ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΒΑΣΩ ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ" στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ

ΒΑΣΩ ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ

Βιογραφικό:

Η Βάσω Κατσαρέλια γεννήθηκε το 1981 σ’ ένα χωριό της Πιερίας, τη Μεθώνη. Ασχολείται με τη ζωγραφική και το σχέδιο αρκετά χρόνια και σε επαγγελματικό επίπεδο και παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής. Παράλληλα με την επαγγελματική της δραστηριότητα, συμμετείχε σε ομαδικές Εκθέσεις Τέχνης και σε Φεστιβάλ. Γράφει διηγήματα, κείμενα, παραμύθια και ιστορίες λογοτεχνικού περιεχομένου. Ένα εκ των οποίων διακρίθηκε, κατακτώντας τον πρώτο έπαινο στον διαγωνισμό “Ασημένια σελίδα 3” Εκδόσεις Μωραΐτης & Εντύποις τον Ιούνιο του 2018.Η επαφή κι η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε στη συγγραφή παραμυθιών. Από τον Σεπτέμβριο του 2018 ανέλαβε τα καθήκοντα συντονίστριας της δανειστικής βιβλιοθήκης στο χωριό που μένει, αφού υπήρξε και δημιουργός της ιδέας, για μια τέτοιου είδους κίνηση. Η μεγάλη της αγάπη για τα βιβλία αποτελεί την κινητήρια δύναμή της για τις δράσεις της.

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΤΥΠΟ κυκλοφορεί το παραμύθι «ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΕΓΕΣ»

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100007582653668

Περίληψη: Το παραμύθι μέσα από την πλούσια εικονογράφηση του και την όμορφη ιστορία του διδάσκει τα παιδιά να είναι υπεύθυνα στην καθημερινή ζωή τους. Σε πρώτο επίπεδο αναφέρεται σε κάτι απλό όπως την τακτοποίηση των παιχνιδιών τους, αφού τελειώσουν την ενασχόληση μαζί τους. Σε δεύτερο όμως επίπεδο με την χρησιμοποίηση συμπαντικών συμβόλων όπως τα αστέρια και το φεγγάρι ως μέσα του διδακτικού μηνύματος υποδεικνύει ότι η υπευθυνότητα είναι αρωγός και σε πολύ ευρύτερα θέματα της ζωής του ανθρώπου.

Κρητικές βιβλίου: 

1. https://m.facebook.com/groups/1899540150343043?view=permalink&id=2085604585069931

2. https://www.facebook.com/2108752302748782/posts/2157198501237495/

Τι συναίσθημα ξύπνησε μέσα σας αυτό το συγγραφικό ταξίδι και ποιες εικόνες σας έκαναν συντροφιά?

Ξαφνικά ένιωσα να μεταφέρομαι πίσω στο χρόνο, εκεί που σαν παιδάκι, ονειρευόμουν να φτάσω τα αστέρια και να αντικρίσω ένα αλλιώτικο φεγγάρι. Εικόνες με συντρόφευαν καθόλη τη διάρκεια, προκαλώντας μου ένα γλυκό-σχεδόν παιδικό χαμόγελο. Η χαρά μου απερίγραπτη καθώς επίσης και η συγκίνηση που κατάφερα πια, να αποδώσω στο χαρτί τα ταξίδια των παιδικών μου ονείρων.

Πόσο εύκολο είναι να μιλάει μέσα από το γραπτό του?

Αναμφίβολα το κάθε γραπτό θεωρώ πως αποτελεί κατάθεση ψυχής. Εκεί έγκειται νομίζω, η επιτυχία ενός βιβλίου, στο να καταφέρει ο δημιουργός να αποδώσει σ’ ένα χαρτί σκέψεις, συναίσθημα και εμπειρίες. Δεν θα πω αν είναι εύκολο ή δύσκολο, θα πω απλά, ότι εγώ δεν γνωρίζω άλλο τρόπο για να γράψω.

Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που κρατήσατε τυπωμένο το πρώτο σας βιβλίο?

Ένιωσα πως η πραγματικότητα άγγιξε ένα όνειρο που είχα από παιδί κι εγώ με τη σειρά μου, το πήρα στα χέρια μου πλημμυρισμένη από συναισθήματα.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει η συγγραφέας να μεταφέρει  στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η κεντρικοί ηρωίδα του βιβλίου σας, η Ρεγγίνα θέλει οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να παραλάβουμε? 

Η μικρή Ρεγγίνα μέσα από την περιπέτεια της, διδάσκει στους μικρούς μας φίλους, πως η κάθε πράξη ακολουθείται από τις ανάλογες συνέπειες. Από παιδιά κιόλας, χρειάζεται να καλλιεργούμε το αίσθημα της ευθύνης, το οποίο θα μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή.

Εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες σας με την έκδοση του βιβλίου σας?

Θεωρώ πως οι προσδοκίες ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η δική μου, προσωπική προσδοκία, εκπληρώθηκε στο έπακρο, αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω το παραμύθι σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά, να δω το χαμόγελο τους και να συζητήσω μαζί τους.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε τώρα, και ποιο να προτείνατε στους αναγνώστες του Βιβλίου της παρέας?

Αυτή την περίοδο διαβάζω “το ταξίδι που λέγαμε” της αγαπημένης Αλκυόνη Παπαδάκη. Μου είναι δύσκολο να προτείνω ένα και μόνο βιβλίο, λαμβάνοντας υπόψιν  ότι υπάρχουν άπειρα βιβλία καταξιωμένων συγγραφέων της Ελληνικής λογοτεχνίας. Θα ήθελα να αναφερθώ όμως, σε ένα βιβλίο που μου έδωσε τροφή για σκέψη και προβληματισμό “το αγόρι που δεν ήταν εκεί (Ghost Boy)” του Martin Pistorius, το οποίο κυριολεκτικά με καθήλωσε και ομολογώ πως δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω τη θέληση ενός ανθρώπου για ζωή.

Ποια είναι η καθημερινότητα σας?

Η μέρα μου ξεκινάει νωρίς το πρωί. Ασχολούμαι με την φροντίδα της οικογένειας μου και πάντα φροντίζω, μέσα στη μέρα να κλέψω στιγμές για μένα, που κατά κύριο λόγο τις αφιερώνω στο διάβασμα, στη ζωγραφική και φυσικά τα παραμύθια μου. Παράλληλα κάνω μαθήματα ζωγραφικής και ασχολούμαι με την οργάνωση της βιβλιοθήκης που θέλω να δημιουργήσω στον τόπο που μένω.

Ποιο  είναι το ΜΟΤΟ σας για την ζωή?

Τα όνειρα δεν είναι για να μένουν ξεχασμένα σε κάποιο συρτάρι του μυαλού, είναι για να πραγματοποιούνται και να μας χαρίζουν ζωή.

Τα επόμενα μελλοντικά σας σχέδια? Σκοπεύετε να συνεχίσετε με το ίδιο είδος βιβλίου?

Δε συνηθίζω να σχεδιάζω το αν θα γράψω ή όχι. Θεωρώ πως η συγγραφή, για να είναι πετυχημένη, πηγάζει από μέσα και στη διάθεσή που έχεις κάθε φορά εκεί που αποδίδεις. Το παραμύθι είναι το είδος που λατρεύω, με αυτό θέλω να ασχοληθώ και όσο μπορώ να το εξελίξω. Το μόνο είδος που θα μπορούσα να δοκιμάσω και να πιστέψω πως μπορώ να ανταπεξέλθω είναι η παιδική λογοτεχνία που συνδέεται άρρηκτα επίσης, με τα παιδιά.

Ας κλείσουμε την συνέντευξη με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας...

“ Αφού έσβησε το φως, η Ρεγγίνα έκλεισε τα μάτια της, όμως ήταν αδύνατον να κοιμηθεί. Σηκώθηκε και κοίταξε από το παράθυρο της και...

Κάτι παράξενο είχε συμβεί!

-Μα πού είναι τ’ αστέρια; Και το φεγγάρι γιατί είναι λυπημένο; αναρωτιόταν το κοριτσάκι.”

Για το βιβλίο  της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου