Είναι από τις φορές που ολοκληρώνοντας ένα βιβλίο νιώθεις μοναξιά που δε σου κάνει και άλλες στιγμές συντροφιά. Το ταξίδι με συνοδοιπόρο το τελευταίο μυθιστόρημα της Ιφιγένειας Τέκου μου άφησε μια γλυκιά αίσθηση, η οποία κάποιες φορές ξεχείλιζε μελαγχολία και άλλες λύτρωση. Το "Δεξί κίτρινο λουστρίνι" είναι από εκείνα τα βιβλία που σίγουρα θα συγκινηθείς, γιατί θα το απολαύσεις από την αρχή ως το τέλος του.
Στην Κάλυμνο, το 1934 η ιταλική κατοχή είναι έκδηλη και επηρεάζει την καθημερινότητα των κατοίκων. Δυο αδελφικές φίλες, η Θεμελινα και η Χριστίνα μεγαλώνουν μαζί και τις ενώνουν πολλά. Πάνω από όλα η βαθιά ,άδολη αγάπη τους και ένα συγκλονιστικό, ανίερο μυστικό, το οποίο, θα τις κατατρέχει για χρόνια και θα τις χωρίσει στο διάβα της ζωής τους. Θα ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες τις οποίες θα τις σημαδέψουν συγκλονιστικά γεγονότα, όμως, κάποια στιγμή το ίδιο το δεξί κίτρινο λουστρίνι , το οποίο έμεινε χωρίς το ταίρι του, θα το αναζητήσει.
Έχουμε ένα συγκλονιστικό κοινωνικό μυθιστόρημα το οποίο έχει και ιστορικές προεκτάσεις. Με κεντρικά θέματα την φιλία, τη ξενοφοβία και τη φρίκη του πολέμου, η Τέκου συνθέτει ένα μυθιστόρημα για αναγνώστες με απαιτήσεις. Τα μηνύματα του πολλά και αγγίζουν την καρδιά σου. Οι εκφραστές του, οι ήρωες μιλάνε στην ψυχή σου. Άλλους εσείς οι αναγνώστες θα τους λατρέψετε και κάποιος θα σας γεμίσει οργή με τις πράξεις του. Ειδικά, στο σημείο με το μυστικό που συνδέει τις δυο κεντρικές ηρωίδες αισθάνθηκα πως μεταφέρθηκα στο σήμερα, γιατί το θέμα του είναι δυστυχώς παντοτινό και δυσεπίλυτο.
Με αφετηρία την Κάλυμνο και με ενδιάμεσες στάσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία η συγγραφέας συνθέτει μια πολυπρόσωπη ιστορία, χρησιμοποιώντας ιστορικά γεγονότα χωρίς να κουράζει με αυτά, αλλά εστιάζοντας περισσότερο στη λαίλαπα του πολέμου και τις αλλαγές που επιφέρει στις ζωές των ανθρώπων. Επίσης, προβάλλει μηνύματα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, γιατί οι ήρωες του έγιναν μετανάστες και δυστυχώς βίωσαν την περιθωριοποίηση και την αποξένωση από τους ντόπιους. Κατάφερε, δηλαδή, με ένα ιστορικό ταξίδι στο χτες να μας δείξει πως τα κοινωνικά προβλήματα του τότε είναι τελικά και δικά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουν πεθάνει και ανασταίνονται σε κάθε συγκυρία.
Λάτρεψα τις δυο ηρωίδες με τις πολυδιάστατες προσωπικότητες. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η ηθογραφηση τους γιατί η Τέκου με τη Θεμελινα και τη Χριστίνα επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις. Στο διάβα της ζωής τους τα δυο αυτά κορίτσια διαμόρφωσαν τον τελικό τους χαρακτήρα έχοντας πάντα ως βάση την αγάπη στο συνάνθρωπο και την αδάμαστη θέληση για αγώνα ενάντια στις δυσκολίες. Ωστόσο και οι υπόλοιποι ήρωες έβαλαν τη δική τους ψηφίδα στο μωσαϊκό της πλοκής. Πρόσωπα καθημερινά και άκρως καμωμένα με ρεαλισμό που έχουν κάτι να πουν και κυρίως να μας διδάξουν. Ιστορίες, λοιπόν, ζωής για τον άνθρωπο που δε παύει ποτέ να μας εκπλήσσει.
Φυσικά, δε μπορώ να μην εστιάσω στο κομμάτι της γραφής. Εδώ η συγγραφέας επέδειξε τεράστια μαεστρία. Με ώριμη και μεστή γραφή κατάφερε να κάνει τις λέξεις της κοινωνό μηνυμάτων. Την κάθε μια την τοποθετεί στην κατάλληλη σειρά και βρίθουν από αποστάγματα Σοφίας. Έχοντας μελετήσει πολύ και η ίδια κατάφερε να συνταιριάσει αποσπάσματα από κλασικά έργα και να τα εντάξει στο πόνημα της. Έχοντας η διαβάσει τα περισσότερα της βιβλία, διαπίστωσα πως η ήδη εξαιρετική γραφή της μετεξελίχτηκε σε κάτι άρτιο και άκρως λογοτεχνικό.
Χαίρομαι, όταν διαπιστώνω πως οι άξιες πένες εξελίσσονται κάθε φορά σε κάθε βιβλίο ένα βήμα πιο πέρα. Το δεξί κίτρινο λουστρίνι είναι για μένα το καλύτερο βιβλίο της συγγραφέως και ταυτόχρονα ένα από τα πιο δυνατά που διάβασα φέτος .
Βαθμολογία:9/10
Στην Κάλυμνο, το 1934 η ιταλική κατοχή είναι έκδηλη και επηρεάζει την καθημερινότητα των κατοίκων. Δυο αδελφικές φίλες, η Θεμελινα και η Χριστίνα μεγαλώνουν μαζί και τις ενώνουν πολλά. Πάνω από όλα η βαθιά ,άδολη αγάπη τους και ένα συγκλονιστικό, ανίερο μυστικό, το οποίο, θα τις κατατρέχει για χρόνια και θα τις χωρίσει στο διάβα της ζωής τους. Θα ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες τις οποίες θα τις σημαδέψουν συγκλονιστικά γεγονότα, όμως, κάποια στιγμή το ίδιο το δεξί κίτρινο λουστρίνι , το οποίο έμεινε χωρίς το ταίρι του, θα το αναζητήσει.
Έχουμε ένα συγκλονιστικό κοινωνικό μυθιστόρημα το οποίο έχει και ιστορικές προεκτάσεις. Με κεντρικά θέματα την φιλία, τη ξενοφοβία και τη φρίκη του πολέμου, η Τέκου συνθέτει ένα μυθιστόρημα για αναγνώστες με απαιτήσεις. Τα μηνύματα του πολλά και αγγίζουν την καρδιά σου. Οι εκφραστές του, οι ήρωες μιλάνε στην ψυχή σου. Άλλους εσείς οι αναγνώστες θα τους λατρέψετε και κάποιος θα σας γεμίσει οργή με τις πράξεις του. Ειδικά, στο σημείο με το μυστικό που συνδέει τις δυο κεντρικές ηρωίδες αισθάνθηκα πως μεταφέρθηκα στο σήμερα, γιατί το θέμα του είναι δυστυχώς παντοτινό και δυσεπίλυτο.
Με αφετηρία την Κάλυμνο και με ενδιάμεσες στάσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία η συγγραφέας συνθέτει μια πολυπρόσωπη ιστορία, χρησιμοποιώντας ιστορικά γεγονότα χωρίς να κουράζει με αυτά, αλλά εστιάζοντας περισσότερο στη λαίλαπα του πολέμου και τις αλλαγές που επιφέρει στις ζωές των ανθρώπων. Επίσης, προβάλλει μηνύματα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, γιατί οι ήρωες του έγιναν μετανάστες και δυστυχώς βίωσαν την περιθωριοποίηση και την αποξένωση από τους ντόπιους. Κατάφερε, δηλαδή, με ένα ιστορικό ταξίδι στο χτες να μας δείξει πως τα κοινωνικά προβλήματα του τότε είναι τελικά και δικά μας, γιατί πολύ απλά δεν έχουν πεθάνει και ανασταίνονται σε κάθε συγκυρία.
Λάτρεψα τις δυο ηρωίδες με τις πολυδιάστατες προσωπικότητες. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η ηθογραφηση τους γιατί η Τέκου με τη Θεμελινα και τη Χριστίνα επιφύλαξε πολλές εκπλήξεις. Στο διάβα της ζωής τους τα δυο αυτά κορίτσια διαμόρφωσαν τον τελικό τους χαρακτήρα έχοντας πάντα ως βάση την αγάπη στο συνάνθρωπο και την αδάμαστη θέληση για αγώνα ενάντια στις δυσκολίες. Ωστόσο και οι υπόλοιποι ήρωες έβαλαν τη δική τους ψηφίδα στο μωσαϊκό της πλοκής. Πρόσωπα καθημερινά και άκρως καμωμένα με ρεαλισμό που έχουν κάτι να πουν και κυρίως να μας διδάξουν. Ιστορίες, λοιπόν, ζωής για τον άνθρωπο που δε παύει ποτέ να μας εκπλήσσει.
Φυσικά, δε μπορώ να μην εστιάσω στο κομμάτι της γραφής. Εδώ η συγγραφέας επέδειξε τεράστια μαεστρία. Με ώριμη και μεστή γραφή κατάφερε να κάνει τις λέξεις της κοινωνό μηνυμάτων. Την κάθε μια την τοποθετεί στην κατάλληλη σειρά και βρίθουν από αποστάγματα Σοφίας. Έχοντας μελετήσει πολύ και η ίδια κατάφερε να συνταιριάσει αποσπάσματα από κλασικά έργα και να τα εντάξει στο πόνημα της. Έχοντας η διαβάσει τα περισσότερα της βιβλία, διαπίστωσα πως η ήδη εξαιρετική γραφή της μετεξελίχτηκε σε κάτι άρτιο και άκρως λογοτεχνικό.
Χαίρομαι, όταν διαπιστώνω πως οι άξιες πένες εξελίσσονται κάθε φορά σε κάθε βιβλίο ένα βήμα πιο πέρα. Το δεξί κίτρινο λουστρίνι είναι για μένα το καλύτερο βιβλίο της συγγραφέως και ταυτόχρονα ένα από τα πιο δυνατά που διάβασα φέτος .
Βαθμολογία:9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου