Έχοντας ακούσει πολύ καλές κριτικές για τη Clare Mackintosh θέλησα να διαβάσω ένα δικό της μυθιστόρημα . Στα χέρια μου βρέθηκε το «ξέχασε με» και ομολογώ πως δε ξετρελάθηκα ίσως γιατί οι προσδοκίες μου ήταν μεγάλες είτε γιατί αυτό το μυθιστόρημα δεν ήταν από τα καλύτερα της ... ή έστω μπορεί η μετάφραση να μην ήταν άκρως επιτυχημένη.
Η Άννα έχει χάσει με διαφορά λίγων μηνών τους γονείς της. Και οι δυο αυτοκτόνησαν με ειδεχθή τρόπο. Τώρα όμως κάποιος την ενημερώνει με τρόπο που της δημιουργεί ερωτηματικά πως ήταν δολοφονία και όχι αυτοκτονία. Σοκαρισμένη και πλέον και η ίδια νέα μητέρα απευθύνεται στον Μάρεϊ, έναν αστυνομικό να διαλευκάνει την υπόθεση. Τελικά, οι γονείς της ήταν θύματα ή αυτόχειρες;
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που ξεκινά με αργούς ρυθμούς και σιγά σιγά ανεβάζει την ταχύτητα της δράσης. Τίτλοφορώντας τα κεφάλαια με το όνομα της Άννας ή του Μάρεϊ σκιαγραφεί και παρουσιάζει με χειρουργική ακρίβεια όλους τους ήρωες. Η Άννα αφηγείται σε α πρόσωπο την ιστορία και βιώνει ένα δράμα αποκαλύψεων σχετικά με το τι συνέβη πραγματικά στους γονείς της ενώ στα κεφαλαία όπου παρουσιάζεται η έρευνα και η ζωή του αστυνομικού χρησιμοποιείται από τη συγγραφέα την τριτοπρόσωπη αφήγηση . Βήμα βήμα η Mackintosh ξετυλίγει το κουβάρι των αποκαλύψεων με ρεαλιστικό τρόπο . Η υπόθεση βασίζεται σε κίνητρα κατανοητά και καθημερινά . Πείθει με την αληθοφάνεια της απλά σε μένα δεν απογείωσε το ενδιαφέρον μου . Άφησε μια γλυκόπικρη γεύση .Δε θεωρώ πως είχε ανατροπές και από τη μέση της ιστορίας και μετά κατάλαβα τι έχει συμβεί .
Αν και θεωρώ πως ήταν ένα βιβλίο με σφιχτόδεμένη πλοκή και σωστά ηθογραφημένους ήρωες μου έδωσε την αίσθηση πως κάτι έλειπε . Στα μάτια μου απουσίαζαν οι ανατροπές και οι εξελίξεις που καθηλώνουν τον αναγνώστη . Ίσως είναι ζήτημα μεταφρασης αυτό το σημείο . Πιο πολύ με έπεισε σαν ένα μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις καθώς παράλληλα εισήγαγε στην πλοκή θέματα που αφορούν σε ενδοοικογενειακές σχέσεις , το πένθος, την προδοσία , τον αλκοολισμό και τις ψυχολογικές διαταραχές .
Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω μυθιστόρημα της . Αυτό το πρώτο μου ραντεβού μαζί της μπορεί να μη μου πήρε το μυαλο αλλά σίγουρα θα «έβγαινα» μαζί της δεύτερη φορά . Ίσως εκείνο να είναι πιο πετυχημένο .
Βαθμολογία :8-/10
Η Άννα έχει χάσει με διαφορά λίγων μηνών τους γονείς της. Και οι δυο αυτοκτόνησαν με ειδεχθή τρόπο. Τώρα όμως κάποιος την ενημερώνει με τρόπο που της δημιουργεί ερωτηματικά πως ήταν δολοφονία και όχι αυτοκτονία. Σοκαρισμένη και πλέον και η ίδια νέα μητέρα απευθύνεται στον Μάρεϊ, έναν αστυνομικό να διαλευκάνει την υπόθεση. Τελικά, οι γονείς της ήταν θύματα ή αυτόχειρες;
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που ξεκινά με αργούς ρυθμούς και σιγά σιγά ανεβάζει την ταχύτητα της δράσης. Τίτλοφορώντας τα κεφάλαια με το όνομα της Άννας ή του Μάρεϊ σκιαγραφεί και παρουσιάζει με χειρουργική ακρίβεια όλους τους ήρωες. Η Άννα αφηγείται σε α πρόσωπο την ιστορία και βιώνει ένα δράμα αποκαλύψεων σχετικά με το τι συνέβη πραγματικά στους γονείς της ενώ στα κεφαλαία όπου παρουσιάζεται η έρευνα και η ζωή του αστυνομικού χρησιμοποιείται από τη συγγραφέα την τριτοπρόσωπη αφήγηση . Βήμα βήμα η Mackintosh ξετυλίγει το κουβάρι των αποκαλύψεων με ρεαλιστικό τρόπο . Η υπόθεση βασίζεται σε κίνητρα κατανοητά και καθημερινά . Πείθει με την αληθοφάνεια της απλά σε μένα δεν απογείωσε το ενδιαφέρον μου . Άφησε μια γλυκόπικρη γεύση .Δε θεωρώ πως είχε ανατροπές και από τη μέση της ιστορίας και μετά κατάλαβα τι έχει συμβεί .
Αν και θεωρώ πως ήταν ένα βιβλίο με σφιχτόδεμένη πλοκή και σωστά ηθογραφημένους ήρωες μου έδωσε την αίσθηση πως κάτι έλειπε . Στα μάτια μου απουσίαζαν οι ανατροπές και οι εξελίξεις που καθηλώνουν τον αναγνώστη . Ίσως είναι ζήτημα μεταφρασης αυτό το σημείο . Πιο πολύ με έπεισε σαν ένα μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις καθώς παράλληλα εισήγαγε στην πλοκή θέματα που αφορούν σε ενδοοικογενειακές σχέσεις , το πένθος, την προδοσία , τον αλκοολισμό και τις ψυχολογικές διαταραχές .
Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω μυθιστόρημα της . Αυτό το πρώτο μου ραντεβού μαζί της μπορεί να μη μου πήρε το μυαλο αλλά σίγουρα θα «έβγαινα» μαζί της δεύτερη φορά . Ίσως εκείνο να είναι πιο πετυχημένο .
Βαθμολογία :8-/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου