Η Θεοφανία Ανδρονίκου -Βασιλάκη έγραψε ένα μυθιστόρημα εξαιρετικό που εκτείνεται σε δυο χρόνους. Στη Ζάκυνθο του 1880 και στο σήμερα. Η Άνθη απόγονος μιας οικογένειας με μακραίωνη ιστορία ανακαλύπτει ένα ημερολόγιο στο οικογενειακό νεκροταφείο και ξεκινά την ανάγνωση του . Αυτή της επιφυλάσσει εκπλήξεις. Αποκαλύπτεται μια πολύ δυνατή ιστορία αγάπης συνάμα όμως τραγική. Άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ αλλά τους χώρισαν οι ταξικές διαφορές, οι ίντριγκες και οι φόνοι. Η Άνθη ταξιδεύει στο παρελθόν και παράλληλα ένα ολότελα διαφορετικό και ελπιδοφόρο παρόν της παρουσιάζεται. Η ίδια έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου και ήρθε η ώρα να αλλάξει τη ζωή της προς το καλύτερο.
Ομολογώ πως το νοερό αυτό ταξίδι στο παρελθόν μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά γιατί ήταν γεμάτη συγκινήσεις και είχε συνοδοιπόρο τον αληθινό έρωτα αλλά πικρή γιατί κάποια πρόσωπα που έβαλα στην καρδιά μου πέρασαν άσχημα ενώ δεν τους άξιζε. Στη Ζάκυνθο του 1880 οι άνθρωποι διακρίνονται σε τιτλούχος και μη. Σημασία είχε η καταγωγή, το αξίωμα και όλα τα αλλά περνούσαν δυστυχώς σε τελευταία μοίρα.
Η συγγραφέας γράφει όμορφα και στρωτά. Με παραστατικές περιγραφές και με έντονη την ντοπιολαλιά της περιοχής μας μεταφέρει στο παρελθόν με δεξιοτεχνία και σκιαγραφεί τους ήρωες με διεισδυτική ματιά. Άλλους τους συμπονεις, τους θαυμάζεις και κάποιοι σε εκνευρίζουν και τους μισείς.
Είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα εποχής με πρωταγωνιστή τον έρωτα αλλά και την ίντριγκα που είμαι σίγουρη θα λατρέψετε. Τρυφερό και ρομαντικό αλλά παράλληλα σκληρό και αδεισώπητο. Έχει σασπένς ειδικά στην ιστορία του παρελθόντος αλλά μου άρεσε εξίσου η ιστορία της Ανθής, η οποία έζησε σημαντικές δοκιμασίες που αφορούν στις οικογενειακές σχέσεις, στη μητρική αγάπη, στις φιλικές, αλλά και στον έρωτα. Μας διδάσκει πολλά με την στάση ζωής της αυτή και η φίλη της η Τζοβαννα. Γιατί αυτό που πρέπει να παραδεχτούμε είναι πως οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα και στο πως διαχειρίζονται τα μεγάλα ζητήματα της ζωής.
Βαθμολογία :9-/10
Ομολογώ πως το νοερό αυτό ταξίδι στο παρελθόν μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά γιατί ήταν γεμάτη συγκινήσεις και είχε συνοδοιπόρο τον αληθινό έρωτα αλλά πικρή γιατί κάποια πρόσωπα που έβαλα στην καρδιά μου πέρασαν άσχημα ενώ δεν τους άξιζε. Στη Ζάκυνθο του 1880 οι άνθρωποι διακρίνονται σε τιτλούχος και μη. Σημασία είχε η καταγωγή, το αξίωμα και όλα τα αλλά περνούσαν δυστυχώς σε τελευταία μοίρα.
Η συγγραφέας γράφει όμορφα και στρωτά. Με παραστατικές περιγραφές και με έντονη την ντοπιολαλιά της περιοχής μας μεταφέρει στο παρελθόν με δεξιοτεχνία και σκιαγραφεί τους ήρωες με διεισδυτική ματιά. Άλλους τους συμπονεις, τους θαυμάζεις και κάποιοι σε εκνευρίζουν και τους μισείς.
Είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα εποχής με πρωταγωνιστή τον έρωτα αλλά και την ίντριγκα που είμαι σίγουρη θα λατρέψετε. Τρυφερό και ρομαντικό αλλά παράλληλα σκληρό και αδεισώπητο. Έχει σασπένς ειδικά στην ιστορία του παρελθόντος αλλά μου άρεσε εξίσου η ιστορία της Ανθής, η οποία έζησε σημαντικές δοκιμασίες που αφορούν στις οικογενειακές σχέσεις, στη μητρική αγάπη, στις φιλικές, αλλά και στον έρωτα. Μας διδάσκει πολλά με την στάση ζωής της αυτή και η φίλη της η Τζοβαννα. Γιατί αυτό που πρέπει να παραδεχτούμε είναι πως οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα και στο πως διαχειρίζονται τα μεγάλα ζητήματα της ζωής.
Βαθμολογία :9-/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου