Ο Δ. Σιμος επέστρεψε στα συγγραφικά δρωμενα παραδίδοντας στους αναγνώστες ένα βιβλίο διαφορετικο από αυτά που μας έχει συνηθίσει και σε νέα εκδοτική στέγη, στο Μεταίχμιο. Αυτή τη φορά δε μας συντροφεύει ο αστυνόμος Καπετανος στην Εύβοια, αλλά η Λουκιδη στη Θράκη.
Η αστυνόμος Λουκιδη, λοιπόν, προσπαθεί να εξιχνιάσει τρία εγκλήματα με θύματα γυναίκες στην ευρύτερη περιοχή, που όλες βασανίζονται προτού χάσουν τη ζωή τους με συγκεκριμένο τελετουργικό. Παράλληλα, στο μικροσκόπιο της έρευνας της μπαίνει και η οικογένεια Πομάνου. Η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Αλκηστη εξαφανίζεται την ημέρα του μνημοσύνου του πατέρα τους και η Νικόλ η μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία λείπει για χρόνια στην Αθήνα και επέστρεψε για το μνημόσυνο προσπαθεί να συσφίξει τις σχέσεις με τη μάνα και τις αδερφές της. Ολες μαζί αγωνιούν για την Αλκηστη. Τελικά, αυτή θα βρέθει ζωντανή; Ποια είναι η αλήθεια και που βρίσκεται το ψέμα; Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και κανείς άμοιρος ευθυνών .
Με φόντο την ακριτική Θράκη με τους ιδιαίτερους κανόνες, ήθη και έθιμα λόγω της συνύπαρξης με τη μουσουλμανική μειονότητα ο συγγραφέας διεισδύει στα άδυτα των σχέσεων μιας φαινομενικά αγαπημένης οικογένειας , που όμως τελικά οι δεσμοί που τους συνδέουν βασίζονται σε ένοχα μυστικά , λάθη και πάθη. Τοποθετώντας στο στόχαστρο του τις προβληματικές σχέσεις των μελών της οικογένειας Πομάνου σκηνοθετεί με μαεστρία ένα ψυχολογικο θρίλερ με άρωμα κοινωνικό. Με αφόρμη την επανένωση μιας οικογένειας κάνει καταβύθιση σε θέματα δύσκολα, από αυτά που απασχολούν πάντα την κοινωνία γιατί ουσιαστικά δείχνουν τα κενά της δικαιοσύνης, την αδικία, τη μεροληψία αλλά κυρίως τα άρρωστα μυαλά που βλάπτουν αθώες ψυχές και πολλές φορές μένουν ατιμώρητα . Τοποθετεί τους ήρωες του από την αρχή στην πλοκή και σιγά σιγά μας τους συστήνει απογυμνώνοντας τους . Το παρελθόν ζωντανεύει ξανά , το δίκιο ήρθε για να στοιχειώσει τους ενόχους και η τιμωρία για να δοθεί βαριά και αμείλικτη σα γκιλοτίνα πάνω τους. Όσο προχωρούμε στην υπόθεση του βιβλίου το κουβάρι ξετυλίγεται . Σε πολλά σημεία το μυθιστόρημα είναι κυνικό και ολότελα σκληρό και αδυσώπητο . Θρίλερ για γερά νεύρα και δυνατά στομάχια. Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης ο αναγνωστης προσπαθεί να αποσαφηνίσει και να διελευκανει την υπόθεση και να δει πως συνδέονται οι δολοφονίες με την εξαφάνιση της Αλκηστης. Στοιχηματίζει για τον ένοχο και τα κίνητρα του και εκεί που νομίζει πως η υπόθεση λύθηκε και όλα πήραν το δρόμο τους στο φως, ο Σιμος κάνει μια ανατροπή που τον αφήνει άναυδο.
Είναι ολοφάνερο πως ο συγγραφέας δούλεψε σχολαστικά το πονημα του, καθως είναι πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο. Συμβουλεύτηκε ψυχολόγο για να διεισδύσει στα μύχια του μυαλού των ηρώων του και για να μπορέσει να ξεκλειδώσει τις ψυχές τους . Κάποιες είναι βαθιά πονεμένες , με στοιχειωμένο παρελθόν και άλλες απλά αρρωστημένα εγκληματικές . Οι εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν είναι αψογα τοποθετημένες κανοντας το ανάγνωσμα εθιστικό και με εξάρσεις αγωνίας. Επίσης, οι εναλλαγές των προσώπων (α και γ ) καθώς και ο χωρισμός κεφαλαίων που τιτλοφορούνται με το όνομα του συγκεκριμένου ήρωα, αποδεικνύουν περίτρανα πως έχουμε ένα βιβλίο το οποίο ξεχωρίζει για την ακρίβεια του.
Κάποιοι από τους ήρωες σηκώνουν το δικό τους σταυρό μαρτυρίου. Άλλοι είναι σιωπηλοί συνένοχοι και υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν πως πάντα θα διαφεύγουν από την τιμωρία. Θεωρούν πως η θέση τους, τα αξιώματα τους και η οξυδέρκεια τους θα τους προφυλάσσει πάντα από την τιμωρία. Ευτυχώς όμως που κάποια στιγμή, όλοι θα πάρουν αυτό που τους αναλογεί. Δικαιοσύνη, λύτρωση, νέμεση, ανακούφιση.
Στο τελευταίο του αυτό μυθιστόρημα η γραφή του Σιμου είναι πιο ώριμη από ποτέ. Κάθε λέξη σωστά τοποθετημένη στο γαϊτανάκι των εξελίξεων, έχοντας παλμό και παραστατικότητα. Λόγος κοφτός , άμεσος που ρεει, χωρίς ανούσια παραγεμισματα αλλά γεμάτος εκφραστική δεινότητα που κάνει το ανάγνωσμα εθιστικό.
Δεν γίνεται να μην σας αναφέρω πως διαβάζεται απνευστί . Είμαι ωστόσο βέβαιη πως το καταλάβατε από όσα σας έγραψα . Δεν μπορώ να μη σταθώ όμως στο κεντρικό του θέμα. Το ψυχολογικο αυτό θρίλερ πραγματεύεται τα όρια ανάμεσα στην δικαιοσύνη και την αδικία , την τιμωρία και την αυτοδικία . Θέμα που πονά καθώς είναι πολυδιάστατο και ιδιαίτερο και πάντα μας προβληματίζει αφού γεννά σκέψεις και προβληματισμους . Παρά τη δυσκολία του ο Σιμος το διαχειρίζεται μαεστρικά , αναδεικνύοντας το στη σωστή διάσταση του και χωρίς εξάρσεις μελό για να εκβιάσει το συναίσθημα . Παίρνοντας αποστάσεις , τοποθετεί τους ενόχους σε ένα άτυπο δικαστήριο της κοινωνίας καταφέρνοντας να οδηγήσει τους ήρωες αλλά και τους αναγνώστες του ,στη λυτρωτική κάθαρση που επιζητούν απεγνωσμένα
Η αστυνόμος Λουκιδη, λοιπόν, προσπαθεί να εξιχνιάσει τρία εγκλήματα με θύματα γυναίκες στην ευρύτερη περιοχή, που όλες βασανίζονται προτού χάσουν τη ζωή τους με συγκεκριμένο τελετουργικό. Παράλληλα, στο μικροσκόπιο της έρευνας της μπαίνει και η οικογένεια Πομάνου. Η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Αλκηστη εξαφανίζεται την ημέρα του μνημοσύνου του πατέρα τους και η Νικόλ η μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία λείπει για χρόνια στην Αθήνα και επέστρεψε για το μνημόσυνο προσπαθεί να συσφίξει τις σχέσεις με τη μάνα και τις αδερφές της. Ολες μαζί αγωνιούν για την Αλκηστη. Τελικά, αυτή θα βρέθει ζωντανή; Ποια είναι η αλήθεια και που βρίσκεται το ψέμα; Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και κανείς άμοιρος ευθυνών .
Με φόντο την ακριτική Θράκη με τους ιδιαίτερους κανόνες, ήθη και έθιμα λόγω της συνύπαρξης με τη μουσουλμανική μειονότητα ο συγγραφέας διεισδύει στα άδυτα των σχέσεων μιας φαινομενικά αγαπημένης οικογένειας , που όμως τελικά οι δεσμοί που τους συνδέουν βασίζονται σε ένοχα μυστικά , λάθη και πάθη. Τοποθετώντας στο στόχαστρο του τις προβληματικές σχέσεις των μελών της οικογένειας Πομάνου σκηνοθετεί με μαεστρία ένα ψυχολογικο θρίλερ με άρωμα κοινωνικό. Με αφόρμη την επανένωση μιας οικογένειας κάνει καταβύθιση σε θέματα δύσκολα, από αυτά που απασχολούν πάντα την κοινωνία γιατί ουσιαστικά δείχνουν τα κενά της δικαιοσύνης, την αδικία, τη μεροληψία αλλά κυρίως τα άρρωστα μυαλά που βλάπτουν αθώες ψυχές και πολλές φορές μένουν ατιμώρητα . Τοποθετεί τους ήρωες του από την αρχή στην πλοκή και σιγά σιγά μας τους συστήνει απογυμνώνοντας τους . Το παρελθόν ζωντανεύει ξανά , το δίκιο ήρθε για να στοιχειώσει τους ενόχους και η τιμωρία για να δοθεί βαριά και αμείλικτη σα γκιλοτίνα πάνω τους. Όσο προχωρούμε στην υπόθεση του βιβλίου το κουβάρι ξετυλίγεται . Σε πολλά σημεία το μυθιστόρημα είναι κυνικό και ολότελα σκληρό και αδυσώπητο . Θρίλερ για γερά νεύρα και δυνατά στομάχια. Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης ο αναγνωστης προσπαθεί να αποσαφηνίσει και να διελευκανει την υπόθεση και να δει πως συνδέονται οι δολοφονίες με την εξαφάνιση της Αλκηστης. Στοιχηματίζει για τον ένοχο και τα κίνητρα του και εκεί που νομίζει πως η υπόθεση λύθηκε και όλα πήραν το δρόμο τους στο φως, ο Σιμος κάνει μια ανατροπή που τον αφήνει άναυδο.
Είναι ολοφάνερο πως ο συγγραφέας δούλεψε σχολαστικά το πονημα του, καθως είναι πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο. Συμβουλεύτηκε ψυχολόγο για να διεισδύσει στα μύχια του μυαλού των ηρώων του και για να μπορέσει να ξεκλειδώσει τις ψυχές τους . Κάποιες είναι βαθιά πονεμένες , με στοιχειωμένο παρελθόν και άλλες απλά αρρωστημένα εγκληματικές . Οι εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν είναι αψογα τοποθετημένες κανοντας το ανάγνωσμα εθιστικό και με εξάρσεις αγωνίας. Επίσης, οι εναλλαγές των προσώπων (α και γ ) καθώς και ο χωρισμός κεφαλαίων που τιτλοφορούνται με το όνομα του συγκεκριμένου ήρωα, αποδεικνύουν περίτρανα πως έχουμε ένα βιβλίο το οποίο ξεχωρίζει για την ακρίβεια του.
Κάποιοι από τους ήρωες σηκώνουν το δικό τους σταυρό μαρτυρίου. Άλλοι είναι σιωπηλοί συνένοχοι και υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν πως πάντα θα διαφεύγουν από την τιμωρία. Θεωρούν πως η θέση τους, τα αξιώματα τους και η οξυδέρκεια τους θα τους προφυλάσσει πάντα από την τιμωρία. Ευτυχώς όμως που κάποια στιγμή, όλοι θα πάρουν αυτό που τους αναλογεί. Δικαιοσύνη, λύτρωση, νέμεση, ανακούφιση.
Στο τελευταίο του αυτό μυθιστόρημα η γραφή του Σιμου είναι πιο ώριμη από ποτέ. Κάθε λέξη σωστά τοποθετημένη στο γαϊτανάκι των εξελίξεων, έχοντας παλμό και παραστατικότητα. Λόγος κοφτός , άμεσος που ρεει, χωρίς ανούσια παραγεμισματα αλλά γεμάτος εκφραστική δεινότητα που κάνει το ανάγνωσμα εθιστικό.
Δεν γίνεται να μην σας αναφέρω πως διαβάζεται απνευστί . Είμαι ωστόσο βέβαιη πως το καταλάβατε από όσα σας έγραψα . Δεν μπορώ να μη σταθώ όμως στο κεντρικό του θέμα. Το ψυχολογικο αυτό θρίλερ πραγματεύεται τα όρια ανάμεσα στην δικαιοσύνη και την αδικία , την τιμωρία και την αυτοδικία . Θέμα που πονά καθώς είναι πολυδιάστατο και ιδιαίτερο και πάντα μας προβληματίζει αφού γεννά σκέψεις και προβληματισμους . Παρά τη δυσκολία του ο Σιμος το διαχειρίζεται μαεστρικά , αναδεικνύοντας το στη σωστή διάσταση του και χωρίς εξάρσεις μελό για να εκβιάσει το συναίσθημα . Παίρνοντας αποστάσεις , τοποθετεί τους ενόχους σε ένα άτυπο δικαστήριο της κοινωνίας καταφέρνοντας να οδηγήσει τους ήρωες αλλά και τους αναγνώστες του ,στη λυτρωτική κάθαρση που επιζητούν απεγνωσμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου