Επισκεφθήκαμε το θέατρο Γκλόρια και παρακολουθήσαμε την παράσταση "ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ". Το έργο αυτό είναι μια μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Jean-Michel Guenassia, σε θεατρική απόδοση της Ελένης Ερήμου και παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε Παγκόσμια πρώτη. Βασισμένη στις τελευταίες μέρες ενός από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών, του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Μυστήριο προκαλεί το πως έφυγε από την ζωή ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης. Η παράσταση μεταφέρεται μέσα από την οπτική πλευρά της γυναίκας που τον ερωτεύτηκε και ήταν μαζί του την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, εκείνης που τόλμησε να δει τον ήλιο χωρίς να τυφλωθεί.
Μετά το τέλος της παράστασης, κατάφερα να απομονώσω τον πρωταγωνιστή Δημήτρη Καλαντζή και του έκανα μια ανάκριση για λογαριασμό του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ. Έτσι λοιπόν μέσα σε ένα συγκινητικό κλίμα, ξεδίπλωσε και μοιράστηκε άγνωστες πτυχές της ζωής του και περαιτέρω λεπτομέρειες για το ρολο του.
Απολαύστε τον!
Είναι ένα από τα στάδια του τρόπου που
δουλεύω, το να θέτω ερωτήματα και να βάζω εμπόδια στον εαυτό μου. Το ερώτημα που με απασχόλησε πιό πολύ απ' όλα είναι: "Τι συνέβη τότε; τι ήταν αυτό που εξύψωσε τον Βαν Γκογκ από "τρελό" καλλιτέχνη σε έναν αθάνατο θρύλο;". Ο Βίνσεντ, ελάχιστες φορές απόλαυσε τη γαλήνη στη ζωή του. Οδηγός του ήτανε πάντα το συναίσθημα και η επιτακτική του ανάγκη για έκφραση, η οποία τον ωθούσε να αφοσιώνεται με όλη του την ψυχή στη δημιουργική πράξη. Αυτά και το τρομακτικό του ταλέντο, του έδωσαν την εμβληματική θέση που κατέχει, ανάμεσα σε άλλες τεράστιες μορφές της τέχνης. Όταν καλείσαι να υποδυθείς ένα ιστορικό πρόσωπο, που όμως το έργο του το κατατάσσει πέρα από τα όρια του μύθου, τότε οι εσωτερικές κινητήριες δυνάμεις σου πάνω στη σκηνή, οφείλουν να είναι ισχυρές, διεισδυτικές αλλά και πολύ ευαίσθητες. Έτσι μόνο θα "συλλάβεις" το αιώνιο, το άπειρο, το ιδανικό. Αισθάνομαι, πάνω στη σκηνή, ότι έχω να αντιμετωπίσω κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμένα. Ο Βαν Γκογκ, έζησε τη ζωή του με ατσαλένια αυτοπειθαρχία και προικήστηκε απ' τη φύση με ταλέντο αξεπέραστο. Άφησα το ένστικτό μου να με οδηγήσει και οικειοποιήθηκα την ατσαλένια αυτή πειθαρχία, για να μπορέσω να κρατήσω - για λίγο - πάνω στη σκηνή τα πινέλα του Βίνσεντ!!
"Προσπαθώ, πασχίζω, το κάνω με όλη μου την καρδιά", έλεγε. Με ό,τι καταπιάνομαι, πασχίζω κι
εγώ...
Υπέγραφε στους πίνακες του μόνο με το βαπτιστικό του όνομα. Με το μικρό μου όνομα συστήνομαι κι εγώ! ...
Φερόταν αφύσικα κάθε φορά που έπιανε το πινέλο. Δεν θέλω να σας πω πώς ζω στη διάρκεια των προβών!!!...
Χρησιμοποιούσε τα χρώματα ως οχήματα αισθημάτων για την έκφραση του εσωτερικού του κόσμου και την επικοινωνία με τους γύρω του. Για τους ίδιους λόγους, χρησιμοποιώ την υποκριτική...
Είναι ευτυχής συγκυρία αυτή μου η "συνάντηση" με τον Βίνσεντ. Τα έργα του, ο τρόπος που έζησε τη ζωή του, η "βαρυφορτωμένη" πινελιά του, μου άνοιξαν διάπλατα την πόρτα για έναν καινούργιο μαγικό κόσμο. Δεν ταυτίζομαι με κανένα πρόσωπο. Χαίρομαι πολύ όταν μπαίνω στη διαδικασία να "συνδιαλαγώ" χαρακτήρες με τόσο συμπυκνωμένη έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων.
Έτυχε να μιλήσω με τον συγγραφέα του έργου, τον Jean-Michele Guenassia, ο οποίος μου είπε οτι είναι σίγουρος πως ο Βαν Γκογκ δεν αυτοπυροβολήθηκε. Νεότερες μελέτες και έρευνες για τη ζωή του, υποστηρίζουν το ίδιο και δίνουν διαφορετικές εκδοχές για το θάνατό του. Εγώ ακολούθησα τη διαδρομή του Βίνσεντ μέσα από τις δοσμένες συνθήκες του έργου του Guenassia. Μελέτησα τη ζωή του διεξοδικά. Είμαι σίγουρος οτι ο Βίνσεντ, δεν ήθελε μια ζωή χωρίς αγάπη. Μια δύναμη εσωτερική όμως, πολύ ισχυρή, τον έκανε να ονειρεύεται οτι περνάει τις μέρες και τις νύχτες του με τα πινέλα και τα χρώματα στα χέρια του, δουλεύοντας. Και πίστευε, βαθιά μέσα του, πως αν το κατάφερνε αυτό, θα έφτανε στο υψηλότερο σημείο των δυνατοτήτων του, πράγμα που θα καθιστούσε όλα τα άλλα εντελώς περιττά. Και - επιτέλους - θα ήταν ελεύθερος κι ευτυχισμένος. Για έναν άνθρωπο που έχει τέτοια όνειρα, που θυσιάζει ακόμα και την αγάπη στο όνομα της δημιουργίας, δεν νομίζω οτι πρέπει να μας απασχολεί το πως πέθανε. Δεν θέλω να σκέφτομαι πως και γιατί πέθανε ο Βίνσεντ. Μου αρέσει να τον σκέφτομαι μέσα από τα λόγια του: «Κάποτε ο θάνατος θα μας πάει σε άλλο αστέρι.», είπε... Φαντάζομαι οτι εκεί είναι ακόμα... και ζωγραφίζει...!
Συμμετείχα στη σειρά του ΑΝΤ1, «Η Επιστροφή». Οι ρυθμοί της τηλεόρασης είναι πολύ εντατικοί. Απαιτείται μεγάλη προετοιμασία και ετοιμότητα. Η σχέση σου με την κάμερα, ακονίζει τα εκφραστικά σου μέσα. Κάνει γνωστή τη δουλειά σου σε ένα ευρύτερο κοινό. Αλλά, κυρίως, όλες αυτές οι συνεργασίες σε γεμίζουν με εμπειρίες κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση των μελλοντικών καλλιτεχνικών στόχων. Δεν με κερδίζει κάτι. Δεν είναι το μέσον που είναι σημαντικό για να επικοινωνηθεί μία τέχνη, αλλά η ίδια η τέχνη. Από τη στιγμή που υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να δουλέψεις και οι άνθρωποι με γνώση για να συμπορευτείς, όλα τα μέσα μπορεί να είναι γοητευτικά. Το ζητούμενο είναι να παραμένουμε συνεπείς απέναντι στην Υποκριτική Τέχνη.
5. Ποια είναι για εσάς η πρόκληση της παράστασης;
Το να είναι η αφορμή, γι' αυτούς που θα επιλέξουν να τη δουν, για να γνωρίσουν ή να ξανακοιτάξουν τα έργα του Βαν Γκογκ και να περιπλανηθούν στο μαγικό κόσμο των χρωμάτων του. Οι πίνακες του έχουν τη δύναμη να αιχμαλωτίζουν συναισθήματα που ο καθένας μπορεί να ανγνωρίσει μέσα του. Αυτά τα συναισθήματα, είναι η ποίηση που λείπει από τη ζωη μας, είναι το στόμα που φυσάει και καθαρίζει τη σκόνη της ρουτίνας από την καθημερινότητά μας. Είναι αυτό που κάνει τη ζωή μας υποφερτή και δίνει παρηγοριά στους ανθρώπους. Αν καταφέρουμε να το μεταδώσουμε αυτό στους θεατές, θα έχουμε εκπληρώσει μία πολύ σημαντική αποστολή.
6. Με ποιους τρόπους μπορεί ένας ηθοποιός να καταφερει να ερμηνεύσει έναν τόσο απαιτητικό ρολο;
Ο Βαν Γκογκ ήταν ένας ογκόλιθος της ζωγραφικής, ένα ιστορικό πρόσωπο με τεράστια επιρροή σε όλες τις τέχνες. Μελέτησα εξονυχιστικά τη ζωή και το έργο του και η έρευνά μου αυτή, με οδήγησε στο να δημιουργήσω τρεις άξονες γύρω από τους οποίους έχτισα το ρόλο. Ο πρώτος άξονας είναι η αφοσίωση του στην τέχνη του και ο τρόπος που την προσεγγίζει την ώρα της δημιουργικής του εργασίας. Ο δεύτερος, είναι τα ψυχοσωματικά του νοσήματα και η σωματοποίησή τους. Και ο τρίτος είναι η παρορμητικότητα του χαρακτήρα του και το πως αυτή επηρεάζει τη συμπεριφορά του και τις σχέσεις του με τους ανθρώπους. Όταν κατανοείς κάποιον, τον φέρνεις πιό κοντά σου. Έτσι - μέσα από την έρευνα - αυτός που για τους πολλούς είναι ο Βαν Γκογκ, για μένα έγινε - και θα παραμείνει για πάντα - ο Βίνσεντ. Ένας ονειροπόλος που λαχταρούσε να ζωγραφίζει αυτό που "έβλεπε" η ψυχή του. Έτσι τον "είδα" και μέσα από αυτές τις διαδρομές προσπάθησα να προσεγγίσω το ρόλο.
7. Ποίο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης για εσάς;
Η παράστασή μας είναι μια τεράστια κιβωτός, στην οποία η ζωγραφική και τα χρώματα του Βαν Γκόγκ, γίνονται ένα με τη μουσική και τον ποιητικό λόγο του Guenassia, με αποτέλεσμα όταν διαιγείρεται μία αίσθηση να συντονίζονται και διπλανές σε αυτήν αισθήσεις. Η μαγική λέξη που χαρακτηρίζει την παράστασή μας, είναι η λέξη «συναισθησία». Δηλαδή η έκφραση μιάς αίσθησης διαμέσου μιας άλλης. Είναι ο τρόπος που και ο ίδιος ο Βαν Γκογκ ήθελε να ζωγραφίζει. 'Ονειρό του ήταν να μπορέσει με τη ζωγραφική του να συμπυκνώσει όλες τις τέχνες σε μία. Σε ένα συνολικό έργο Τέχνης. Νομίζω οτί αυτή είναι η αίσθηση που αφήνει η παράστασή μας.
8. Πως αισθάνεστε μετά το τέλος της κάθε παράστασης όταν επιστρέφετε στο καμαρίνι σας;
Προσπαθώ να μετατρέπω την κάθε μου παράσταση σε μια συναρπαστική εσωτερική μάχη. Αποτελεί βαθιά μου ανάγκη το να καταθέτω κάθε βράδυ πάνω στη σκηνή, κάτι πολύ προσωπικό, την ψυχική και σωματική μου κούραση. Σαν να μην υπάρχει τίποτα πιό σημαντικό στον κόσμο αυτές τις δύο ώρες που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μην είναι απόλυτα συγκεντρωμένος. Σαν να συμμετέχω σε έναν αγώνα επιβίωσης. Δεν είναι όμως κάποιο παιχνίδι. Αισθάνομαι οτι είναι σαν να εξαρτάται η ζωή μου από αυτό. Κάθε βράδυ, σε κάθε παράσταση, «αγωνίζομαι» για τη ζωή μου. Νιώθω εξαντλημένος, μονάχος ανάμεσα σε πολλούς, εγγύτερα στο να κατανοήσω το ακατανόητο, το μυστήριο της ύπαρξης.
9. Τι θα λέγατε σε έναν θεατή για να τον πείσετε να επιλέξει την δικιά σας παράσταση ανάμεσα στην πληθώρα έργων που ανεβαίνουν στις θεατρικές σκηνές.
Μετά το τέλος της παράστασης, κατάφερα να απομονώσω τον πρωταγωνιστή Δημήτρη Καλαντζή και του έκανα μια ανάκριση για λογαριασμό του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ. Έτσι λοιπόν μέσα σε ένα συγκινητικό κλίμα, ξεδίπλωσε και μοιράστηκε άγνωστες πτυχές της ζωής του και περαιτέρω λεπτομέρειες για το ρολο του.
Απολαύστε τον!
1. Υποδύεστε τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ στο Θέατρο Γκλόρια, σε ένα ρόλο που θα συζητηθεί πολύ αυτό το χειμώνα. Μιλήστε μας για το ρόλο σας και τι συναισθήματα νοιωθετε υποδυόμενος μια τόσο σημαντική μορφή της τέχνης;
Είναι ένα από τα στάδια του τρόπου που
δουλεύω, το να θέτω ερωτήματα και να βάζω εμπόδια στον εαυτό μου. Το ερώτημα που με απασχόλησε πιό πολύ απ' όλα είναι: "Τι συνέβη τότε; τι ήταν αυτό που εξύψωσε τον Βαν Γκογκ από "τρελό" καλλιτέχνη σε έναν αθάνατο θρύλο;". Ο Βίνσεντ, ελάχιστες φορές απόλαυσε τη γαλήνη στη ζωή του. Οδηγός του ήτανε πάντα το συναίσθημα και η επιτακτική του ανάγκη για έκφραση, η οποία τον ωθούσε να αφοσιώνεται με όλη του την ψυχή στη δημιουργική πράξη. Αυτά και το τρομακτικό του ταλέντο, του έδωσαν την εμβληματική θέση που κατέχει, ανάμεσα σε άλλες τεράστιες μορφές της τέχνης. Όταν καλείσαι να υποδυθείς ένα ιστορικό πρόσωπο, που όμως το έργο του το κατατάσσει πέρα από τα όρια του μύθου, τότε οι εσωτερικές κινητήριες δυνάμεις σου πάνω στη σκηνή, οφείλουν να είναι ισχυρές, διεισδυτικές αλλά και πολύ ευαίσθητες. Έτσι μόνο θα "συλλάβεις" το αιώνιο, το άπειρο, το ιδανικό. Αισθάνομαι, πάνω στη σκηνή, ότι έχω να αντιμετωπίσω κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμένα. Ο Βαν Γκογκ, έζησε τη ζωή του με ατσαλένια αυτοπειθαρχία και προικήστηκε απ' τη φύση με ταλέντο αξεπέραστο. Άφησα το ένστικτό μου να με οδηγήσει και οικειοποιήθηκα την ατσαλένια αυτή πειθαρχία, για να μπορέσω να κρατήσω - για λίγο - πάνω στη σκηνή τα πινέλα του Βίνσεντ!!
2. Πιστεύετε ότι έχετε κοινά στοιχεία με τον Βαν Γκογκ; Αν ναι με ποια από τα χαρακτηριστικά του ταυτιζεστε;
"Προσπαθώ, πασχίζω, το κάνω με όλη μου την καρδιά", έλεγε. Με ό,τι καταπιάνομαι, πασχίζω κι εγώ...
Υπέγραφε στους πίνακες του μόνο με το βαπτιστικό του όνομα. Με το μικρό μου όνομα συστήνομαι κι εγώ! ...
Φερόταν αφύσικα κάθε φορά που έπιανε το πινέλο. Δεν θέλω να σας πω πώς ζω στη διάρκεια των προβών!!!...
Χρησιμοποιούσε τα χρώματα ως οχήματα αισθημάτων για την έκφραση του εσωτερικού του κόσμου και την επικοινωνία με τους γύρω του. Για τους ίδιους λόγους, χρησιμοποιώ την υποκριτική...
Είναι ευτυχής συγκυρία αυτή μου η "συνάντηση" με τον Βίνσεντ. Τα έργα του, ο τρόπος που έζησε τη ζωή του, η "βαρυφορτωμένη" πινελιά του, μου άνοιξαν διάπλατα την πόρτα για έναν καινούργιο μαγικό κόσμο. Δεν ταυτίζομαι με κανένα πρόσωπο. Χαίρομαι πολύ όταν μπαίνω στη διαδικασία να "συνδιαλαγώ" χαρακτήρες με τόσο συμπυκνωμένη έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων.
3. Με βάση την αφήγηση της Μαργκερίτ, έχουμε μια άλλη οπτική γωνία σχετικά με το θάνατο αυτού του "ΙΠΤΆΜΕΝΟΥ ΟΛΛΑΝΔΟΎ" όπως τον αποκαλεί. Θεωρεί πως η φυγή του από την ζωή είχε κάτι έντονα αινιγματικό και μυστηριώδες. Πιστεύετε ότι ίσως τελικά ο Βίνσεντ ήταν θύμα ενός κεραυνοβόλου έρωτα και η Μαργκερίτ ακουσίως ή δήμιος του;
4. Εκτός από το θεατρικό σανίδι, σας έχουμε δει και σε τηλεοπτικές παραγωγές. Συγκεκριμένα αυτή την περίοδο στην τηλεοπτική σειρά "Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ". Θα ήθελα να μας πείτε τι είναι αυτό που σας κερδίζει. Τηλεόραση ή θέατρο;
Συμμετείχα στη σειρά του ΑΝΤ1, «Η Επιστροφή». Οι ρυθμοί της τηλεόρασης είναι πολύ εντατικοί. Απαιτείται μεγάλη προετοιμασία και ετοιμότητα. Η σχέση σου με την κάμερα, ακονίζει τα εκφραστικά σου μέσα. Κάνει γνωστή τη δουλειά σου σε ένα ευρύτερο κοινό. Αλλά, κυρίως, όλες αυτές οι συνεργασίες σε γεμίζουν με εμπειρίες κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση των μελλοντικών καλλιτεχνικών στόχων. Δεν με κερδίζει κάτι. Δεν είναι το μέσον που είναι σημαντικό για να επικοινωνηθεί μία τέχνη, αλλά η ίδια η τέχνη. Από τη στιγμή που υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να δουλέψεις και οι άνθρωποι με γνώση για να συμπορευτείς, όλα τα μέσα μπορεί να είναι γοητευτικά. Το ζητούμενο είναι να παραμένουμε συνεπείς απέναντι στην Υποκριτική Τέχνη.
5. Ποια είναι για εσάς η πρόκληση της παράστασης;
Το να είναι η αφορμή, γι' αυτούς που θα επιλέξουν να τη δουν, για να γνωρίσουν ή να ξανακοιτάξουν τα έργα του Βαν Γκογκ και να περιπλανηθούν στο μαγικό κόσμο των χρωμάτων του. Οι πίνακες του έχουν τη δύναμη να αιχμαλωτίζουν συναισθήματα που ο καθένας μπορεί να ανγνωρίσει μέσα του. Αυτά τα συναισθήματα, είναι η ποίηση που λείπει από τη ζωη μας, είναι το στόμα που φυσάει και καθαρίζει τη σκόνη της ρουτίνας από την καθημερινότητά μας. Είναι αυτό που κάνει τη ζωή μας υποφερτή και δίνει παρηγοριά στους ανθρώπους. Αν καταφέρουμε να το μεταδώσουμε αυτό στους θεατές, θα έχουμε εκπληρώσει μία πολύ σημαντική αποστολή.
6. Με ποιους τρόπους μπορεί ένας ηθοποιός να καταφερει να ερμηνεύσει έναν τόσο απαιτητικό ρολο;
7. Ποίο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης για εσάς;
Η παράστασή μας είναι μια τεράστια κιβωτός, στην οποία η ζωγραφική και τα χρώματα του Βαν Γκόγκ, γίνονται ένα με τη μουσική και τον ποιητικό λόγο του Guenassia, με αποτέλεσμα όταν διαιγείρεται μία αίσθηση να συντονίζονται και διπλανές σε αυτήν αισθήσεις. Η μαγική λέξη που χαρακτηρίζει την παράστασή μας, είναι η λέξη «συναισθησία». Δηλαδή η έκφραση μιάς αίσθησης διαμέσου μιας άλλης. Είναι ο τρόπος που και ο ίδιος ο Βαν Γκογκ ήθελε να ζωγραφίζει. 'Ονειρό του ήταν να μπορέσει με τη ζωγραφική του να συμπυκνώσει όλες τις τέχνες σε μία. Σε ένα συνολικό έργο Τέχνης. Νομίζω οτί αυτή είναι η αίσθηση που αφήνει η παράστασή μας.8. Πως αισθάνεστε μετά το τέλος της κάθε παράστασης όταν επιστρέφετε στο καμαρίνι σας;
9. Τι θα λέγατε σε έναν θεατή για να τον πείσετε να επιλέξει την δικιά σας παράσταση ανάμεσα στην πληθώρα έργων που ανεβαίνουν στις θεατρικές σκηνές.
Υπάρχει μία αντίληψη σήμερα στον κόσμο, που τείνει μάλιστα να επικρατήσει: οτι η ψυχαγωγία συνδυάζεται με την απουσία σκέψης. Αυτό είναι παρανόηση, που έχει δημιουργηθεί από αυτούς που εσκεμμένα κρατάνε το αισθητικό και πολιτιστικό κριτήριο των κατοίκων αυτού του τόπου σε - σχεδόν - διανοητικά καθυστερημένα επίπεδα. Αν θέλουμε αυτό να αλλάξει, ένας είναι ο τρόπος. Να εκθέτουμε τους εαυτούς μας σε μορφές τέχνης. Έτσι ακονίζεται η κριτική ματιά και σκέψη. Έτσι μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε μόνοι μας και να μην καταλώνουμε ότι μας πασάρουνε. Στην παράστασή μας, όλες οι Τέχνες, συμπυκνώνονται σε μία. Οι σκέψεις του Βίνσεντ Βαν Γκογκ για την ιερότητα του πνεύματος και οι προσπάθειές του - δια μέσου του έργου του - να κάνει θρησκεία τις αισθητικές του πεποιθήσεις υπό την έννοια της κοινωνικής αρμονίας, παίρνουν σάρκα και οστά. Είναι μία παράσταση για τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ! Νομίζω πως αυτό, από μόνο του, αρκεί...!
10. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Οποιαδήποτε συνεργασία θα μπορούσε να μου αλλάξει τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, ανήκει στα μελλοντικά μου σχέδια. Γιατί αυτή είναι η ουσία του Θεάτρο και της Υποκριτικής. Να διευρύνει τα σύνορά μας. Να μας κάνει να χάσουμε τα όρια του εαυτού μας. Μόνο και μόνο για να τα ξαναψάξουμε. Ο εφησυχασμός και οι παγιωμένες μέθοδοι και αντιλήψεις είναι αντίπαλοι. Η συνεργασία που θα με ωθήσει στο να αγγίξω απειλητικές περιοχές μέσα μου, ανήκει στα μελλοντικά μου σχέδια. Και μια μεγάλη επιθυμία μου: Το Αρχαίο Δράμα. Η Επίδαυρος. Τα κείμενα αυτά, που σε συνδέουν με τις απαρχές του κόσμου και βάζουν την ψυχή σου σε μιά αέναη περιπλάνηση...
Eπιμέλια: Ευα Νάτση
Eπιμέλια: Ευα Νάτση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου