ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ" , Σοφία Βοϊκου με την ματια της LENA TSD

Όταν ήμουν 7 χρόνων είχαμε πάει με τον μπαμπά μου, οι δυο μας, διακοπές στη Μυτιλήνη. Εκεί ψηλά στο Κάστρο του Μολύβου, είχαμε ακούσει τους Φατμε, το τότε συγκρότημα του Πορτοκάλογλου. Αυτή ακριβώς την αίσθηση που έδωσε αυτό το βιβλίο, από την πρώτη κιόλας σελίδα. Με σάουντρακ ελληνικά 80'ς, όπως: Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε και το αξέχαστο Ρίτα Ριτάκι (που τώρα το Ριτάκι θα είναι 55αρα φιλόλογος που γκρινιάζει για το καινούργιο συνταξιοδοτικό).
Τα ελληνικά νησιά φαντάζουν πολύ ήρεμα, προ επελασεως τεχνολογίας, η εξουσία της εποχής Προεδρος-Δασκαλος-Παπας, η σύζυγος του Προέδρου με στυλ Βίνα Ασικη-Τετα Ντούζου και στρας με πονπον, που νόμιζε ότι βρήκε τον Πρίγκιπα (όχι τον Χαρυ ούτε καν τον Νικόλαο), μαγαζιά με ονόματα όπως Bleu Dreams που θυμίζουν Καλοκαιρινές Διακοπές του Καρβελα στα οποία η Τεκιλα Σανραιζ ήταν στη μόδα και τα ζιβάγκο καινοτομία, ένα συγκρότημα σαν τις κούκλες Τζεμ με τα φωσφορούχα μαλλιά και τις κιθάρες, ένας καπετάνιος με φαντάσματα από το παρελθόν, ψώνια από το Μινιόν που αποτελούσε πάντα την στάση της επαρχίας όταν κατηφόριζε, ένας Κουασιμόδος λιγότερο θαρραλεος από του Ουγκώ, ένας έρωτας η Αγάπη άργησε μια Μέρα (αν κι εδώ άργησε καμία 40ρια χρόνια), μια Περσεφόνη που στου κόσμου το μπαλκόνι δεν πρέπει να ξαναβγεί, το όνομα Κατερίνα που ποτέ δεν θα είναι το ίδιο μετά τον Κορτώ, συνομιλίες με την φωτογραφία του μακαρίτη σαν να ακούς την Γεωργία Βασιλειάδου να φωνάζει Χαρίλαε (όχι τον Φλωράκη, τον αποθανόντα σύζυγό), ένα χρυσό κλουβί σαν αυτό του Γεωργίτση στο Μια Κυρία στα Μπουζούκια, η αιώνια μοίρα των ξανθών ηθοποιών όπως Κώστας Καρράς και Πολίτης να παίζουν τους Γερμανούς και να ξελαρυγκιαζονται στα Ραους και τέτοια, καμάκια Έλα να Αγαπηθουμε Ντάρλινγκ σε συνδιασμό με ποιήματα του Καββαδία και το Σαπιοκάραβο του Βασίλη (του Παπακωνσταντίνου όχι του δικού μου), η άποψη ότι έναν νικητή του Σαν Ρέμο ονόματι Ερος Ραμαζοτι δεν θα τον θυμάται σε λίγο κάνεις (μέσα έπεσε) κι αντε να εξηγήσεις στους Ιταλούς τι είναι τα κολυββα (λιτλ σπινατς παι και παρόμοια).
Καταιγίδες που ξεσπούν απρόοπτα και αλλάζουν τα πάντα όπως στη θεωρία του Χάους κι εμείς τα παιδιά των 80'ς που λίγο τα αφοριζουμε και λίγο τα νοσταλγούμε, διαβάζουμε το Μυστικό της Καταιγίδας με αναπολήσεις και ονειροπόλο βλέμμα 😊😊😊