ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ", ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ ΖΑΙΡΗ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Η Ρένα Ρώσση -Ζαΐρη μας ταξιδεύει στο νέο της μυθιστόρημα " Η αγαπημένη των θεών " στη Δήλο, το νησί όπου η αρχαία Ελλάδα ζωντανεύει και λούζεται στο φως και ο σύγχρονος Έλληνας θαυμάζει το μεγαλείο της. Το εξώφυλλο από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον και η περίληψη με ώθησε να το αποκτήσω.
 Δυο κορίτσια μια νύχτα με καταιγίδα και άνεμο γεννιούνται στη Μύκονο. Για το ένα οι μοίρες επιφυλάσσουν μια όμορφη γεμάτη πλούτη ζωή αλλά χωρίς αγαπη. Για το άλλο οι γονεις του θα το λατρέψουν ,αλλα του κρύβουν πολλά πράγματα που το αφορούν και θα το σοκάρουν. Η Άρτεμη και η Ανδριάννα ζουν μια ζωή κλεμμένη αγνοώντας αλήθειες που δε φαντάζονται. Όταν γίνεται ένας φόνος στο νησί που γεννήθηκε ο Απόλλωνας και η Άρτεμη και γνωρίσουν τον άντρα με τα ζαφειρένια μάτια όλα θα ανατραπουν. Άραγε θα το αντέξουν; Θα διαχειριστούν τη νέα πραγματικότητα; Θα συγχωρέσουν και θα προχωρήσουν μπροστά; 

Η συγγραφέας δε χρειάζεται συστάσεις. Το κοινό της την ακολουθεί πιστά και έχει καταθέσει δείγματα γραφής. Έχει τη δική της συγγραφική ταυτότητα που απο τις πρώτες σελίδες του βιβλίου καταλαβαίνεις ποιος είναι ο δημιουργος της ιστορίας. Με όπλο στη φαρέτρα τη λυρική της πένα που αποπνέει ευαισθησία και τρυφερότητα πλάθει ιστορίες που συγκινούν και διδάσκουν. Θέματα κοινωνικά και βαθιά ανθρώπινα παρελαύνουν στις σελίδες των βιβλίων της και μας συγκινούν. Πάντα μας αφήνουν μια όμορφη γεύση , μια τρυφερή ανάμνηση. 

Το βιβλίο αυτό είναι υμνος στην αγάπη και στη μεταμέλεια. Η πλοκή του έχει αγωνία και μυστηριο. Διαβάζεται απνευστί και παρακολουθούμε τους ήρωες μεσα απο τα λάθη και τα πάθη τους να ζουν τις συνέπειες των επιλογών τους. Κρίνονται για όσα έκαναν και για όσους πόνεσαν. Στο τέλος ο καθένας εισπράττει το μερίδιο του. Κάποιοι ζουν καλα. Γιατί η ζωή τους ανταμείβει. Τους δικαιώνει. Τους δινει μια δεύτερη ευκαιρία. Ειδικά, σε όσους πόνεσαν άδικα για κρίματα άλλων. Η ειλικρινής μεταμέλεια παντα σε οδηγεί σε όμορφους δρόμους. Σε μια νέα ζωή γεμάτη ελπίδα και αισιοδοξία. 

Αυτές τις σκέψεις μας προσφέρει το νέο βιβλίο της Ρένας Ρώσση -Ζαΐρη. Ενώ η πλοκή και η γραφή μου άρεσαν εξίσου αισθανθηκα πως κάτι ελειπε. Δε μ απογείωσε τοσο όσο θα ήθελα. Δε καρδιοχτύπησα όσο έκανα με άλλα της βιβλία. Θεωρώ πως ήθελε μεγαλύτερη προσοχή στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων και στον τρόπο που τους παρουσίασε στον αναγνωστη. Έλειπε για μένα ο παλμός και η ένταση. 

Αυτό βέβαια δεν ακυρώνει πως ειναι αυτο το βιβλίο ενα αξιόλογο μυθιστόρημα που διαβάζεται ασθματικά και θα σας κρατήσει μια όμορφη συντροφιά. Το ταξίδι στη Δήλο θα σας αρεσει αλλα δε θα σας συναρπάσει ανάλογικα με τις δυνατότητες της κυρίας Ρώσση-Ζαΐρη. 

Βαθμολογία :8/10