" Τα βιβλία μου έχουν αρκετά επίπεδα ανάγνωσης, η αλληγορία βοηθάει πολύ σε αυτό. Ο κάθε αναγνώστης εστιάζει σε διαφορετικά σημεία που θίγω κάτω από το πέπλο της μυθοπλασίας." ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΡΟΥΓΚΑ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Βιογραφικό:

Ο Κωνσταντίνος Μαρούγκας γεννήθηκε στην Αθήνα όπου διαμένει μέχρι σήμερα. Ολοκλήρωσε τις πρώτες του σπουδές στο τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας και συνέχισε για μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Παιδαγωγική  –Θεωρία Πράξη και Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου: Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός και Διδασκαλία– ενώ ταυτόχρονα σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών Αθήνας. Εκτός από τη συγγραφή ασχολείται ενεργά με το θέατρο. Το βιβλίο «Ατελή Αγάλματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, είναι το δεύτερο που εκδίδει συνεχίζοντας να δοκιμάζεται συνειδητά στην ένταξη της πρωτότυπης φαντασίας στη λογοτεχνική δημιουργία.

Οπισθόφυλλο:

«Ό,τι μεγαλώνει στο σκοτάδι γίνεται αγρίμι». 

Κάθε έργο τέχνης απαρτίζεται από δύο ιστορίες που το χαρακτηρίζουν και το κάνουν μοναδικό: του καλλιτέχνη και της πραγματικότητας μέσα στην οποία δημιουργήθηκε. Η παρούσα ιστορία όμως στέκεται μόνη της, χωρίς σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ καλλιτέχνη και έργου. Μοιάζει με σιαμαία ένωση μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού· ένα πρωτόγνωρο πέρασμα από την ανθρώπινη παιδικότητα στη σκληρή βιαιότητα της ανθρώπινης φύσης. 

Αυτή είναι η ζωή του Δημιουργού, ενός νεαρού γλύπτη που μεγάλωσε και εξελίχθηκε ως καλλιτέχνης έγκλειστος σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Το κύριο καλλιτεχνικό του γνώρισμα ήταν η τελειότητα των έργων του. Η μόνη του διέξοδος, η ευχή να δίνει ζωή στα αγάλματά του. Κάθε τέτοιο «αμάρτημα» όμως έχει τις συνέπειές του…

Εγώ πάντα πίστευα και πιστεύω  πώς ένα βιβλίο πρέπει να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο, να του δίνει «τροφή» για σκέψη! Εσείς ποια μηνύματα «περνάτε» μέσα από το βιβλίο σας;

Το ζητούμενο κατ’ εμέ είναι ένας συγγραφέας να προβάλλει τους προβληματισμούς του μέσα από το λογοτεχνικό πρίσμα. Πάνω σε αυτούς τους προβληματισμούς άμεσα ή έμμεσα ο αναγνώστης καλείται να εκμαιεύσει τα μηνύματα που αντικατοπτρίζουν την οπτική του. Τα βιβλία μου έχουν αρκετά επίπεδα ανάγνωσης, η αλληγορία βοηθάει πολύ σε αυτό. Ο κάθε αναγνώστης εστιάζει σε διαφορετικά σημεία που θίγω κάτω από το πέπλο της μυθοπλασίας.

Ταυτίζεστε λιγάκι παραπάνω με κάποιον από τους χαρακτήρες που έχετε δημιουργήσει κι αν ναι, γιατί;

Προσπάθησα να μην ταυτιστώ με κάποιον από τους ήρωες, για να τους παρουσιάσω στους αναγνώστες όσο πιο «ξεκάθαρους» μπορώ, με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους. Κρατάω απόσταση, ωστόσο μπορώ να πω πως ένας χαρακτήρας που μου προκαλούσε εντελώς αντιφατικά συναισθήματα καθώς έγραφα, σύμφωνα με την πλοκή, ήταν «ο Πατέρας» από το τελευταίο έργο μου, «Ατελή Αγάλματα».

Ποιες είναι οι προσδοκίες σας γι’ αυτό το βιβλίο;

Αυτό που επιθυμώ είναι να διαβαστεί από ανθρώπους διαφορετικών καταβολών, όχι μόνο από κύκλους βιβλιοφάγων ή λογοτεχνών. Με αυτόν τον τρόπο ξεκλειδώνονται στο μυαλό μου διαφορετικές ερμηνείες του έργου μου.

Θα ήθελα να μου περιγράψετε έναν από τους βασικούς σας χαρακτήρες, για να μπορέσουν να διακρίνουν οι αναγνώστες  τις βασικές σας ψυχογραφικές ανησυχίες.

Οι χαρακτήρες μου αποτελούνται από γενικευμένες έννοιες π.χ. Ο Δημιουργός, η Μητέρα, ο Διευθυντής, ο Συγγραφέας κ.λπ. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας γλύπτης, ο Δημιουργός, και αποτελεί το πείραμά μου. Ένας δημιουργός/καλλιτέχνης που ζει έγκλειστος από τα παιδικά του χρόνια και δεν έχει λάβει εξωτερικά ερεθίσματα, δεν έχει κοινωνικοποιηθεί, δεν έχει συνάψει ομαλούς δεσμούς. Οι σκέψεις στο μυαλό του μιλάνε, ουρλιάζουν θέλουν να πάρουν μορφή. Οι μορφές αυτές επιθυμεί να γίνουν τέλεια αγάλματα, ζωντανά όμοια με ανθρώπους. Αυτό όμως τον βασανίζει, κανένα δημιούργημα δεν αγγίζει την τελειότητα και η κοινωνία, όταν παρουσιάζει τα έργα του αντιδρά, μοιάζουν όντως με ανθρώπους. Το ζήτημα της ατέλειας και των ψυχολογικών δοκιμασιών ενός ανθρώπου που μάχεται με τον εαυτό του διαρκώς. Αυτό είναι το διακύβευμά μου στο έργο. Τελικά αυτό ο άνθρωπος δικαιώνεται ή γκρεμίζεται; Θα το ανακαλύψει ο αναγνώστης στην τελευταία πρόταση που όλα ανατρέπονται!

Από όλους σας τους ήρωες ποιος είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας δυσκόλεψε περισσότερο;

Ο πιο σύνθετος χαρακτήρας είναι ο Δημιουργός, καθώς φέρει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά κι όμως τελικά προκαλεί τεράστια συμπάθεια σε εμένα και τους αναγνώστες.

Ο κάθε ήρωας του βιβλίου σας, έχει κατά κάποιο τρόπο δρομολογηθεί στον χαρακτήρα του εξ’ αρχής ή στην πορεία οι ανατροπές και οι απρόοπτες εξελίξεις επηρεάζουν και οι ανάλογες εναλλαγές;

Υπάρχουν πολλές ανατροπές, μέχρι την τελευταία πρόταση όπου και ανατρέπεται όλη η οπτική γωνία. Η πορεία που ακολουθούμε είναι χωρισμένη σε τρεις περιόδους (παιδικά χρόνια-σχολή τέχνης-ενηλικίωση) οι χαρακτήρες αλλάζουν πολύ ανάλογα με τις συνθήκες. Ωστόσο, χτίζονται κατάλληλα και εξηγούνται πολλά στους αναγνώστες.

Τελειώνοντας ένα βιβλίο έχετε ήδη στο μυαλό σας το επόμενο ή δίνετε στο εαυτό σας χρόνο για ξεκούραση;

Έχω διαρκώς νέες σκέψεις, άλλες τις γράφω στην ιστοσελίδα μου (www.sxediasmata.com) ενώ την έμπνευση για νέο βιβλίο την εξελίσσω διαρκώς με σημειώσεις και σχεδιαγράμματα. Αυτό που πάντα έχω ως αρχή όμως είναι να γράφω ψυχικά νηφάλιος, ούτε όταν είμαι πολύ χαρούμενος ούτε λυπημένος, αλλά να έχω έλεγχο, ώστε να αφοσιώνομαι.

'Έχετε γράψει  ένα βιβλίο διηγημάτων και το μυθιστόρημα «Ατελή αγάλματα». Ποιο από τα δυο είδη σας κερδίζει περισσότερο, προς τα πού γέρνει η ζυγαριά;

Ουσιαστικά η μόνη διαφορά είναι ο κεντρικός κορμός, διότι και στα «Ατελή Αγάλματα» η δομή της ιστορίας χωρίζεται σε στιγμιότυπα από τη ζωή του Δημιουργού, «στέκονται» και αυτοτελώς σε έναν βαθμό. Τα «Ασυνήθιστα Μύρτιλλα» αντίστροφα ενώ φαινομενικά μοιάζουν αυτοτελή και διαφορετικής θεματικής στο τέλος ενώνονται! Ουσιαστικά, απολαμβάνω κατά τη συγγραφή μου να ολοκληρώνω μικρές ενότητες που συνθέτουν κάτι μεγαλύτερο νοηματικά. 

Ποια είναι κατά την γνώμη σας τα στοιχεία που κάνουν έναν συγγραφέα επιτυχημένο;

Η πρωτοτυπία, η αφοσίωση, η διαρκής δοκιμή και η επικοινωνία με τους αναγνώστες και άλλους συγγραφείς για ανταλλαγή οπτικών!

Για το τέλος θα θέλατε να μοιραστείτε μια βαθύτερη σκέψη σας με τους αναγνώστες σας;

Να δεχόμαστε όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορούμε, από τέχνες μέχρι απόψεις. Να είμαστε ανοιχτοί και πολυδιάστατοι. Οι άνθρωποι αξίζουμε περισσότερα· μπορούμε να εξελιχθούμε πολιτισμικά πολύ περισσότερο έχοντας ανοιχτές «κεραίες», δίνοντας ευκαιρία να ακούσουμε περισσότερες φωνές! 

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα  Λαμπρακοπούλου