Το μυθιστόρημα της Μ.Παπαπαύλου "Ολα ένα ψέμα " είναι κοινωνικό και βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Διαδραματίζεται στην Κρήτη στα μέσα του 20 ου αιώνα και έχει κεντρικές ηρωίδες τη Μυρσίνη και τη Μάγδα.
Παρακολουθούμε τις ζωές τους βήμα βήμα. Η Μυρσίνη ειναι μια από τις πέντε κόρες μιας πολύτεκνης αγροτικής οικογένειας της Κρήτης, η οποία μέχρι τα δεκαοχτώ της ζει ανέμελα. Σε λίγα ομως λεπτα η ζωή της αλλαζει ριζικά. Το σκοτάδι ρίχνει τα πέπλα του στη ζωή της και κανει αγώνα να αποτινάξει τη φρικιαστική της μοίρα. Από εδώ και μετά μπαινει στην ιστορία η Μάγδα. Βλέπουμε πως με δεξιοτεχνία η συγγραφέας την εισάγει και την συνδέει στην ιστορία.
Η πλοκή εχει ως θεματικό κέντρο ενα πολυ στεναχωρο και ιδιαίτερο θέμα. Η Παπαπαύλου το διαχειρίζεται με τη δέουσα προσοχή και σεβασμό που απαιτούνται απέναντι σε όλα τα θύματα τέτοιων αρρωστημένων καταστάσεων. Μια άκρως αληθινή ιστορία, η οποία φιλοξενείται στις σελίδες του βιβλίου και ζωντανεύεται ρεαλιστικά και άκρως παραστατικά. Θέμα γροθιά στο στομάχι. Με στεναχωρεσε και με έκανε κομμάτια. Όμως δυστυχώς έτσι είναι η ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τέτοια εγκλήματα σε ψυχές αθώες και τις λαβώνουν ανελέητα για πάντα . Μέσα μας γεννιέται η ντροπή, ο θυμός και ο αποτροπιασμός. Η κοινωνία δε πρέπει να σιωπά απέναντι σε ανίερα τέρατα. Σε μιάσματα. Οφείλει να ορθώνει το ανάστημά της και να τιμωρει. Να προστατεύει και να στηρίζει τα αθώα θύματα.
Με προσοχή η συγγραφέας φωτίζει όλες τις πτυχές της τραγωδίας δίχως υπερβολές . Δεν εκβιάζει το συναίσθημα. Αφήνει τα πρόσωπα του δράματος να μιλήσουν με τις πράξεις τους και αυτα μιλάν στις καρδιές μας. Οι ηρωίδες του βαθιά κοινωνικού αυτου μυθιστορήματος με συγκίνησαν και με δίδαξαν με τη στάση ζωής τους. Παράλληλα η συγγραφέας αναφέρεται μέσω κάποιων δευτερευόντων ηρώων σε κάποια ιστορικά γεγονότα χωρις να κουράζει ή να εμμένει.
Σύγχρονο, ρεαλιστικό και άκρως διδακτικό αυτο το βιβλίο. Το κυριότερο μήνυμα που μας προσφέρει ειναι πως όταν αγαπας συγχωρείς ακομα και το ψέμα. Το ψέμα που ειπώθηκε για να κρύψει μια ανίερη αληθεια που θα καταρράκωνε τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Αυτό είναι η αγάπη. Μεγαλείο ψυχής και αυταπάρνησης.
Η Παπαπαύλου τιτλοφορει τα κεφάλαια και δίνει τα χρονικά σημεία τους εναλλάσοντας ανα κεφάλαιο τις ζωές Μυρσίνης και Μάγδας . Ο λόγος της ειναι στρωτός και άμεσος χωρίς πολλές περιγραφές. Αντίθετα εστιάζει διεισδυτικά στη ψυχοσύνθεση των προσώπων.
Μου άρεσε αρκετά. Με πόνεσε και με αναστάτωσε για τους λόγους που σας έγραψα παραπανω . Επειδή το θέμα του ηταν πολύ βαρύ θα ήθελα να διάβαζα ένα άλλο φινάλε απο τη συγγραφέα. Διαφορετικό, λιγοτερο σκληρο και περισσότερο αισιόδοξο. Όμως κατανοώ πως ακολούθησε την αληθινή της μαρτυρία. Άλλωστε η ζωή γραφει τα πιο δυνατά σενάρια τα οποία είναι αμετάκλητα και τις πιο πολλες φορες στενάχωρα Και τραγικά .
Βαθμολογια:8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου