ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ", ΑΛΚΥOΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

Μια συγγραφέας που ακολουθώ πιστά χρόνια τώρα(άλλωστε έχει γράψει είκοσι μυθιστορήματα στον αριθμό), η λατρεμένη Αλκυόνη Παπαδάκη, επέστρεψε στα συγγραφικά δρώμενα με το νέο της βιβλίο "Στην άκρη του βράχου", από τις εκδόσεις "Διόπτρα". Στεναχωριέμαι που είναι η πρώτη φορά που για βιβλίο της δε μπορώ να σας καταθέσω εγκώμιο και επαίνους. 

Για να είμαι πιο συγκεκριμένη το μυθιστόρημα είναι κοινωνικό και εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή της Αλκυόνης. Διαπραγματεύεται την προσωπική ιστορία του Στρατή, ο οποίος βιώνει το οικογενειακό του δράμα. Είναι ένας πολύπαθος ήρωας που αξίζει να γνωρίσεις. Καταδεικνύει με λυρικές περιγραφές το πως οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν τα παιδιά τους και επηρεάζουν τον ψυχικό τους κόσμο. Ο Στρατής γίνεται θύτης και καταδικάζεται. Στην πραγματικότητα όμως είναι θύμα. Θύμα των γονέων του και όσων γαλούχησαν αυτούς. Θύμα περιστάσεων που τον εγκλώβισαν σε αδιέξοδες καταστάσεις και του στέρησαν την ηρεμία και τα όνειρα του. Επίσης, η μητέρα του ζει και αυτή ένα δράμα. Η ιστορία της Σμαράγδας με συγκίνησε πολύ. Ο Στρατής με το ημερολόγιο του καταθέτει τις μύχιες σκέψεις του και τον αγώνα να σταθεί στα πόδια του. Τον θαυμάζεις και σε συγκινεί η προσπάθεια του να ξεφύγει από τον βούρκο που άλλοι τον έριξαν σ αυτόν. 

Η γραφή της Αλκυόνης δε χρειάζεται συστάσεις . Λυρική και γεμάτη εκφραστική δεινότητα. Δυνατός ο λόγος της με παλμό και ένταση. Έχει η γλώσσα της τη δική της ταυτότητα και στίγμα. Πάντα η γραφή της είναι αυτή που αναδεικνύει την ιστορία της. Την απογειώνει ψηλά σε ταξίδια του νου, που ο συγγραφέας με πιλότο την Παπαδάκη κάνει. Σ αυτό το μυθιστόρημα ένιωσα πως κάτι έλειπε. Ενώ η προσπάθεια είναι αξιόλογη και προσεγμένη, ήθελα κάτι παραπάνω. Άλλωστε από την Παπαδάκη φταίει πως έχω πάντα υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες , γιατί η ίδια με "καλόμαθε". Μου έδωσε την εντύπωση πως αυτό το μυθιστόρημα γράφτηκε γρήγορα. Βιαστικά. 

Δε σημαίνει πως δεν είναι καλό σαν αίσθηση στα μάτια του αναγνώστη. Έχουμε μια δυνατή οικογενειακή ιστορία με θύτες και θύματα, πρόσωπα τραγικά ενός δράματος που σε αγγίζει και σε κάνει να θυμώνεις. Σε κάποια σημεία το βιβλίο είναι λίγο σκληρό, γιατί έχουμε να κάνουμε με ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση σ όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς είναι καθρέφτης της ζωής. Όχι κάτι υπερβολικο. Υπάρχουν εξάλλου και οι σκληρές και απάνθρωπες όψεις. Απλά είχα μεγαλύτερες προσδοκίες από την αγαπημένη μου συγγραφέα, γιατί έχω συνηθίσει σε μυθιστορήματα της που καθηλώνουν και παίρνουν άριστα από αναγνώστες με απαιτήσεις . 

Βαθμολογία:7-7.5/10