Είναι από τις φορές που διάβασα ένα μυθιστόρημα γιατί πόλος έλξης υπήρξε το καλαίσθητο εξώφυλλο του και σε συνδυασμό με την ενδιαφέρουσα πλοκή στο οπισθόφυλλο, δοκίμασα την πρώτη μου γνωριμία με την συγγραφέα Β. Προβίδα. Μια καινούρια παρουσία στο συγγραφικό χώρο, η οποία βρήκε στέγη στον εκδοτικό οίκο ΕΞΗ, ο οποίος εκδίδει βιβλία πάντα προσεγμένα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η επαφή μου με την συγγραφέα μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις και θα σας παραθέσω διεξοδικά τους λόγους γι αυτό .
Με το που φεύγουν οι Γερμανοί από το Καρπενήσι το 1944, δυο μικρά αγόρια γεννιούνται στα οποία η μοίρα θα ενώσει τις ζωές τους με ευφάνταστο τρόπο. Ο Φωκας και ο Γιάννης θα μεγαλώσουν μαζί σαν αδέρφια και πάντα ο ένας θα στηρίζει τον άλλον. Όταν όμως στη ζωή τους μπαίνει μια γυναίκα αλλάζουν οι ισορροπίες. Διαγράφονται νέοι κύκλοι ζωής οι οποίοι θα επιφέρουν συγκλονιστικές αλλαγές. Θα αναθεωρήσουν πολλά και κυρίως οι ζωές των παιδιών τους θα σημαδευτούν ανεπανόρθωτα. Άραγε, θα βρουν οι ήρωες την ευτυχία; Έστω και μια μικρή σταγόνα της ;
Το βιβλίο στην αρχή με κέρδισε. Ξεκίνησε δυναμικά και μου άρεσε ο τρόπος που παρουσιάζονταν τα πρόσωπα και ξεδιπλώνονταν οι ιστορίες τους. Η γραφή είναι απλή αλλά ταυτόχρονα άμεση και παραστατική και αυτό έδινε άλμα πνοής στο κείμενο. Όμως από το σημείο που μπήκαν οι απόγονοι στο προσκήνιο αισθάνθηκα πως επαναλαμβάνονταν. Τα παιδιά τους έκαναν τα ίδια λάθη με τους γονείς και μάλιστα σε τρεις γενιές. Το κεντρικό θέμα του είναι η πατρική εγκατάλειψη και να αγνοείς βασικά πράγματα για την ταυτότητα σου. Η πλοκή είχε προοπτικές όμως χώλαινε λίγο η ανάπτυξη της καθώς η συγγραφέας επιδόθηκε θεωρώ διεξοδικά στο να καταδείξει πως η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται . Με γέμισε θυμό και με εκνεύρισαν οι επιλογές των ηρώων σε αρκετά σημεία , όπως πάντα δε παύουμε να μην μπορούμε να κατανοήσουμε πληρως τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις πράξεις που υπαγορεύτηκαν από τα συναισθήματα . Όταν φωλιάζει ο παράφορος έρωτας στην ψυχή κάνουμε και ακατανόητες επιλογές για τους περισσότερους . Άλλωστε , άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου . Στο κομμάτι της ηθογραφησης των ηρώων η Προβίδα διείσδυσε στην ψυχοσύνθεση τους διεισδυτικά .
Αν και οι αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα παιδιά και ξέρουμε πως όντως ισχύει δεν επιζητούσα τόσο εκτεταμένη αναφορά σε όλη σχεδόν την πλοκή του βιβλίου. Ωστόσο, δεν παύει αυτή η προσπάθεια της συγγραφέως να είναι προσεγμένη . Ειδικά στο κομμάτι των διαλόγων θεωρώ πως τα πήγε εξαιρετικά καθώς ήταν γλαφυροί και ολοζώντανοι. Για τους λάτρεις του αισθηματικού μυθιστορήματος με κοινωνικές πτυχές το μυθιστόρημα αυτό είναι μια πολύ καλή επιλογή . Αν ήταν μικρότερος ο όγκος με πιο σφιχτοδεμένη πλοκή , θα με απογείωνε .
Βαθμολογία :8+/10
Με το που φεύγουν οι Γερμανοί από το Καρπενήσι το 1944, δυο μικρά αγόρια γεννιούνται στα οποία η μοίρα θα ενώσει τις ζωές τους με ευφάνταστο τρόπο. Ο Φωκας και ο Γιάννης θα μεγαλώσουν μαζί σαν αδέρφια και πάντα ο ένας θα στηρίζει τον άλλον. Όταν όμως στη ζωή τους μπαίνει μια γυναίκα αλλάζουν οι ισορροπίες. Διαγράφονται νέοι κύκλοι ζωής οι οποίοι θα επιφέρουν συγκλονιστικές αλλαγές. Θα αναθεωρήσουν πολλά και κυρίως οι ζωές των παιδιών τους θα σημαδευτούν ανεπανόρθωτα. Άραγε, θα βρουν οι ήρωες την ευτυχία; Έστω και μια μικρή σταγόνα της ;
Το βιβλίο στην αρχή με κέρδισε. Ξεκίνησε δυναμικά και μου άρεσε ο τρόπος που παρουσιάζονταν τα πρόσωπα και ξεδιπλώνονταν οι ιστορίες τους. Η γραφή είναι απλή αλλά ταυτόχρονα άμεση και παραστατική και αυτό έδινε άλμα πνοής στο κείμενο. Όμως από το σημείο που μπήκαν οι απόγονοι στο προσκήνιο αισθάνθηκα πως επαναλαμβάνονταν. Τα παιδιά τους έκαναν τα ίδια λάθη με τους γονείς και μάλιστα σε τρεις γενιές. Το κεντρικό θέμα του είναι η πατρική εγκατάλειψη και να αγνοείς βασικά πράγματα για την ταυτότητα σου. Η πλοκή είχε προοπτικές όμως χώλαινε λίγο η ανάπτυξη της καθώς η συγγραφέας επιδόθηκε θεωρώ διεξοδικά στο να καταδείξει πως η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται . Με γέμισε θυμό και με εκνεύρισαν οι επιλογές των ηρώων σε αρκετά σημεία , όπως πάντα δε παύουμε να μην μπορούμε να κατανοήσουμε πληρως τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις πράξεις που υπαγορεύτηκαν από τα συναισθήματα . Όταν φωλιάζει ο παράφορος έρωτας στην ψυχή κάνουμε και ακατανόητες επιλογές για τους περισσότερους . Άλλωστε , άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου . Στο κομμάτι της ηθογραφησης των ηρώων η Προβίδα διείσδυσε στην ψυχοσύνθεση τους διεισδυτικά .
Αν και οι αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα παιδιά και ξέρουμε πως όντως ισχύει δεν επιζητούσα τόσο εκτεταμένη αναφορά σε όλη σχεδόν την πλοκή του βιβλίου. Ωστόσο, δεν παύει αυτή η προσπάθεια της συγγραφέως να είναι προσεγμένη . Ειδικά στο κομμάτι των διαλόγων θεωρώ πως τα πήγε εξαιρετικά καθώς ήταν γλαφυροί και ολοζώντανοι. Για τους λάτρεις του αισθηματικού μυθιστορήματος με κοινωνικές πτυχές το μυθιστόρημα αυτό είναι μια πολύ καλή επιλογή . Αν ήταν μικρότερος ο όγκος με πιο σφιχτοδεμένη πλοκή , θα με απογείωνε .
Βαθμολογία :8+/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου