΟΥΣΗΡΟΣ"
του ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΑΛΚΙΤΗ ακολουθήστε τα βήματα:
1. Μπείτε στην ομάδα μας ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ.
2. LIKE στη σελίδα Στέλιος Χαλκίτης - η σελίδα των αναγνωστών του συγγραφέα
2. LIKE στη σελίδα Στέλιος Χαλκίτης - η σελίδα των αναγνωστών του συγγραφέα
3. ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ του διαγωνισμού μας!
Ο
ΛΟΥΣΗΡΟΣ» είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα Στέλιου Χαλκίτη μετά
την έκδοση του «Μάργκινους Μόριους», που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του
2012 με εξαιρετική αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό.
Ο Στέλιος Χαλκίτης παρουσιάζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου του τους χαρακτήρες μιας μικρής κοινωνίας, με έμφαση στην πανάρχαια συνθήκη σύνδεσης του αρσενικού με το θηλυκό, του άντρα με τη γυναίκα, αναδεικνύοντας τον ιδιόμορφα ξεχωριστό ρόλο της συντρόφου, της μητέρας, της μάνας, που, όπως αρχίζει να γράφει «Αν το μυθιστόρημα ήταν ταινία θα ‘θελα να ξεκινούσε με μια μουσική υπόκρουση, σαν ρέκβιεμ, και να εμφανιζόταν μια μάνα και γιαγιά μαζί σε ένα τοπίο άχρωμο, ασπρόμαυρου φόντου, [...] και σαν περάσει απέναντι, να στέκεται βουβή, να παρατηρεί και να σκέφτεται σοφή και ολιγομιλούσα [...] και όταν δει το ορθό, χαμογελά ευτυχισμένη, και στο λάθος σε παίρνει στον κόρφο της και μυρίζεις το άρωμα της μάνας. Έχει δεμένη την ποδιά στη μέση της· ακόμα μας υπηρετεί». Ίσως είναι αυτό που ψάχνει ο ήρωας του βιβλίου, ίσως είναι αυτό που κάποτε βρίσκει, ίσως είναι και αυτό ακόμα, το ανέφικτο...
«Ο ΛΟΥΣΗΡΟΣ» ξεφυλλίζει κοινωνικές συμβάσεις, ανατρέπει παραδοχές, στέκεται κριτικά σε οικείες καταστάσεις, στοχάζεται, προσπαθεί να εμβαθύνει στο αίνιγμα της ύπαρξης, δεν διστάζει να καταποντιστεί στον άγνωστο βυθό της ανθρώπινης ψυχής, αναδύει το κάλλος των συναισθημάτων στην αλήθεια τους, αγγίζει ποιητικά τον αισθησιασμό τους. Σημειώνει: «...Τα αισθήματα δεν είναι μόνο άρωμα πραγμάτων. Η αλήθεια είναι πως μυρίζουν λίγο από πράγματα, στην ουσία τους, όμως, είναι η μεγάλη ανάγκη να ξεχάσουμε το φόβο του θανάτου. Κωδωνοκρούσιες μυρωδιές μιας στιγμιαίας νίκης απέναντι στη μνήμη του θανάτου πριν βιώσουμε την πανωλέθρια συντριβή μας...»
Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέα, σωστός ο λόγος του στο περιεχόμενο, δεν διστάζει να γίνει δεικτικός, λυρικός, συναισθηματικός, αισθησιακός, αληθινός· κερδίζει τον αναγνώστη και τον κρατά καλά να βιώσει τον δικό του κόσμο, τη δική του πραγματικότητα, να τον ταξιδέψει...
Ο Στέλιος Χαλκίτης παρουσιάζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου του τους χαρακτήρες μιας μικρής κοινωνίας, με έμφαση στην πανάρχαια συνθήκη σύνδεσης του αρσενικού με το θηλυκό, του άντρα με τη γυναίκα, αναδεικνύοντας τον ιδιόμορφα ξεχωριστό ρόλο της συντρόφου, της μητέρας, της μάνας, που, όπως αρχίζει να γράφει «Αν το μυθιστόρημα ήταν ταινία θα ‘θελα να ξεκινούσε με μια μουσική υπόκρουση, σαν ρέκβιεμ, και να εμφανιζόταν μια μάνα και γιαγιά μαζί σε ένα τοπίο άχρωμο, ασπρόμαυρου φόντου, [...] και σαν περάσει απέναντι, να στέκεται βουβή, να παρατηρεί και να σκέφτεται σοφή και ολιγομιλούσα [...] και όταν δει το ορθό, χαμογελά ευτυχισμένη, και στο λάθος σε παίρνει στον κόρφο της και μυρίζεις το άρωμα της μάνας. Έχει δεμένη την ποδιά στη μέση της· ακόμα μας υπηρετεί». Ίσως είναι αυτό που ψάχνει ο ήρωας του βιβλίου, ίσως είναι αυτό που κάποτε βρίσκει, ίσως είναι και αυτό ακόμα, το ανέφικτο...
«Ο ΛΟΥΣΗΡΟΣ» ξεφυλλίζει κοινωνικές συμβάσεις, ανατρέπει παραδοχές, στέκεται κριτικά σε οικείες καταστάσεις, στοχάζεται, προσπαθεί να εμβαθύνει στο αίνιγμα της ύπαρξης, δεν διστάζει να καταποντιστεί στον άγνωστο βυθό της ανθρώπινης ψυχής, αναδύει το κάλλος των συναισθημάτων στην αλήθεια τους, αγγίζει ποιητικά τον αισθησιασμό τους. Σημειώνει: «...Τα αισθήματα δεν είναι μόνο άρωμα πραγμάτων. Η αλήθεια είναι πως μυρίζουν λίγο από πράγματα, στην ουσία τους, όμως, είναι η μεγάλη ανάγκη να ξεχάσουμε το φόβο του θανάτου. Κωδωνοκρούσιες μυρωδιές μιας στιγμιαίας νίκης απέναντι στη μνήμη του θανάτου πριν βιώσουμε την πανωλέθρια συντριβή μας...»
Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέα, σωστός ο λόγος του στο περιεχόμενο, δεν διστάζει να γίνει δεικτικός, λυρικός, συναισθηματικός, αισθησιακός, αληθινός· κερδίζει τον αναγνώστη και τον κρατά καλά να βιώσει τον δικό του κόσμο, τη δική του πραγματικότητα, να τον ταξιδέψει...
Ευχαριστούμε πολύ! (FB
ΑπάντησηΔιαγραφήElli Charalampaki)
ευχαριστουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή