ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΑΓΚΑΘΙΝΟ ΣΤΕΜΜΑ", Θεόφιλος Γιαννόπουλος, εκδόσεις ΕΞΗ, με την ματιά της Lena Tsd

Όταν ακούτε την λέξη Βυζαντινολόγος, ποιος σας έρχεται στο νου? Ελάτε, πείτε την αλήθεια. Δεν προηγείται η Ελένη Γλυκατζη Αρβελέρ, ο Κατακουζηνός με τους βυζαντινούς μπιντεδες (αξέχαστη Ελένη Βλαχάκη) ξεπροβάλλει από την βραχύχρονη μνήμη.

Ήρωας λοιπόν ένας Κατακουζηνός (στο πιο τρέντυ) κι ένας περιεργος Δημοσιογράφος (τύπου Πίκος Απικος στο λιγότερο καρτουνιστικο). Εμπλέκονται σε μια ιντιανατζοουνσιακη περιπέτεια τύπου Τελευταία Σταυροφορία με ολίγον Πηγή της Νεότητας του Σκρουτζ (του Μακ Ντακ όχι αυτού του Ντίκενς). Πανούργα Μυστικά Τάγματα απλώνουν τα πλοκάμια τους παντού, Μαθηματικά Αινίγματα (ναι κι εγώ διαβάζω Τεύκρο Μιχαηλίδη), ποιητικά μηνύματα από το υπερπέραν καθιστούν τον 2ο ήρωα ολίγον Ζαν Ντ' Αρκ, περιήγηση στα Άβδηρα που φέρνει στο στόμα το ροζέ του Βουρβουκελη, ένα Αγκάθινο Στεμα που θα ζήλευε η Κάκια Βασίλισσα στην μοντέρνα Χιονάτη (αυτήν με τον κυνηγό) κι ένας αδικοχαμένος Πρωτομάστορας για να στεριώσει της Άρτας το Γιοφύρι.

Ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι τα ζοφερά, μεσαιωνικά μυστήρια δεν χρειάζονται απαραιτήτως Πάπες, Βατικανα, Ντα Βιντσιδες και Λουβρα. Μια χαρά ευδοκιμούν και στην ακριτική κι αγαπημένη Θρακη, πλάι στην υγρασία του Έβρου. Ο Άγγελος σε οσκαρικό ρόλο Ρόμπερτ Λάνγκτον.
Περιμένω την επόμενη περιπέτεια 🤓