"...είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι αν δεν χαμογελάσεις στη ζωή, δεν θα σου χαμογελάσει ούτε εκείνη". ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΑΝΝΑ ΦΩΤΙΟΥ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ

ΑΝΝΑ ΦΩΤΙΟΥ

Βιογραφικό: Η Άννα Φωτίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει με την οικογένειά της. Από μικρή περνούσε τις ώρες της διαβάζοντας και έγραφε τις δικές της ιστορίες. Η δυνατότητα που έχουν οι δάσκαλοι να διαμορφώ­νουν και να σμιλεύουν ψυχές και συ­μπεριφορές στάθηκε καθοριστικό κίνητρο για την επιλογή τής επαγγελματικής της πορείας, καθώς σπούδασε στην Παιδαγωγική Σχολή της Φλώρινας και στη συνέχεια στο Μεταπτυχιακό της τμήμα. Εδώ και 16 χρόνια είναι δασκάλα σε ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης. Συμμετέχει σε παιδαγωγικά συνέδρια αναφορικά με τα ελληνικά και τα μαθηματικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε παιδαγωγικά περιοδικά. Επίσης, είναι υπεύθυνη του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής στο σχολείο της. Διηγήματά της είναι δημοσιευμένα σε συλλογικά έργα.

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/anna.fsab

Οπισθόφυλλο: Μια ιστορία ζωντανή, γεμάτη μνήμες και πάθη.
Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 1917. Η μεγάλη πυρκαγιά ξεσπά. Ο κόσμος τρέχει να σωθεί από την πύρινη λαίλαπα που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της. Ανάμεσά τους και η Έλλη, που φωνάζει να κατευθυνθούν ανατολικά. Μέσα στον πανικό όμως κανείς δεν της δίνει σημασία∙ παρά μόνο ο Μάρκος. Μαζί διασχίζουν την πόλη και φτάνουν στον καταυλισμό. Από εκεί, θα ζήσουν τις έντονες στιγμές της καταστροφής.
Οι μέρες περνούν και ανάμεσα στην Έλλη και τον Μάρκο γεννιέται ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Αυτό το παράξενο κορίτσι κάνει την καρδιά του να χτυπά δυνατά, κι ας μην ξέρει τίποτα γι’ αυτήν, παρά μόνο το όνομά της. Από την άλλη, ο λοχαγός Τομ Μπλάιθ νιώθει ότι η Έλλη δεν είναι αυτή που λέει. Όμως, βλέπει την αλήθεια στα μάτια της και αισθάνεται μια απροσδιόριστη ανάγκη να είναι δίπλα της. Ανακαλύπτει το μυστικό που κρύβει και το μόνο που θέλει είναι να την προστατεύσει, να μην κάνει τα ίδια λάθη με εκείνον. Πώς θα βρει τη δύναμη, όμως, να μπει εμπόδιο στην ευτυχία της και να της αποκαλύψει τι νιώθει πραγματικά;
Η Έλλη για πρώτη φορά πρέπει να αποφασίσει αν θα ζήσει αληθινά ή αν θα παραμείνει δέσμια της συμβατικής ζωής της. Ερωτεύεται, πληγώνεται, έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό και την καρδιά της, μέχρι να τη χαρίσει σε εκείνον που πραγματικά αγαπά.

 
Μια αληθινή ιστορία αγάπης που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες και άνθισε στα χρόνια του πολέμου.

Πώς σας ήρθε η ιδέα  για τη συγκεκριμένη ιστορία? Ήταν κάποιο ταξίδι σας που σας ενέπνευσε ή κάτι άλλο?

Στα Αρσάκειο Δημοτικό έχουμε απογευματινούς ομίλους. Τον Όμιλο της Δημιουργικής Γραφής τον διδάσκω εδώ και 6 χρόνια. Θέλοντας να ενεργοποιήσω την έμπνευση και τη φαντασία των μαθητών μου επικαλέστηκα τους μύθους και τους θρύλους της πόλης μας. Ένας από αυτούς ήταν ο αστικός θρύλος που πλαισιώνει την οδό Μαύρη Πέτρα στην Άνω Πόλη. Ενώ παρουσίαζα στα παιδιά τον μύθο, όπου θέλει κάθε τρεις ημέρες ή 15, στις 12 το βράδυ, να ανοίγει μια πύλη στο σημείο εκείνο, η οποία δεν οδηγεί πουθενά και φυλακίζει όποιον τύχει να περάσει από εκεί, εμφανίστηκαν κυριολεκτικά μπροστά μου οι ήρωες της ιστορίας μου.

Μιλήστε μας λίγο για τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου σας. Τι είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή  κατά την γνώμη σας?

Η Έλλη είναι μια ρομαντική φοιτήτρια του Ιστορικού τμήματος του ΑΠΘ. Απολαμβάνει τις βόλτες στα σοκάκια της Άνω Πόλης, μιας περιοχής που θαρρείς ότι έχει βγει από μια άλλη εποχή. Ψάχνει τα μυστήρια και τις ρομαντικές ιστορίες που έχουν γραφτεί στα τείχη και στα γραφικά δρομάκια της περιοχής. Αυτό που την κάνει ξεχωριστή πιστεύω ότι είναι η ίδια η περιπέτεια στην οποία άθελά της μπλέκεται. Είναι λάτρης της τοπικής ιστορίας και η μοίρα της επιφύλασσε να γίνει πρωταγωνίστρια  αυτής της ιστορίας.

Προσωπικά βιώματα και εμπειρίες παίρνουν θέση στη γραφή σας? Και αν ναι πόσο εύκολο είναι να εκτίθεται κάτι προσωπικό δικό σας δημόσια?

 Πιστεύω ότι όλοι οι συγγραφείς λίγο ή πολύ εκθέτονται είτε με στοιχεία της ζωής τους είτε του χαρακτήρα τους. Όμως μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν ποια είναι αυτά, οπότε δεν υφίσταται ουσιαστικά θέμα έκθεσης.

Τι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας " Στις στάχτες της Σαλονίκης" ?

Να απολαύσει την ιστορία. Να ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή. Να γνωρίσει ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης μου που ακόμη και εμείς οι ίδιοι που ζούμε σε αυτήν, δεν το γνωρίζουμε πολύ καλά. Να απολαύσει το λογοτεχνικό ταξίδι.

Είστε αισιόδοξος άνθρωπος? Πιστεύετε στα Happy End?

      Ναι, είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι αν δεν χαμογελάσεις στη ζωή, δεν θα σου χαμογελάσει ούτε εκείνη. Δυσκολίες υπάρχουν πολλές, το θέμα είναι πώς θα τις αντιμετωπίσουμε. Με χαμόγελο και αισιοδοξία, ή απογοήτευση και μιζέρια; Προσωπικά προτιμώ την πρώτη επιλογή.

Ποιά είναι τα συστατικά για ένα επιτυχημένο λογοτεχνικά βιβλίο  

Αρχικά η γραφή. Όσο προκλητική και ενδιαφέρουσα και αν είναι η υπόθεση, αν η γραφή δεν είναι γλαφυρή, λυρική, αν δεν ακουμπά κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη χωρίς γέφυρες και διαμεσολαβήσεις, δεν θα τον εμπνεύσει να φτάσει ως το τέλος. Έπειτα είναι οι χαρακτήρες της ιστορίας. Οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων πρέπει να είναι ζωντανοί, ρεαλιστικοί, να μπορεί ο αναγνώστης να μπει στη θέση τους, να ζει μαζί τους, να ταυτιστεί. Και τέλος πιστεύω πως είναι η πλοκή, με την κορύφωση και τις ανατροπές που σμιλεύουν την προσωπικότητα των ηρώων.

  

Γιατί πιστεύετε ότι πρέπει να διαβάζουμε βιβλία? 

 Το διάβασμα μας καθιστά καλύτερες προσωπικότητες. Πέρα από την απόλαυση που αποκομίζουμε με την ανάγνωση μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας, όπως λέω και στους μαθητές μου, εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας, καλλιεργούμε τη φαντασία μας, αυξάνουμε τη νοητική μας λειτουργία για μέρες. Έρευνες που έχουν γίνει σε παιδιά, έχουν αποδείξει ότι τα βιβλία βοηθούν στην εστίαση της προσοχής τους και την ικανότητα συγκέντρωσης, ενώ τα βοηθούν ακόμη να σκέφτονται πιο καθαρά. Επίσης το διάβασμα μας προστατεύει από τη νόσο Αλτσχάιμερ βελτιώνοντας τη μνήμη αλλά και μειώνει το άγχος. Τα δε βιβλία μυστηρίου που μας καλούν υποσυνείδητα να λύσουμε το μυστήριο, μάς εξασκούν την κριτική και αναλυτική μας σκέψη. Γενικά από την ανάγνωση ενός βιβλίου μόνο κερδισμένοι βγαίνουμε.

 

Για το τέλος θα θέλατε να μοιραστείτε μια βαθύτερη σκέψη σας με τους αναγνώστες σας?

Να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας, γιατί είναι μοναδική και δεν επιστρέφει πίσω. 

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου